مردم ناراحت هستند که کسی حرفشان را گوش نمی کند/ اغتشاشگران اغلب مشکل بیکاری و مالی داشتند

با فروکش کردن اعتراضات گویی مسئولان مشکلات مردم را که اغلب اقتصادی است فراموش کرده اند؟

واقعیت این است که تعدادی از این‌ها که آمدند اغتشاش کردند بیکار بودند و تعدادی نیز وضعیت مالی خوبی نداشتند و در صحبت هایی که بازجوها با این افراد داشتند چیز خاصی در نیامد. البته یک تعدادی هم وابستگی دارند و جاسوس و مزدورهستند که اینها در اقلیت هستند و شاید کمتر از ۲۰ درصد اینها افرادی باشند که چنین وابستگی هایی داشته باشند، اما برابر آمارها ۸۰ درصد اینها افراد ناراضی هستند، ناراضیانی که ما به‌راحتی می توانیم رضایت آن‌ها را کسب کنیم. آن‌ها از نظام اسلامی ناراضی نیستند، بلکه از شیوه مدیریت و شرایطی که ما در اقتصاد داریم ناراضی هستند. وقتی سالی ۴۰ یا ۵۰ درصد تورم داریم و درآمد مردم سالی ۱۰ درصد افزایش پیدا می‌کند، مردم چگونه می‌خواهند این ۴۰ درصد را جبران کنند.

به نظر می رسد نمایندگان مجلس هم آن وظیفه نظارتی درست و بایسته را بر عملکرد دولت ندارند و بخشی از این آشفتگی اقتصادی ناشی از این مسئله است؟

اینطور نیست، حرف ما را گوش نمی کنند. در کتاب های اقتصادی کشوری مثل آلمان که بعد از جنگ جهانی دوم دچار بحران اقتصادی شد نوشته یک فرغون پول می بردند و یک کیلو عدس می گرفتند و الان می بینیم این آلمانی که اینطور بوده شرایط اقتصادی بسیار خوبی دارد .

آنها چگونه توانستند اینگونه اقتصاد را اداره و به این سطح برسانند،رمز موفقیت این کشور چه بود؟

تولید ، تنها کلید واژه ای که کشور با آن درست می شود تولید است .

چگونه ؟

ما زیاد شعار می دهیم و حرف تولید را می زنیم اما به آن عمل نمی کنیم. تولید یعنی هر کس که می خواهد سود بکند و دنیای خود را آباد کند باید به سمت آن برود. باید همه سرمایه گذاری ها را به سمت تولید ببریم.

نمی شود با فرمان بگوییم همه به سمت تولید بروند، اقتصاد علم است؟

بله نمی شود ،مفهوم حرف من این است که آدم ها وقتی به سمت تولید می روند که تولید بالاترین سود را نسبت به هر فعالیت دیگر در کشور بدهد.مسائل اقتصادی مسائل علمی است و نمی توانیم فرمان صادر کنیم و نمی توانیم قیمت ها را با فرمان کنترل کنیم.

اجازه دهید من دو سه جمله بگویم و بعد به آنجا برسم، اگر در کشوری تولید بالاترین سود را بدهد همه آدم ها پول خود را به سمت تولید خواهند برد. چرا در کشور ما پول به سمت تولید نمی رود و به سمت دلالی می رود و حتی بانک ها کار تولید نمی کنند و دلالی می کنند.

چرا دلالی می کنند ؟

اولا در هر جای دنیا سود تولید بالاتر از ده دوازده درصد وجود ندارد، در کشوری که سود تولید ۱۰ درصد است، چگونه بانک ۲۵ تا ۳۰ درصد سود می دهد. وقتی سود بانکی بالاتر از سود تولید شد، کدام آدم عاقلی ثروت خود را به سمت تولید می برد؟ مردم سرمایه خود را به بانک می سپارند و بانک هم دلالی می کند و در این صورت چرخه دلالی بر چرخه تولید پیشی می‌گیرد. این را باید دولت متوجه شود و جراحی اقتصادی کند. دولت باید تیم اقتصادی خود را درست بچیند، باید تیمی داشته باشد که بفهمد باید همه سودها زیر سود تولید باشد، اگر این موضوع را لحاظ کنیم و همه کشور را بر همین اساس تنطیم کنیم اشتغال و رونق اقتصادی خواهیم داشت. ما قانون می گذاریم به کسانی که ازدواج می کنند وام می دهیم ،مگر چقدر می شود ،صرف نظر از مسکن امروز کف یک جهیزیه ۵۰۰ میلیون تومان است و یک جوان چگونه می تواند این رقم را تهیه کند،آن وقت می گوییم می خواهیم فرزند آوری را افزایش دهیم، با این وضعیت ازدواج و فرزندآوری ممکن نیست. ما باید پایه اقتصاد را درست کنیم و به فرد شغل بدهیم و درآمد داشته باشد. در این صورت فرد به سمت فساد و اعتیاد نمی رود. انسان ها در نا امیدی و مخمصه به سمت بزهکاری می روند و وقتی فرد به زندگی امیدوار باشد در پی فساد نمی رود. همه اینها که من گفتم یک تیم اقتصادی می خواهد که همین دو جمله را بفهمد که تولید باید محور و سود بانکی باید زیر سود تولید باشد.تا زمانی که سود بانکی ما بالای تولید است اقتصاد درست نمی شود و روز به روز نارضایتی به مردم اضافه می شود. مردم اگر یک مدتی هم کنار می روند دلشان برای کشور و نظام می سوزد و وقتی می آیند اعتراض کنند مورد سواستفاده قرار می گیرند و افراد خود فروخته می آیند و تخریب می کنند ونمی گذارند اینها حرفشان را به دولتمردان بزنند .

چرا وزارت کشور فضایی را برای اعتراضات و شنیدن صدای مردم مهیا نمی کند تا این سواستفاده صورت نگیرد؟