دلنوشته تلخ مارال فرجاد در سوگ مادرش؛ آخرین بار با هم شیمی‌درمانی شدیم

او نوشته است:

«من آن‌جا نیستم، انتخابم نبوده، مجبورم. چون تو به من گفتی خوب می‌شوی و من آمدم این‌جا، کیلومترها دورتر از بابا، مونا و تو، چون من باید سلامت کاملم را به دست بیاورم. همان‌طور که از من خواستی، گفتی نترس، من دلم روشن است، می‌دانم می‌گذرد و خوب می‌شوی، ٥٠،٤٠… نمی‌دانم دقیقا چند روز است نیستی چون برای من نبودنت، نداشتنت مثل سال‌ها گذشت، هر روزش صد سال. فقط یادم است آخرین بار با هم شیمی‌درمانی شدیم ولی تو هفته‌ بعدش رفتی و ما را تنها گذاشتی ولی من مجبورم برای ادامه زندگی خوش‌بین و پرقدرت باشم. چون می‌خواهم مثل تو باشم. مونا می‌گوید همه تکیه‌کلام‌هایت مثل مامان است. این عکسِ مراسمِ چهلم است. من نبودم و غم این عکس همیشه همراهم است.»