چرا وزیر ورزش فقط بعد از 52 روز حرفش را درباره ساخت ورزشکار چرخاند؟
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه شرق نوشت: دنیامالی در آن روز شایعه متوقفشدن چنین پروژهای را تکذیب کرد: «این شایعه درست نیست و این مصوبه دولت شهید رئیسی است و موظف هستیم که این موضوع را در جلسه هیئت دولت بیاوریم. درحال تهیه گزارشی از این مجموعه هستم تا مصوبه آن را در دولت وفاق ملی اخذ کنیم و پس از اخذ مصوبه بهزودی احداث فاز یک این مجموعه را آغاز خواهیم کرد. این مجموعه ورزشی را در سه فاز تعریف کردیم که اولویت ما ورزشگاه است».
درست 52 روز بعد از چنین اظهاراتی اما پروژه ساخت ورزشگاه جدید و 120 یا 110 هزار نفری در تهران به طور کامل هوا شد. دلیلش مثل همان شایعاتی که در روزهای نخست به راه افتاده بود کامل روشن بود.
. از ابتدا که دولت سیزدهم پای چینیها را به این پروژه باز کرده بود، قرار بر تهاتر نفت بود. ایران در آن دولت و در دولت کنونی تصور میکرد با فروش نفت به چینیها میتواند این پروژه عظیم را که قرار بود سریع و انقلابی آماده شود، پیش ببرد ولی همانطورکه چینیها قبلا پاسخ روشنی نداده بودند، مشخص شد که پروژه فروش نفت بهجای ساختن ورزشگاه عملی نمیشود.
دقیقا به همان دلیل است که وزیر ورزش در چرخشی که فقط 52 روز زمان برد، از این گفت که پروژه ساخت ورزشگاه جدید در پایتخت متوقف شده است: «اصل این بحث تأمین منابع مالی است. تأمین منابع مالی با توجه به شرایط موجود در کشور، نیازمند بررسیهای دقیق و کارشناسانه است. البته مسئولیت این حوزه در اختیارات بنده نیست، اما پیگیریهای لازم برای تأمین منابع مالی به صورت جدی در حال انجام است. متأسفانه طرف چینی برخلاف توافقات اولیه، از تعهدات و توقعات اولیه خود عقبنشینی کرده و شرایط جدیدی را مطرح کرده است. این شرایط جدید بهویژه در مورد تأمین مالی و ضمانتنامهها و ضمانت مرکزی، شرایطی نیست که ما بتوانیم بهراحتی آنها را فراهم کنیم. درحالحاضر مذاکرات ادامه دارد، اما باید توجه داشت که این موضوع در دولت قبل نیز مطرح بوده و مذاکراتی انجام شده است. دولت قبل این منابع مالی را در نظر نگرفته بود، پیشنهادهای مختلفی از جمله تأمین منابع از محل فروش نفت مطرح شده بود، اما طرف خارجی تأکید داشت که این تأمین باید در قالب یوزانس، فاینانس و با ضمانت بانک مرکزی صورت بگیرد که همین موضوع باعث بروز اختلافاتی شد. این اختلافات مربوط به دولت قبل نیز بود و مسئلهای است که همچنان ادامه دارد».
حالا دوباره همهچیز به نقطه صفر بازگشته؛ چراکه مثل همیشه مسئله سرمایهگذار و اختصاص بودجه برای ساخت یک ورزشگاه جدید و آبرومند، دغدغه اصلی است. این بار دولت پزشکیان ظاهرا برایش تفاوت چندانی هم نمیکند که پیمانکار چینی باشد یا نه. آنها مشکل را در نبودن سرمایهگذار دیدهاند و از این میگویند که اگر پول باشد، کار را ایرانیها بهجای چینیها پیش میبرند.