هشدار اکونومیست به بایدن: از تله چپ ها دور شو

به گزارش اقتصادنیوز، یک سال پس از پیروزی جنجالی جو بایدن در انتخابات نوامبر ۲۰۲۰، هفته‌نامه اکونومیست در پرونده ویژه شماره جدید خود، به وضعیت نابسامان پایگاه اجتماعی حزب دموکرات و مصائب  احتمالی پیش روی آن‌ها پرداخته و به رئیس‌جمهور آمریکا توصیه کرده است که میان سیاست‌های کاخ سفید و رویکرد جناح چپ حزب خود فاصله‌گذاری کند.

اکونومیست در سرمقاله این پرونده با عنوان «یک‌سال بعد؛ فاجعه پیش روی جوبایدن و دموکرات‌ها» نوشت: «رئیس جمهور باید از جناح چپ حزبش فاصله بگیرد».

اکونومیست در این مقاله آورده است: «دو تا از کتاب‌های بهتری که برای جورج واشنگتن اختراع شده‌اند، عنوان مشترکی دارند: «ریاست غیرممکن». جرمی سوری در مورد اخیر می نویسد، حتی تواناترین روسای جمهور نیز محکوم به شکست هستند: «محدود کردن شکست و دستیابی به چیزهای خوبی در این مسیر - این بهترین چیزی است که می توانیم انتظار داشته باشیم».

حتی با این معیارهای تیره و تار، جو بایدن در حال فرو رفتن است. او که بیش از هر نامزدی در تاریخ رای آورده است، شاهد سقوط محبوبیت خود بوده است. در این مرحله از دوره اول ریاست‌جمهوری، تنها دونالد ترامپ نامحبوب‌تر بوده است.

دموکرات‌ها اکثریت کنگره را ازدست می‌دهند؟

 دموکرات‌ها به تازگی سه دفتر عالی ایالتی در ویرجینیا را از دست داده‌اند که آقای بایدن یک سال پیش با 10 درصد پیروزی در آن‌ها به دست آورد. این برای انتخابات میان دوره ای سال آینده بسیار ضعیف است: حزب او احتمالا اکثریت کنگره خود را از دست خواهد داد.

دموکرات‌ها در کنگره با نزاع‌های جناحی متلاشی شده‌اند. اوایل امسال آنها یک محرک بزرگ را تصویب کردند، اما بقیه برنامه های آقای بایدن - یک بسته زیرساختی یک تریلیون دلاری دو حزبی و یک صورتحساب هزینه های اجتماعی به ارزش حدود 1.7 تریلیون دلار در طول ده سال - متوقف شده است.

در صورت تصویب، این قانون تقریباً به طور قطع شامل پول بیشتری برای زیرساخت ها، اعتبار مالیاتی برای فقرزدایی کودکان، بودجه پیش دبستانی، کاهش هزینه داروهای تجویزی و اعتبار مالیاتی بر انرژی پاک می شود که منجر به ترغیب سرمایه گذاری خصوصی در بخش های جدید می شود. ظرفیت تولید این هزینه ها احتمالاً با تغییرات مضر مالیاتی تأمین می شود، اما رأی دهندگان ممکن است اهمیتی ندهند.

در واقع، ممکن است روحیه آنها در سال آینده افزایش یابد. موارد ابتلا به کووید-19 از سپتامبر به نصف کاهش یافته است. اگر بیکاری بیشتر کاهش یابد، انسداد زنجیره تامین کاهش یابد و تورم کاهش یابد، زندگی برای کسانی که احساس می‌کنند شانس با آنها یار نیست آسان‌تر می‌شود.

با این حال، برای آقای بایدن، اینجاست که خبرهای خوب به پایان می رسد.

مشکلات داخلی بایدن و حزبش

برخی از مشکلات او داخلی است. سیاست آمریکا بیشتر تابع الگوهایی شبیه به قوانین فیزیک است تا شانس مسابقات اسب دوانی.

یکی اینکه حزب رئیس جمهور اغلب کرسی های خود را در میان دوره ای از دست می دهد. دموکرات ها تنها یک مبل چهار کرسی اضافی در مجلس نمایندگان دارند، بنابراین اکثریت آنها احتمالا محکوم به فنا است. هر کاری که آقای بایدن انجام دهد، مرحله قانونگذاری ریاست جمهوری او احتمالاً جای خود را به مرحله نظارتی خواهد داد. با این حال، با اکثریت محافظه کار در دیوان عالی، او اتاق خود را برای بازسازی کشور با قلم و تلفن محدود خود پیدا خواهد کرد.

چشم‌انداز دموکرات‌ها فراتر از سال آینده حتی تیره‌تر است. عدم محبوبیت آنها نزد سفیدپوستان غیر تحصیلکرده دانشگاهی برای آنها هزینه زیادی از در مناطق خارج از شهرها و حومه‌ها را به همراه دارد. دموکرات‌ها در شرایط حاضر برای پیروزی در کالج الکترال، تصاحب مجلس نمایندگان و سنا نسبت به هر حزبی در تاریخ به سهم بیشتری از آرای خام نیاز دارند.

برنده شدن در چنین شرایطی، همزمان با ترمیم نهادهای ملی و پیشرفت در مشکلات آمریکا، از سلامت عمومی گرفته تا آب و هوا و تحرک اجتماعی، کار یک سیاستمدار با استعدادهای فوق بشری است.

آقای بایدن آن مرد نیست. او با بدبختی های شخصی به طرز تحسین برانگیزی برخورد کرده است و طبق اکثر روایت ها مهربان و شایسته است. با این حال، دلیلی وجود دارد که چرا تلاش او برای کسب مقام ریاست جمهوری بیش از 30 سال برای به ثمر نشستن به طول انجامید.

رای دهندگان اولیه دموکرات او را نه بر مبنای الهام گرفتن، بلکه عمدتاً به عنوان یک اقدام دفاعی جهت جلوگیری از برنی سندرز، قهرمان ترقی خواهان، انتخاب کردند. (ترقی‌خواهان جناح چپ حزب دموکرات که در ادبیات سیاسی آمریکا با عناوین پراگرسیو یا لیبرال نیز شناخته می‌شوند.)

بایدن به جناح چپ میل کرده است

آقای بایدن بر اساس صلاحیت، میانه‌روی، تجربه در سیاست خارجی و رد ترامپیسم اعصاب خردکن به مبارزات انتخاباتی پرداخت. اما عقب نشینی از افغانستان یک شکست بود، حکومتداری او به سمت چپ میل کرده است و جنگ های فرهنگی مانند همیشه شدید است. این واقعیت که به نظر می رسد هیچ رأی دهنده ای سرنخی از آنچه در لایحه زیرساخت ها و لوایح هزینه های اجتماعی وجود دارد، نگرفته تا حدودی تقصیر اوست. فقر کودکان به لطف قانون تصویب شده توسط کنگره یک چهارم کاهش یافته است. این حتی برای اکثر دموکرات ها نیز باید خبر مهمی باشد.

مشکل فقط آقای بایدن نیست. طبقه فعال جناح چپ حزب او که تحصیلات دانشگاهی دارد، دائماً فرض می‌کند که رأی‌دهندگان همان نگرش‌هایی را در مورد نژاد و نقش دولت دارند که آنها دارند. ویرجینیا آخرین نمونه از این حماقت است. آمریکا کشوری جوان و متنوع است. میانگین سنی زیر 40 سال است و فقط 60 درصد از کشور سفیدپوست هستند. رای دهندگان به شدت متفاوت هستند.

با در نظر گرفتن میانگین دوره های انتخابات میان دوره ای 2018 و 2014 به عنوان راهنما، 75 درصد رأی دهندگان سفیدپوست خواهند بود و میانگین سنی آنها در سال آینده 53 سال خواهد بود. دموکرات ها در میان تحصیل کرده های دانشگاهی پیشتاز زیادی دارند. اما تنها 36 درصد از آمریکایی ها مدرک چهار ساله خود را به پایان رساندند، این پایگاه بسیار کوچک است، به خصوص که جمهوری خواهان علیه  رأی دهندگان غیرسفیدپوست با هدف سخت کردن شرایط رأی دادن آن‌ها، در حال تاخت و تازند.

زمانی که ریچارد نیکسون در سال 1972 پیروز شد، دموکرات‌های چپ جدید به عنوان حزب «اسید، عفو و سقط جنین» معرفی شدند. چپ جدید امروز به همین راحتی کاریکاتور می شود، حزب گناه سفید و فرهنگ لغو، افرادی که به جای «مادر» می گویند «فرد متولدکننده» و می خواهند اف بی آی را بر سر والدینی بیاورند که از معلمان انتقاد دارند.

این فعالان پر سر و صدا، و تعداد کمی از رادیکال‌هایی که از کرسی‌های امن دموکرات‌ها انتخاب می‌شوند، پیروزی حزب را در مناطق معتدل‌تر دشوار می‌کند، حتی اگر اکثریت رای دهندگان حزب را نمایندگی نکنند.

فعالان مهاجرت در خارج از اقامتگاه معاون رئیس جمهور اردو زده اند و شکایت دارند که آقای بایدن سیاست های مرزی آقای ترامپ را تغییر نداده است. در مقابل، رای دهندگان دموکرات در مینیاپولیس، جایی که جورج فلوید در آن کشته شد، به تازگی به به طرح جایگزینی اداره پلیس با بخش امنیت عمومی رای منفی داده اند.

روش مقابله با پیام جمهوری خواهان

مقابله با پیام جمهوری خواهان مبنی بر اینکه او خواسته های چپ رادیکال را برآورده می کند، مستلزم آن است که آقای بایدن در حاشیه حزبش سختگیرتر باشد. این ممکن است به معنای انجام کارهایی باشد که از آنها متنفرند. او می‌تواند برای استخدام افسران پلیس بیشتر در شهرهایی که نرخ قتل در آن‌ها افزایش یافته است (شاید «بازپرداخت پول به پلیس») کمپین کند یا با هیئت مدرسه در سانفرانسیسکو که فکر می‌کند آبراهام لینکلن نماد برتری‌طلبی سفیدپوستان است، دعوا کند.

اگر دموکرات‌ها بر این باورند که تلاش‌های کثیف برای به دست آوردن قدرت در دست آنها نیست، پس باید به آنچه در حزب جمهوری‌خواه می‌گذرد نگاه کنند. انتخاب گلن یانگکین به‌عنوان فرماندار ویرجینیا نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان می‌توانند در ایالت‌های نوسانی، حتی با ریاست ترامپ بر حزب، با شادی و جنگجویان فرهنگ ریگانسکی که می‌دانند چگونه گوشت قرمز را به پایگاه بریزند، پیروز شوند.

در رقابت دو نامزدی برای ریاست جمهوری، هر دو تقریباً همیشه شانس واقعی برای برنده شدن دارند. آقای بایدن و حزبش باید به سختی فکر کنند که برای محدود کردن خطر یک دوره چهار ساله دیگر ریاست‌جمهوری آقای ترامپ چه کاری آماده اند انجام دهند. زیرا اینجاست که یک ریاست جمهوری ناموفق بایدن  می تواند به سمت خوبی منتهی شود.