واکنش مربی «باران ارجمند» به پناهندگی او

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اعتماد آنلاین، در سال های‌ اخیر‌ موج مهاجرت ورزشکاران ایرانی به خارج از کشور شدت گرفته است. مشکلات اقصادی و کمبود امکانات از دلایل اصلی کوچ قهرمانان کشورمان به دیگر سرزمین‌ های بیگانه است.

اما در تازه ترین خبر‌ پیرامون این‌ موضوع درخواست پناهندگی باران ارجمند ملی‌پوش 15 ساله ایران است که جامعه ورزش را تحت تاثیر قرار داد. عضو تیم ملی تنیس روی‌ میز که همراه دیگر اعضای این رشته به مسابقات جهانی سوئد اعزام شده بود از بازگشت به ایران امتناع کرد و خواهان اخذ اقامت در کشور دانمارک شد‌. به ‌همین بهانه با محمود رضا ریزبند ، یکی از مربیان باران گپ و گفتی ترتیب دادیم که چکیده ای از آن را در زیر می‌ خوانید.

چند سال است که مربی باران ارجمند هستید؟

کمی از عملکرد فنی و موفقیت‌های او بگویید.

او دختری بود که مقام های بسیار زیادی را کسب کرده بود. نفر اول نوجوانان ایران و نفر اول جوانان کشورمان بود. نفر چهاردهم زیر ۱۵ ساله‌های دنیا‌ شده که توانست سهمیه مستقیم جهانی سوئد را کسب کند. چون این مسابقات هم فقط رنک های بالای اجازه شرکت داشتند و اعتبار زیادی داشت. در عراق اول شد و قزاقزستان سوم شد و لبنان دوم شد و در تورنمت های مختلف مقام های زیادی به دست آورد.

آخرین بار کی با او صحبت کردید؟

روز قبل از اعزام به سوئد رفتم اردوی تیم ملی یک ادکلن به او هدیه دادم و باهم عکسی گرفتیم و وقتی هم به سوئد رفت هر روز با من در تماس بود برای آنالیز بازی ها حریفانش را معرفی می کرد. تا شب قبل از بازگشت به ایران با او تماس گرفتم و از طریق واتساپ سوال کردم که کی می رسی به ایران؟ جواب داد حدود ساعت ۱۰ صبح می رسیم تهران.

به شما گفته بود که به ایران برنمی گردد؟

فکر می کنید چرا باران‌ نخواست دیگر به ایران برگردد؟

خب در این شرایط کمی سخت است. بحث دلار و هزینه ها است. رشته ی تنیس روی میز هم یک رشته پرخرج است، لوازم گران است و بعد بحث اعزام ها را هم در نظر بگیرید. در بسیاری از اعزام ها فدراسیون توانایی های لازم را ندارد! اعزام ها زیاد است و بخشی هم به خانواده ها سپرده می شود که هر خانواده ای هم توانایی پرداخت‌ آن را ندارد. الان هر مسابقه که بروند شاید صد میلیون هزینه‌اش می شود. خانواده هایی که به لحاظ مالی خوب هستند این پول را می دهند اما خیلی ها این شرایط را ندارند. این بچه هم‌ حتماً پیش خودش فکر می کند و آینده اش را می‌بینید؛ خب تا کی؟ پرداخت این هزینه ها سخت است و‌ خانواده او هم به لحاظ مالی متوسط رو به پایین بودند. حتما دیده از یک‌ جایی به بعد کم‌ می آورد و شرایط را دیده و حالا این‌ تصمیم را گرفته دیگر!

هزینه این مسابقات را هم‌ خودش پرداخت کرد؟

اگر یک تنیس‌باز پول اعزام نداشته باشد چه؟

ندارد که هیچ! چون باران ارجمند خیلی نزدیک شده بود به کسب سهمیه جهانی اعزام به عراق را فدراسیون‌ هزینه‌اش را که حدود سی میلیون تومان بود داد اما قزاقستان که یک تورنمت مهم دیگر بود که صد میلیون هزینه‌اش می‌شد را خودم با برخی افراد صحبت کردم و‌پول جمع کردیم تا بتواند در آن مسابقات هم‌ شرکت کند. قبلی ها هم بعضی هایش را خودش پول داد و‌ بعضی ها هم‌ اسپانسرهای شخصی اش پرداخت کرده بود.

باران‌ درس می خواند؟

بله در رشته تربیت بدنی  درس می خواند.

به لحاظ رفتاری چطور بود؟

فوق العاده خوب. در تمام این سال ها نه فدراسیون کوچکترین مشکلی با او داشت و نه ما. او بچه ی بسیار کم حرف و باحجب و حیایی بود و فقط فکر تمرینش بود. تحت فشار قرار داشت چون مدرسه اش هم با او همکاری نمی کرد، شش صبح تا دو بعد از ظهر در مدرسه  بود و بعد می آمد باشگاه و فردا همین داستان بود. مسیر باشگاه تا مدرسه زیاد بود و اینها به ارجمند فشار وارد می کرد و از طرفی بحث مالی هم است. من که هیچ هزینه ای از او نمی گرفتم و کلی هم برایش اسپانسر پیدا کردم و هزینه های لوازمش را از این طرف و آن طرف تهیه می کردم. برای من مثل خواهرم بود که پشتش بودم اما خب حالا این اتفاق افتاد. من هم به او پیام دادم اما هنوز ندیده چون بحث امنیتی است و شاید تا چند روز گوشی اش دست خودش نباشد اما حتما با من تماس می گیرد. حالا تصمیمی است که گرفته و باید احترام‌ گذاشت. کاری از دست هیچ  کسی برنمی آمد، حراست و مربی و مدیر همراهش بودند کاری نتوانستند انجام دهند دیگر ما چطور می توانستیم‌جلویش را از ایران بگیریم؟

فکر می کنید او می توانست در ایران به موفقیت های بیشتری دست پیدا  کند؟