تبدیل رئیسی از «سید محرومان» به آماج انتقادهای حامیان
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از سلام نو، برخی اصولگرایان چنان نقدهای عجیب و غریبی به دولت رئیسی در این حوزه می‌کنند که این سوال برای ناظران سیاست ایران پیش می‌آید که آیا همین جریان سیاسی نبود که دامن رئیسی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری می‌کشید و او را مصداق مدیر تولید و توسعه و منجی سیاست و اقتصاد می‌دانست یا خیر.
دولت ابراهیم رئیسی خواسته و ناخواسته در حال اتخاذ تصمیم‌های مهمی درباره اقتصاد ایران به خصوص نظام پرداخت یارانه‌ها است. این تصمیم‌ها باعث افزایش انتقادات سیاسی و اقتصادی متخصصان از کلیت دولت و برخی از اعضای مشخص آن شده است و نارضایتی عمومی مردم را هم در پی داشته است.
ما نیز روز گذشته در سلام نو از این گفتیم که چطور رئیسی اشتباه روحانی را تکرار می‌کند و با سکوت خود به نارضایتی عمومی مردم دامن می‌زند. همچنین از ضرورت واقع‌بینی رییس جمهور، احیای برجام و کمک گرفتن از متخصصین برای انجام هر تصمیم کلان اقتصادی حرف زدیم.
با این همه طی چند روز گذشته برخی اصولگرایان چنان نقدهای عجیب و غریبی به دولت رئیسی در این حوزه می‌کنند که این سوال برای ناظران سیاست ایران پیش می‌آید که آیا همین جریان سیاسی نبود که دامن رئیسی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری می‌کشید و او را مصداق مدیر تولید و توسعه و منجی سیاست و اقتصاد می‌دانست یا خیر.
نقدهای بخشی از اصولگرایان به رئیسی بیش از آنکه بر مبنای اقتصادی، سیاست‌ورزی و توان مدیریتی او و دولتش باشد، سیاسی است! انگار بخشی از اصولگرایان فرصت را برای ضربه اساسی زدن به رئیسی مناسب دیدند و با علم کردن نان می‌خواهند اعتبار رئیسی را به شکل جدی خدشه‌دار کنند.
یک نفر از این می‌گوید که رییسی از اداره دولت ناتوان است. آن کارشناس اقتصادی انقلابی نیز رئیسی را به مطالعه کتابی خاص دعوت می‌کند. یک نفر دیگر از نفوذ نئولیبرال‌های جهادی در دولت سخن می‌گوید. یک گروه سعی می‌کند با اتهام زدن نه تنها جریان رقیب خود را در دولت تضعیف کند، بلکه می‌خواهد دولت را ضعیف جلوه دهد.
دولت رئیسی از منظرِ اقتصادی ناهماهنگ است، دکترین مشخص ندارد، در اجرا ضعیف است و در رسانه لکنت دارد، اما اتهاماتی نظیر ناتوانی رئیسی، بی‌اطلاعی او از اقتصاد و احاطه‌اش توسط نئولیبرال‌های جهادی از هر کس پذیرفته باشد از اصولگرایان پذیرفته نیست.
همین اصولگرایان بودند که از بهار ۱۳۹۶ از رئیسی تصویر سیدِ محرومان را خلق کردند، دامان او را کشیدند و قسم و آیه دادند که برای نجات کشور از دست لیبرال‌ها پا در میدان بُگذارد تا جبهه انقلاب متحد شود. اصولگرایان در تمام چهار سال گذشته متوجه نبودند که رئیسی توان اداره دولت را ندارد و یک شبه خوابنما شده‌اند؟
رئیسی یک عمر در دستگاه قضا بوده و ادعای اقتصاد نداشته. آیا انصاف است آن کارشناس اقتصادی که تا دیروز پیدا و پنهان خود را عضو موثر تیم اقتصادی رئیسی می‌دانست رییس جمهور را با طعنه و کنایه به خواندن کتابی پیام‌دار دعوت کند؟ آیا این کارشناس در تمام این چهار سال نمی‌توانست خلاصه کتاب را به رئیسی برساند و حرف خود را به او بزند؟
جشن پیروزی انتخاباتی رئیسی در میدان ولیعصر(عج) تهران
جریانی هم مدعی شده که نئولیبرال‌های جهادی رئیسی را محاصره کرده‌اند! کدام لیبرال و کدام نئولیبرال؟ هر چه که هست تمام ظرفیت تئوریک و عملی اقتصادی اصولگرایان برای رئیسی جمع شده است. از محسن رضایی تا فرهاد رهبر و احسان خاندوزی تا محمد مخبر هر کدام صفی بلند از ادعا و برنامه داشتند.
مگر می‌شود از دولت هاشمی تا دولت خاتمی، احمدی‌نژاد و روحانی دست لیبرال‌ها باشد و دولت انقلابی و اصیل رئیسی هم دست نئولیبرال‌ها باشد؟
این حرف‌ها و اتهامات که به برخی از چهره‌های اقتصادی نزدیک به دولت وارد می‌شود تا بخشی از تیم اقتصادی دولت رئیسی فلج یا منفعت یک جریان سیاسی و اقتصادی خاص تامین شود نه تنها اخلاقی نیست، بلکه هیچ سودی هم در پی ندارد و باعث تضعیف منافع همه خواهد شد.
اصولگرایانی که با اولین باد قصد دارند کلاه خود را سفت بچسبند، به جای این نقدها و اتهامات غیرقابل پذیریش و خجالت آور- که از سوی هر کس پذیرفته باشد، از سوی آنان نیست- آستین همت بالا بزنند و اتاق فکرها، تیم اجرایی و رسانه دولت را تقویت کنند. این که برخی در جریان اصولگرایی فکر کنند با چنین جهت‌گیرهایی قایق خود را از دولت رئیسی جدا می‌کنند اشتباهی بسیار خطرناک است.
