ناظران در ماه اوت فاش کردند که هزاران ایمیل از پرونده‌های فوری افغان‌های در معرض خطر برای روزها در اوج بحران خوانده نشده رها می‌شوند و پیام‌های نمایندگان ارشد هم  در میان آن‌ها باز نمی‌شود. حتی وزرای دولت ایمیل هایی داشتند که به آن ها هم رسیدگی نشده بود.

تام توگندهات نماینده محافظه کار و سرباز سابق و رئیس کمیته روابط خارجی، که در حال بررسی این ادعاها است، در مصاحبه ایى گفت که دیگران نگران افشای تماس ها بوده اند. او شواهد سه مقام ارشد وزارت امور خارجه را که در آن، سر فیلیپ بارتون، دبیر دائمی وزارت امور خارجه، اعتراف کرد که پس از سقوط افغانستان به دست طالبان به مدت 11 روز در تعطیلات بوده است را "کاملاً فوق العاده" توصیف کرد. او گفت که اکنون در مورد شهادت اهانت آمیز کمیته اش از رافائل مارشال، یک مقام جوان که در تیم قضایای ویژه افغانستان کار می کرد، بیشتر متقاعد شده است.

رافائل مارشال، فارغ التحصیل دانشگاه آکسفورد با سابقه ی سه سال خدمت دیپلماتیک، در بحبوحه ی بحران افغانستان در ماه اوت به دنبال سقوط ناگهانی کابل به دست طالبان، داوطلب کار در تیم رسیدگی به موارد خاص وزارت امور خارجه انگلیس شده بود.

او که دیگر در این وزارتخانه کار نمی کند، در شهادت خود به کمیته ی گزینش امور خارجه انگلیس که روز گذشته منتشر شد، از هرج و مرجی گفته که شاهد آن بوده است.

تام توگندهات گفت: «هیچ چیزی نشنیده ام که باعث شود فکر کنم او اشتباه کرده است. او و بسیاری مانند او سزاوار بیش از یک عذرخواهی هستند. او کاملاً صداقت و استانداردهای اخلاقی را که باید از کارمندان ارشد دولت انتظار داشته باشیم، در خود دارد، اما ما این استانداردها را در رده‌های پایین‌تر می‌یابیم، نه در افراد ارشد.

توگندهات گفت که کمیته او اکنون در حال بررسی شواهد بیشتر است. او گفت: بعد از جلسه استماع روز سه‌شنبه، افرادی از سایر ادارات دولتی و در واقع سایر آژانس‌ها با من تماس گرفتند که دیدگاه‌های خود را درباره رویدادهای آگوست و پس از آن ارائه کردند. ما در حال بحث در مورد نحوه ارائه شواهد آنها هستیم. این احساس بسیار گسترده ای وجود دارد که این به دل چیزی می رود که به سادگی قابل قبول نیست و بریتانیا شایسته بهتر از این است.

او گفت که کمیته با بن والاس وزیر دفاع درباره عناصر نظامی عقب نشینی صحبت خواهد کرد. و گفت: ما بسیار مشتاقیم که با وزیر دفاع که موافقت کرده است صحبت کنیم. ما می خواهیم دیدگاه نظامیان را در این مورد را بشنویم. ما بسیار مشتاقیم که با دیگرانی که ممکن است در زمینه های مختلف درگیر بوده اند صحبت کنیم. و ما باید بنشینیم و شواهد زیادی را بررسی کنیم.

توگندهات گفت که می‌خواهد منتظر گزارش نهایی درباره بحران باشد تا به این نتیجه برسد که مسئولیت هر گونه شکست در کجا قرار دارد. با این حال، او گفت که این یک شکست «کل دولت» بود، زیرا وزارت خارجه، وزارت کشور و وزارت دفاع همگی در این عملیات مشارکت داشتند. او گفت که این شکست متحدان را در افغانستان رها کرده است.

او گفت امروز در افغانستان افراد زیادی هستند که گناهی جز امید و آرزوی آینده بهتر ندارند. با این حال، امروز، پیروزی طالبان به این معنی است که آنچه ما احتمالاً شاهد آن هستیم، یک تنزل بسیار جدی در شانس زندگی افراد است. ما در حال حاضر آن را از بسیاری جهات می بینیم، ما شاهد محرومیت دختران از تحصیل هستیم، شاهد محرومیت زنان از کار هستیم. اینها حملات بسیار جدی به آزادی های مدنی است. او گفت که هنوزدر مورد تخلیه نزدیک به 200 سگ و گربه از کابل سوالاتی باقی مانده است. پن فارتینگ، تفنگدار سابق نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا که مؤسسه خیریه حیوانات «نوزاد» را اداره می کرد، با این حیوانات در یک هواپیمای اجاره ای پرواز کرد.

در ماه اوت/آگوست، حدود ۱۵۰۰۰ نفر از جمله آقای فارتینگ و ۱۵۰ حیوان او با هواپیما به خارج از کشور منتقل شدند. کارکنان او جا ماندند، اما بعداً به پاکستان رفتند و از آنجا به بریتانیا منتقل شدند. هنگامی که کارکنان افغان این پناهگاه نتوانستند در حین تخلیه جمعی آشفته از کابل، آنجا را ترک کنند، نگرانی‌هایی ایجاد شد در مورد اینکه حیوانات بر انسانها اولویت داده شده‌اند.

لازم به ذکر است یک دیپلمات سابق انگلیسی ادعا کرده آشفتگی در امور اداری، مداخلات، بی برنامگی و کافی نبودن ساعات کاری در این وزارتخانه سبب شد بسیاری از افغان ها امکان خروج از افغانستان را نیابند و به دست طالبان کشته شوند.

شهادت رافائل مارشال به قدری جدی گرفته شد که وقتی او در اواخر ماه اوت گزارش خود را به وزیر موقت امور خارجه انگلیس، سِر فیلیپ بارتون، ارائه کرد، تحقیقات در این زمینه آغاز شد.

دولت انگلیس ادعا کرده بود تمامی درخواست ها برای کمک به خروج افراد از افغانستان را بررسی کرده در حالی که به گفته ی مارشال، هزاران ایمیل در این رابطه نخوانده باقی ماندند، از جمله تعداد زیادی از ایمیل های ارسال شده از سوی نمایندگان مجلس انگلیس.

طبق تخمین های مارشال، حدود ۱۵۰ هزار نفر متقاضی خروج از افغانستان بودند اما به کمتر از ۵ درصد آن ها کمک شد.

او در ادامه گفت: مسلماً بعضی از آن هایی که نتوانستند از افغانستان خارج شوند تا به حال به دست طالبان کشته شده اند.

به گفته ی مارشال، پس از مدتی تصمیم بر آن شد که تمامی ایمیل ها خوانده شود اما اقدامی در رابطه با آن ها صورت نگیرد تا به نمایندگان مجلس بگویند که ایمیل نخوانده ای باقی نمانده.

اینباکس ایمیل هم مدتی قفل شده بود که به عقیده ی مارشال گواهی بود بر اینکه تمام این فرآیند تنها یک اقدام نمایشی بود.

به گفته مارشال، حتی وقتی هم که درخواست های کمک به خروج از افغانستان بررسی می شد، معیاری وجود نداشت که تعیین کند چه کسی واجد شرایط دریافت کمک است و تصمیم در این رابطه بر اساس صلاحدید شخصی افراد صورت می گرفت.

به ادعای مارشال، دومنیک راب، وزیر امور خارجه ی آن زمان انگلیس، فهرستی از مشاغلی را تعیین کرده بود که باید در اولویت قرار می گرفتند، مثل قضات و مأموران اطلاعاتی، اما این فهرست در اختیار کسانی قرار نگرفت که کار بررسی ایمیل ها را برعهده داشتند.

او در کنار "افشاگری‌"های دیگر گفته که تصمیم برای انتقال سگ‌ها و گربه‌ها از پناهگاه "نوزاد" پن فارتینگ هزینه و ظرفیت قابل توجهی را مصرف کرد، بنابراین فضای کمتری در فرودگاه و سربازان کمتری برای همراهی تخلیه شدگان وجود داشت.

او گفت که دولت بریتانیا در نهایت حیواناتی را انتقال داد که "در معرض خطر نبودند، مستقیم به جای تخلیه اتباع بریتانیایی و افرادی که در معرض خطر کشته شدن قریب‌الوقوع بوده‌اند، از جمله مترجمانی که در ارتش بریتانیا خدمت کرده‌اند".

او افزود که با وجود فشارها، تیمش "دستورالعملی از نخست وزیر دریافت کردند تا از ظرفیت قابل توجهی برای حمل و نقل حیوانات نوزاد استفاده کنند".