پایان«کالین پاول»؛آچار فرانسه دولتهای جمهوری‌خواه

به گزارش اقتصادنیوز؛ کالین ال. پاول، که در چهار دهه فعالیت در عرصه خدمات دولتی به عنوان سرباز، فرمانده، دیپلمات ارشد و مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا فعالیت می کرد، در ۸۴ سالگی درگذشت.

سخنرانی وی در سازمان ملل متحد در سال 2003 به پیشبرد تصمیم ایالات متحده برای حمله به عراق کمک کرد.

بر اساس بیانیه خانواده وی، پاول که کاملاً واکسینه شده و در مرکز پزشکی نظامی والتر رید تحت درمان قرار گرفته بود، بر اثر عوارض ناشی از کووید-19 درگذشته است.

اریک اشمیت، روزنامه‌نگار امنیت ملی نیویورک‌تایمز در توصیف وی نوشت: آقای پاول یک خط‌شکن بود که به عنوان اولین مشاور امنیت ملی آفریقایی-آمریکایی این کشور، رئیس ستاد مشترک ارتش و وزیر امور خارجه خدمت کرد. آقای پاول متولد هارلم از والدین جامائیکایی متولد و در برانکس جنوبی بزرگ شد و از سیتی‌کالج نیویورک فارغ التحصیل شد و از طریق R.O.T.C (ستاد تربیت افسران وظیفه) به ارتش پیوست.

آقای پاول از یک ستوان دوم جوان که در سپیده دمان یک ارتش تازه تفکیک‌شده مامور شده بود، دو تور مانور رزمی در ویتنام انجام داد. او بعداً مشاور امنیت ملی رئیس جمهور رونالد ریگان در پایان جنگ سرد شد و به مذاکره درباره معاهدات تسلیحاتی در دوران میخائیل گورباچف، رئیس جمهور شوروی کمک کرد.

 

دکترین پاول

وی به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا معمار حمله به پاناما در سال 1989 و جنگ خلیج فارس در سال 1991 بود که صدام حسین را از کویت خلع ید کرد اما او را در عراق در قدرت نگه داشت. آقای پاول به همراه وزیر دفاع وقت دیک چنی، ارتش جنگ سرد آمریکا را که نیم قرن در پرده آهنین آماده بود، تغییر شکل داد.

با این کار ، او مهر دکترین پاول را بر عملیات نظامی آمریکا زد؛ و از یک دکترین مسلح به اهداف سیاسی واضح و دارای پشتوانه عمومی، و نیروی نظامی قاطع برای شکست نیروهای دشمن استفاده کرد. آقای پاول هنگام ارائه گزارش به خبرنگاران در پنتاگون در آغاز جنگ خلیج فارس، استراتژی ارتش در شکست ارتش صدام حسین را به طور خلاصه بیان کرد: «استراتژی ما در قبال ارتش [صدام] بسیار ساده است. ابتدا، ما تسلط آن را رفع می کنیم، و سپس آن را می کشیم».

 

این مفهومی بود که برای درگیری های آشفته در بالکان که بعداً در دهه 1990 بوجود آمد و در مبارزه با تروریسم جهانی که پس از حملات 11 سپتامبر 2001 دگرگون شده بود ، چندان مناسب نبود. در زمان بازنشستگی از ارتش در سال 1993 ، آقای پاول یکی از محبوب ترین چهره های دولتی در آمریکا بود.

آقای پاول در مصاحبه ای با نیویورک تایمز در سال 2007 خود را اینگونه توصیف کرد: «پاول یک حل کننده مشکل است. او به عنوان سرباز برای حل مشکلات آموزش دید. بنابراین او دیدگاه هایی دارد، اما ایدئولوگ نیست. او اشتیاق دارد، اما متعصب نیست. او قبل از هر چیز یک حل کننده مشکل است».

پس از بازنشستگی ، آقای پاول مادام العمر یک چهره مستقل بود و از زمان دوایت آیزنهاور ، سیاسی ترین ژنرال آمریکا شد. او یک کتاب پرفروش با عنوان «سفر امریکایی من» نوشت و پس از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری 1995 که مورد حمایت هر دو حزب بود، تصمیم گرفت که کارزار انتخاباتی کار او نیست.

وی در سال 2001 به عنوان وزیر امور خارجه رئیس جمهور جورج دبلیو بوش به خدمت گرفته شد، درحالیکه در دولت بوش پدر در یک دهه قبل به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش خدمت کرده بود.

اما در دولت بوش ، آقای پاول مرد عجیب و غریبی محسوب می‌شد که با وجود القائات دیک چنی معاون رئیس جمهور و دونالد رامسفلد ، وزیر دفاع، به دنبال رساندن حرف‌های خود به گوش رئیس جمهور بوش و تسلط بر سیاست خارجی بود. او در پایان اولین دوره ریاست جمهوری بوش در زیر ابر جنگی در عراق که روز به روز در حال گسترش بود رفت و سوالات فزاینده ای در مورد اینکه آیا او می توانست و باید بیشتر برای اعتراض به جنگ عراق تلاش می‌کرد یا خیر، مطرح شد.

یک سخنرانی دردناک

به نوشته بردلی گراهام، روزنامه‌نگار واشنگتن پست نوشت، پاول اولین وزیر امور خارجه آفریقایی -آمریکایی و اولین رئیس سیاهپوست ستاد مشترک، چندین سقف شیشه ای را شکست و علی‌رغم اینکه یک سیاستمدار مورد وثوق و چهره‌ای خوشنام در میان عموم فارغ از گرایش حزبی بود، اما با یک سخنرانی بدنام در شورای امنیت سازمان ملل متحد که سعی کرد با اطلاعات غلط جنگ عراق را توجیه کند ، شهرت خود را از بین برد.

در 5 فوریه 2003 ، آقای پاول در سخنرانی 76 دقیقه ای خود در سازمان ملل متحد ، با ارائه عکس ها ، رهگیری الکترونیکی مکالمات بین افسران ارتش عراق و اطلاعات فراریان با هدف اثبات که صدام حسین خطری قریب الوقوع برای جهان بود، نقش کلیدی در اقناع افکار بین‌المللی داشت.

آقای پاول در واضح ترین تلاش دولت بوش برای ارتباط فعالیتهای بین عراق و القاعده ، گفت که سلاح های کشتار جمعی عراق در هر زمان به تروریست هایی داده می شود که می توانند از آنها علیه ایالات متحده یا اروپا استفاده کنند.

وی جزئیات جدیدی در مورد تلاش های عراق برای توسعه آزمایشگاه های متحرک برای ساخت سلاح های میکروبی ارائه کرد. وی تأکید کرد که عراق به دنبال مخفی کردن موشک ها در بیابان غربی خود بوده است. به طور قابل توجهی ، او به گزارش های اطلاعاتی اشاره کرد که می گوید صدام حسین به ارتش خود اجازه داده است در صورت حمله ایالات متحده از گاز سمی استفاده کند.

قبل از سخنرانی ، آقای پاول چند روز را در C.I.A. بود و با با استفاده از اطلاعات و تحلیل مفسران، بسیاری از ادعاهای موجود در پیش نویس این سخنرانی که در کاخ سفید تهیه شده بود را رد کرد چراکه به نظر او بی پشتوانه بودند. اما قبل از سخنرانیدر نیویورک به دستیاران خود گفت که احساس اطمینان می کند.

آقای پاول اظهار داشت: "سپردن سلاح های کشتار جمعی به صدام حسین، برای چند ماه یا چند سال دیگر یک گزینه نیست، نه در جهان پس از 11 سپتامبر."

این سخنرانی نتوانست بسیاری از افراد شکاک را در جامعه بین المللی متقاعد کند ، اما درخواست شخصی آقای پاول بسیاری از آمریکایی ها را وادار به حمایت از جنگ کرد ، هر چند با اکراه. پس از حمله نیروهای آمریکایی در مارس 2003 ، مشخص شد که هیچ سلاح کشتار جمعی وجود ندارد. اطلاعات اشتباه بود.

دو سال بعد ، آقای پاول به باربارا والترز از ABC News گفت که سخنرانی وی در سازمان ملل برای شخص او "دردناک" بوده و برای همیشه "لکه ای" در کارنامه وی خواهد بود. آقای پاول گفت: "من کسی هستم که آن سخنان را از طرف ایالات متحده به جهان ارائه کردم."

او در ژانویه 2004 از سمت خود کنار رفت به عنوان یک شهروند به زندگی بازگشت. در سال 1997 ، او موسسه America's Promise را تأسیس کرد، یک سازمان غیر انتفاعی که به منظور کمک به کودکان در معرض خطر اختصاص داده شده بود. او بعداً به عنوان رئیس هیئت بازدیدکنندگان مدرسه رهبری مدنی و جهانی ، که به نام او در دانشگاه شهر نیویورک نامگذاری شده بود ، خدمت کرد. او و همسرش آلما دارای سه فرزند مایکل ، لیندا و آنماری هستند.

سالها بعد ، نیش سخنرانی سازمان ملل متحد هنوز او را ناراحت می‌کرد. با این حال او به دنبال ادامه دادن بود. آقای پاول در مصاحبه سال 2007 گفت: "اجازه دهید دیگران درباره من قضاوت کنند. تنها کاری که می خواهم انجام دهم این است که خودم را به عنوان یک سرباز موفق که بهترین خدمات را ارائه کرده ، قضاوت کنم. "

در زمان تصدی وزیر امور خارجه ، از 2001 تا 2005 ، این بالاترین مقامی بود که هر آمریکایی آفریقایی تبار در شاخه اجرایی فدرال دولت ایالات متحده داشت، تا زمانی که باراک اوباما رئیس جمهور شد. وزیر خارجه پس از رئیس جمهور در ردیف جانشینی چهارم است و تنها کاندولیزا رایس در سال قبل از انتخاب آقای اوباما همین نقش را داشت.

وی قبل از اینکه به عنوان دیپلمات ارشد آمریکا تبدیل شود ، بیشتر به خاطر نقش خود در مقابل دوربین در طول جنگ خلیج فارس شهرت داشت ، جایی که به عنوان بلندپایه ترین و ارشدترین افسر نظامی در نیروهای مسلح ایالات متحده به رسانه ها در مورد آزادی کویت و سپس ادامه حمله به عراق ، در آنچه اولین جنگ تلویزیونی 24 ساعته توصیف شد، توضیح می‌داد.

در جنگ 1991 ، که در آن زمان ژنرال پاول در دولت جورج دبلیو بوش پدر خدمت می کرد ، عموماً موفقیت آمیز ارزیابی شد زیرا نیروهای صدام حسین را با محدودیت تلفات جانی آمریکایی از کویت بیرون راند. و پیش از آن ، در 1989 ، به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، او بر حمله آمریکا به پاناما نظارت داشت.

ادای احترام

جرج بوش با ادای احترام به آقای پاول ، گفت: "من و لورا از مرگ کالین پاول بسیار ناراحت هستیم. او یک کارمند عمومی عالی بود که از دوران سربازی خود در ویتنام خدمتش را شروع کرد. بسیاری از روسای جمهور به توصیه ها و تجربیات ژنرال پاول اعتماد کردند. وی مشاور امنیت ملی در دوران ریاست جمهوری ریگان ، رئیس ستاد مشترک ارتش پدر من و رئیس جمهور کلینتون و وزیر امور خارجه در دوران مدیریت من بود.

"او آنقدر مورد علاقه رئیس جمهورها بود که دو بار مدال آزادی ریاست جمهوری را به دست آورد. او در داخل و خارج از کشور بسیار مورد احترام بود. و مهمتر از همه ، کالین یک خانواده و یک دوست بود. من و لورا تسلیت عمیق خود را به یاد زندگی یک مرد بزرگ ابراز می‌داریم. "

تونی بلر ، نخست وزیر انگلیس در دوران جنگ عراق ، گفت: "کالین در سالهای متمادی یک شخصیت برجسته در رهبری نظامی و سیاسی آمریکا بود ، فردی با توانایی و صداقت فوق العاده ، شخصیتی بسیار دوست داشتنی و گرم و یک همراه بزرگ ، با حس شوخ طبعی دوست داشتنی. همکاری با او فوق العاده بود ، او از وفاداری و احترام الهام می گرفت و یکی از رهبرانی بود که همیشه با افراد زیر دست خود با مهربانی و نگرانی رفتار می کرد. زندگی او نه تنها نشان دهنده خدمات عمومی ممتاز است ، بلکه الگوی اعتقاد قوی به تمایل به کار ورای تقسیمات حزبی به نفع کشورش است. من از شنیدن خبر درگذشت وی بسیار متاسفم."

وزیر دفاع آمریکا لوید آستین ، که تنها وزیر دفاع آفریقایی تبار در زمان جو بایدن بود ، گفت: "جهان یکی از بزرگترین رهبرانی را که تا به حال شاهد آن بوده ایم از دست داد. آلما شوهر بزرگی را از دست داد و خانواده پدر بزرگی را از دست دادند و من یک دوست و مربی شخصی فوق العاده را از دست دادم. او چندین سال مربی من بوده است. او همیشه برای من وقت می گذاشت و من همیشه می توانستم به او مراجعه کنم. او همیشه مشاوره بزرگی برای ارائه داشت. اولین رئیس آفریقایی تبار فرماندهان مشترک ، اولین وزیر امور خارجه آمریکایی آفریقایی تبار، و مردی که در سراسر جهان مورد احترام بود ... به صراحت می گویم ، جایگزینی کالین پاول امکان پذیر نیست. ما دلتنگ او خواهیم بود."

 

بعدها در زندگی عمومی خود ، پاول از خط مشی راست حزب جمهوری خواه ناامید شد و از سرمایه سیاسی خود برای کمک به انتخاب دموکرات ها در کاخ سفید استفاده کرد ، از جمله برای پیروزی باراک اوباما ، اولین رئیس جمهور سیاه پوست که پاول در هفته های پایانی سال 2008 از او حمایت کرد.

این اعلامیه به دلیل جذابیت گسترده پاول به عنوان یکی از برجسته ترین و موفق ترین سیاهپوستان آمریکایی در بخش دولتی، به عنوان کمک قابل توجهی برای نامزدی اوباما در نظر گرفته شد.

از پاول همسرش آلما ویویان (جانسون) پاول که در سال 1962 با او ازدواج کرد و سه فرزند به یادگار مانده است.

مشخص نیست که آیا پاول دوز تقویت کننده واکسن را دریافت کرده است یا خیر. واکسنهای کووید -19 یک ابزار بسیار مؤثر در پیشگیری از بیماری شدید و مرگ هستند، اما هیچ واکسنی 100٪ مؤثر نیست. وی یک نفر از هر 26000 فرد کاملاً واکسینه شده است که بر اثر کووید -19 فوت کرده‌اند.

 

به گفته CDC مرگزکنترل بیماری‌های عفونی حدود 85 درصد از موارد مبتلایان واکسینه شده منجر به مرگ ، در میان افراد بالای 65 سال و 57 درصد در میان مردان بوده است. داده های CDC همچنین نشان می دهد که خطر مرگ ناشی از Covid-19 برای بزرگسالان واکسینه نشده بیش از 11 برابر بزرگسالان واکسینه شده است. در میان سالمندان ، که بیشتر مستعد ابتلا به کووید -19 شدید هستند ، این فاصله کمتر است. در بین افراد 80 سال به بالا ، خطر مرگ ناشی از کووید -19 در ماه اوت در بین افراد واکسینه نشده پنج برابر افراد واکسینه شده کامل بوده ایست.