آیا اقتصاد دانان عمده اقتصاد نخوانده بودند؟

 به نقل قول بالا توجه فرمائید. این اظهار نظر ها ناشی از بی اطلاعی است. قبل از آدام اسمیت رشته اقتصاد به عنوان رشته جداگانه وجود نداشت. آدام اسمیت را پایه گذار رشته اقتصاد می دانند. بنابر این او مثل این آقایان یک پته به اسم مدرک کارشناسی یا کارشناسی ارشد یا دکترا نداشت. او در رشته فلسفه اجتماعی در دانشگاه گلاسکو آموزش دیده بود، که مطالب اقتصاد هم جزء مباحث بود اما اقتصاد رشته جداگانه ای نبود. در قرن هجده و نوزده رسم اصالت مدرک وجود نداشت. سواد مهم بود و تالیفات. اگر این آقا که مطلب فوق را نوشته اند، یک ورق به کتاب ثروت ملل می زد می دید تا چه حد دانش آدام اسمیت در مورد نظریات روز که به اقتصاد مربوط می شد عمیق است و چگونه فصل پشت فصل نظریات از ارسطو تا مرکانتالیسم و نظریه فیزیوکرات ها و بقیه را تشرح می کند، آن زمان سواد و تالیفات مدرک بود. مارکس هم به همچنین هر بحث اقتصاد ابتدا در فلسفه مطرح می شد چنانکه آدام اسمیت هم فیلسوف بود. رشته ها ی علوم، خصوصاً علوم اجتماعی ابتدا در فلسفه مطرح شد و همه از فلسفه انشقاق یافت. به همین دلیل فلسفه را مادر علوم می دانند. مارکس هم در مکتب فکری اقتصاد تابع نظریات ریکاردو بود. او در دانشگاه بُن تحصیل کرد در رشته فلسفه و حقوق. در آن ایام در دانشگاه های آلمانی اقتصاد در دانشکده های حقوق تدریس می شد. بنا بر این مارکس تحصیلات رسمی داشت و سوادش از مطالعه شخصی مثل هر آکادمیک دیگر در گرو یک پته صادره از یک موسسه رسمی نبود. کینز، ریاضی خواند و به اقتصاد تغییر رشته داد و دانشجوی آلفرد مارشال بود در دانشگاه کمبریج. او کاملاً در دانشگاه هم اقتصاد خوانده بود. البته کسی که این مطلب را توئیت کرده از ادامه مطلبشان معلوم است اقتصاد هم نخوانده اند. طبق آن حکم دیگر، خواندن لازم هم نبوده است. اما منظور از طرح این بحث ها چیست؟ تلاش برای توجیه این که هر کس می تواند اقتصاد دان باشد! اشکالی ندارد اما باید نشان دهد که در سنت فکری اقتصاد مهارت دارد و بتواند از طریق تالیفات روز آمد، دانش و خلاقیت خود را اثبات کند. این جا است که کُمیت بسیاری افراد لنگ می شود. اینجانب به خوبی آگاه هستم و از نزدیک شاهد بوده ام که افرادی فرصت جدا شدن از کار و کسب و تلاش معاش را نداشته اند اما علاقمند بوده اند دانش و معلومات خود را فزونی بخشند. بسیاری را دیده ام که پاره وقت و گسسته تحصیل کرده اند و بسیار زحمات ایشان قابل تقدیر بوده است. بسیاری از این افراد بعد از اتمام تحصیل رسمی دست از آموزش خود بر نداشتند و برخی را می شناسم که در رشته تخصصی خود خبره بی بدلیل و بهنگام هستند. این گروه بسیار قابل ستایشند. اما گروه دیگری هم یافت می شود. در این مورد یک بزرگواری مطلبی نوشته که مشاهده جالبی را در آن مطرح کرده بودند. ابراز نگرانی از گروه افرادی که مدرک دارند، سواد ندارند، اما پر مدعا و تهاجمی هستند. این گروه خطر ناکی است که به جان سیستم اداری و اقتصاد کشور افتاده و بعضاً پشتیبانی سیاسی هم دارند متشکل هم هستند. لحن پرخاشجو، شعاری، بی پروا در اتهام زنی و اشاعه اطلاعات مخدوش و همصدایی و همنوائی آنان با هم از بلندگو ها و کانال های مختلف، شناسنامه آنان است. 

برای مثال اگر کسی از اندکی درک، انصاف و اخلاق برخوردار باشد چنین اظهار نظری را با پرخاشجویی و بی پروایی مطرح نمی کند. ای خوش انصاف! در سه دهه گذشته وزرای اقتصاد، معاونان وزارتخانه ها و دستگاه های اقتصادی، راسای بانک مرکزی راسای سازمان برنامه اعضای شورا های مختلف تشخیص مصلحت و دیگران و برخی نمایندگان کمیسیون های مجلس از کجا آمده اند؟ بله آنان که از شغل معاونت قوا تا وزیر و معاونت وزیر و نماینده تصمیم گرفته اند مسئولیتی در کنار سیستم سیاسی در وضع اقتصادی کشور داشته اند چند نفر از موسسه نیاوران بوده اند که نام می برید، و با حلقه نیاوران مخلوط هم می کنید( اینها در مرکز پژوهش ریاست جمهوری متمرکز بوده اند موسوم شده اند به حلقه نیاوران که با موسسه عالی برنامه ریزی در نیاوران متفاوت است و منظور نظر پرخاشجویان این موسسه است و نه آن حلقه)۰ گفته اند اینجانب و دکتر غنی نژاد هم درسایه در راه برد دولت ها فعال بوده ایم. زهی بی انصافی! سی سال است که من هیچکاری با هیچ دولتی نداشته ام. آن چند سالی که در دوره جناب میر حسین موسوی در سازمان برنامه بودم، باسایر افراد تلاش کردیم سازمان اداری، مدیریتی و اقتصاد و طرح های عمرانی که فرو نشسته بود را بر پا کنیم و بودجه و برنامه های سالانه زمان جنگ را بر قرار نگهداریم و در زمان شادروان هاشمی در فعالیت های باز سازی و برنامه ریزی با گروه زبده ای از مدیران و کارشناسان فعالیت می کردیم. آن زمان سی سال قبل بود و کشور از لحاظ اقتصادی ایام بهتری را به خود دید. آن خدمات و دوران مورد افتخار من و سایر کسانی است که به کشور خدمت کردند. بعد از آن هم کار با همه دولت ها را بوسیدم و در طاقچه گذاردم. دکتر غنی نژاد هم تا جایی که می دانیم با هیچ دولتی دمخور نبودند و یک دانشگاهی خالص و با جرأت و شهامت برای حق گویی باقی ماندند. به این یاوه گو هم باید بگویم من هیچ وقت در سایه نبودم. هر موقع لازم بود در روشنایی ماندم و آنچه مبنای علمی و تخصصی داشت و حق بود گفتم. مرا در سایه جستجو نکنید، همینجا هستم.

 

منبع: کانال تلگرامی نویسنده