این خبر مردم سوسنگرد را شاد کرد
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، با این وجود از یک سو با طولانی و تنگ‌تر شدن حلقه محاصره و از سوی دیگر فشارهای پیاپی دشمن که با بمباران و گلوله‌باران شهر همراه بود، باعث قطع تدارکات و پشتیبانی و بالا رفتن آمار شهدا و مجروحین شد.
واحد عملیات سپاه سوسنگرد وضعیت شهر را در ساعت ۱۰ صبح چنین گزارش کرده است:
جنگ تن‌به‌تن در غرب شهر ادامه دارد. سپاه آخرین گلوله‌ها و مهمات خود را مصرف کرده است. زخمی‌ها در مسجد انباشته‌شده‌اند و بچه‌ها به یکدیگر وصیت می‌کنند.
استانداری خوزستان نیز درباره همین ساعت سوسنگرد نوشته است: دشمن از سمت جنوب سوسنگرد به شهر واردشده و حمله از هر چهار طرف ادامه دارد. هویزه نیز زیر آتش توپخانه دشمن است و کلیه راه‌های ارتباطی آنجا تحت کنترل دشمن می‌باشد.
از سوی دیگر از اولین ساعات روز، حمله نیروهای خودی به خط مقدم و نیز اجرای آتش روی عقبه‌های دشمن شروع‌شده است. بنا به گزارش سپاه خوزستان، نیروهای عراقی در حمودی زیر آتش توپخانه قرارگرفته‌اند. تعدادی از تانک‌های دشمن نیز مورد حمله هلی‌کوپترهای هوانیروز قرارگرفته و منهدم شدند.
گزارش‌ها از دستپاچگی و به‌هم‌ریختگی نیروهای عراقی است. در ساعت ۱۱، اولین دسته از تانک‌های عراقی، شامل ۸ تانک، از سوسنگرد گریختند و تا پل کرخه کور عقب‌نشینی و از آن عبور کردند.
خبر تهاجم موفق خودی، به مدافعین شهر رسید. آنان ابتدا باور نمی‌کردند، تا این‌که حدود ظهر، فرمانده عملیات سپاه با تنی چند از برادران، شخصاً از شهر بیرون می‌روند و پیشروی خودی را مشاهده می‌کنند. در ساعت ۱۳:۳۰، حلقه محاصره شکسته می‌شود. نیروهای خسته شهر که ثمرات مقاومت را می‌بینند، همپای نیروهای کمکی به پاک‌سازی شهر می‌پردازند.
دشمن با به جا گذاردن تعدادی کشته و زخمی و دادن ۲۵ اسیر عقب‌نشینی می‌کند. ۲۵ تانک و خودرو با مقادیر زیادی مهمات جزء غنائم است و حدود ۴۰ تانک و خودرو نیز منهدم گردیده است.
از این‌سو علاوه بر مقرهای نظامی، بازار شهر، بیمارستان، جهاد سازندگی و بسیاری از منازل مسکونی خسارات فراوانی دیده‌اند. اجساد هشت تن از برادران پاسدار که دشمن از روی آن‌ها با تانک عبور کرده است، گویای صحنه‌های نبرد چندروزه است.
منبع:
لطف‌الله زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق: هویزه آخرین گام‌های اشغالگر (کتاب یازدهم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ سوم ۱۳۸۷، صص ۲۴۴، ۲۴۵
