رؤیای سرخ ترامپ، کابوس شد

به گزارش اقتصادنیوز، جو بایدن شاید جزو معدود روسای جمهوری است که دست کم گرفته شده، این حقیقت زمانی که دموکرات ها به واسطه معیارهای تاریخی شان توانستند«سونامی سرخ» را در هم بشکنند، ثابت شد.

حال آنگونه که ناظران می گویند بایدن از زمان ریاست بوش در سال 2002 بهترین عملکرد را در نخستین انتخابات میان دوره ای زمان ریاستش، به نام خود ثبت کرد؛ پس حالا با غرور از سه شنبه به عنوان « روز خوب دموکراسی» یاد می کند.

 پیروز اصلی کارزار میان دوره ای

دموکرات ها در ایالت هایی چون میشیگان و پنسیلوانیا عملکرد بسیار خوبی داشتند. تعداد زیادی از منتقدان جمهوری خواه کارزار که خود را برای تصدی عناوین فرمانداری یا نمایندگی آماده کرده بودند در این دو ایالت، عقب رانده شدند. حتی در برخی از ایالت هایی که دموکرات ها در اقلیت بودند چون نیویورک نیز پیروزی کتی هوچول بر لی زلدین جمهوری خواه که از حمایت ترامپ هم برخوردار بود، برجسته شد.

نتایج برای هر دو حزب غافلگیر کننده بود. از زمان جنگ جهانی دوم، حزب رئیس جمهوری غالبا در اولین کارزار میان دوره ای عملکرد ضعیفی داشته و میانگین از دست دادن 26 کرسی در مجلس و چهار کرسی در سنا را رقم زده است. سال 2018 در دوران ریاست ترامپ، جمهوری خواهان 40 کرسی را در مجلس نمایندگان از دست دادند. دموکرات ها در سال 2010 و دوران ریاست باراک اوباما 63 کرسی را واگذار کردند و در سال 1994 در بازه ریاست بیل کلینتون 52 کرسی را در اختیار رقیب گذاشتند.

 رویایی که کابوس شد

طبیعتا کاهش محبوبیت بایدن در سال جاری که در قیاس با دهه های سی و چهل بی سابقه بود، به طور معمول می توانست شکست نادری  را برای حزب دموکرات رقم زند. این گزاره در کنار مولفه هایی چون بحران اقتصادی و تورم و افزایش بهای سوخت به جمهوری خواهان این قدرت را داده بود تا خود را برای « سونامی سرخ» آماده کنند؛ رویایی که کابوس شد.

مردی که غیرممکن ها را ممکن کرد

آنگونه که سی ان ان نوشته، آرا هنوز در ایالت ها و مناطق کلیدی شمارش می شود، در چنین شرایطی حتی اگر جمهوری خواهان در نهایت بتوانند کنترل یک یا دو  مجلس نمایندگان و سنا با هر دو را از آن خود کنند، اکثریت محدودی را در اختیار دارند. پس به جرات می توان گفت که دموکرات ها به سان سال 2010 با حملات پی در پی رقیب دست به گریبان نخواهند شد.

ناظران می گویند بایدن مردی است که قادر به ممکن کردن همه غیر ممکن ها است. حتی ریاستش هم غیر ممکن بود اما به ناگاه به سرعت نور از رقیب جلو افتاد و در کمال ناباوری ترامپ را به عقب راند. انتخابات میان دوره ای دور نخست ریاستش هم به گونه ای آن رخداد نادر را یادآور شد.

شکست ترامپ در سال 2020، رخدادی بی اهمیت نبود، چرا که از زمان جنگ جهانی دوم، غالب روسای جمهوری آمریکا توانسته بودند برای بار دوم پیروز رقابت ها شوند، اما علیرغم آن که ترامپ مجموع آرایش را افزایش داد و پایگاه خود را در جامعه آمریکا عمیق تر کرد، نتوانست از سد بایدن بگذرد؛ چهره ای که مبارزه های انتخاباتی اش را با ترکیبی از شعارهایی با مضمون حراست از ارزش های سنتی آمریکایی، تکیه بر دانش برای رویارویی با همه گیری کووید و تعهد برای بازگردان دولت نرمال کلید زد؛ مقوله هایی که به واسطه دوران پر و هرج و مرج ریاست ترامپ ظاهرا طلسم شده بودند.

 پس از ورود بایدن به کاخ سفید، شرایط برای این چهره کهنه کار دموکرات دشوارتر شد. همه گیری ناشی از کووید 19 ساختار اقتصادی آمریکا را ویران کرده بود. اما بایدن علیرغم مخالفت خوانی ها در سنا بالاخص توسط هم حزبی هایش؛ چهره هایی چون جو مانچین و کیرستن سینما که در مقاطع مختلف رودروی دولت قرار می گرفتند، همچنان این توان را داشت تا دستور کار قانونگذاری را در راستای خواست خود پیش برده، بر مخالف خوان های جمهوری خواه غلبه کرده و حتی چند عضو جمهوری خواه را با خود هم صدا کند.

عبور دوباره از سد ترامپ

تلاش های بایدن برای اجرایی کردن طرح نجات امریکا، احیای زیرساخت ها و کاهش تورم در قاب قانون و با حمایت دو حزب در قاب قانون تصویب شد، دستاوردهای سه گانه ای که در کارنامه ریاستش به شکلی برجسته ثبت شده اند؛ تحولاتی که که از زمان ریاست لیندن جانسون، اگر نگوییم بی سابقه، اما با اهمیت و تاریخی است.

اطلاعات ارائه شده توسط مرکز تحقیقاتی پیو می گویند، بایدن تا ماه اوت در انتصابات قضات فدرال نقش آفرینی کرد؛ فعلی که از زمان ریاست کندی شاهدش نبودیم. او همچنین از قدرت و توان اجرایی اش برای تحقق پروژه های مرتبط با مسائل اقلیمی و اب و هوایی، تقویت رقابت اقتصادی و بخشودگی بدهی های دانشجویان بهره برد.با نزدیک شدن به انتخابات میان دوره ای،بازگشت ترامپ به میدان سیاست ملموس تر شد؛ چهره ای که در قامت حامی از نامزدها ظاهر شد تا بدین طریق بتواند راه را برای تحقق «سونامی سرخ» هموار کرده و جا پای خود را برای انتخابات ریاست جمهوری 2024 محکم تر کند.با این همه نتیجه نهایی، همانی نشد که ترامپ می خواست، بسیاری از نامزدهایی که از حمایت ترامپیسم ها برخوردار بودند؛ چهره هایی چون مهمت اوز به سختی زمین خوردند.به همین دلیل ناظران می گویند رویکرد بایدن قابل تامل است.

بایدن قواعد بازی را می شناخت

 شاید آنگونه که نیت کوهن در پادکست «روز نو» نیویورک تایمز توضیح داد، موفقیت دموکرات ها در برخی از ایالت ها که نگرانی ها در باب سرنوشت دموکراسی و حقوق باروری بیشتر بود، به افزایش مشارکت ها کمک کرد. در روزهای پایانی رقابت ها، بایدن سخت تلاش کرد تا بر ارزش های دموکراسی و حقوق شهروندی بیش از هر زمان دیگر تاکید کند، آن هم در شرایطی که غالب نظرسنجی ها می گفتند که دغدغه آمریکایی ها، اقتصاد است و تورم  نه اصول و ارزش های سنتی.

تاکید بر دموکراسی و حق باروی برای مردم آمریکا یاداور تهدیدی جدی بود؛ تهدید بازگشت جمهوری خواهان افراطی. پس باید گفت بایدن و ترامپ هرکدام به تاکتیک خود متوسل شدند و نتایجی را به دست آوردند که برای همگان غیر قابل پیش بینی بود.

حالا نه تنها دموکرات ها در کنگره وضعیت بهتر از آنچه انتظار می رفت را خواهند داشت بلکه انتخابات میان دوره ای ضربه ای جدی به اعتبار ترامپ وارد کرد؛ چهره ای که قصد داشت ماه جاری نامزدی اش برای انتخابات ریاست جمهوری را رسما اعلام  کند.

چالش های پیش رو بایدن

حالا به واسطه آسیب جدی که ترامپ و نامزدهای مورد حمایتش به جمهوری خواهان وارد کردند، نگرانی ها درباره بازگشت ترامپ به میدان سیاست بالا گرفته است. آنچه دلالان قدرت در حزب جمهوری خواه را آزار می دهد، از دست دادن است؛ بالاخص از دست دادن قدرت. حال با توجه به موفقیت ران دیسانتیس، فرماندار فلوریدا و چهره ای جمهوری خواه که پیشتر از او تحت عنوان رقیب بالقوه ترامپ هم یاد می شد، جمهوری خواهان شاید در باب این که در کارزار 2024 به چه کسی رای دهند به اجماع دست یافته اند.

 با این همه مجلس نمایندگان تحت کنترل نسبی جمهوری خواهان می تواند مشکلاتی را برای بایدن ایجاد کند. جهوری خواهان این توان را دارند تا مانع از قانونگذاری شوند و تحقیقات از بایدن و خانواده اش را در دستور کار خود تعریف کرده و بدین طریق دموکرات ها را تحت فشار بگذارند. اگر جمهوری خواهان بتوانند سنا را از آن خود کنند، موانع دو برابر خواهد شد.در این میان نباید تهدید ترامپ را نادیده گرفت بالاخص زمانی که عطش قدرت و خشم در وجودش درآمیخته می شود.

ترامپ کماکان از حمایت بسیاری از هم حزبی هایش برخوردار است و در عرصه رسانه ای قدرتی است برجسته. ران دیسانتیس که حالا در جامعه لاتین تبارها هم توانسته برای خود مقبولیتی مافوق تصور به دست آورد نیز برای دموکرات ها به تهدید جدی تبدیل شده؛ چرا که توانایی اش برای ارائه نسخه صیقل داده شده ترامپیسم ها را نباید نادیده گرفت.

فارغ از این ها باید اعتراف کرد که بایدن در انتخابات میان دوره ای ثابت کرده کهنه کار میدان سیاست است؛چهره ای که دو ریاستش توسط هم حزبی های خودش نادیده گرفته شد اما حالا از منظر برخی از ناظران این پتانسیل را دارد تا ریاست دو دوه ای را تجربه کند.