بایدن و ترامپ استرالیایی و تکرار نتیجه انتخابات 2020 آمریکا
به گزارش اقتصادنیوز، با اعلام نتایج اولیه انتخابات پارلمانی استرالیا، حزب کارگر این کشور با پیروزی در انتخابات موفق به شکست حزب حاکم محافظه‌کار به رهبری اسکات موریسون شد.
دامین کیو تحلیل‌گر روزنامه نیویورک‌تایمز با انتشار گزارشی به بررسی نتایج و پیامدهای این انتخابات پرداخته است.
سقوط یک بولدوزر
اکوایران در این باره نوشت: اسکات موریسون، نخست‌وزیر فعلی، که خود را یک «بولدوزر» توصیف می‌کرد، استرالیا را به سوی راست سوق داد. در مقابل رقیب او در حزب کارگر، آنتونی آلبانیز، که به عنوان یک مرد متشخص نامزد شد بود، وعده داد که به دنبال «بازگشت و نه انقلاب» باشد.
در نهایت اعتدال‌گرایی پیروز شد. آلبانیز در انتخابات روز شنبه با رهبری کمپینی پیروز شد که نوید شکلی شایسته‌تر از سیاست را داد و دست ردی به نزدیک به یک دهه حکمروایی محافظه‌کاران در استرالیا به رهبری موریسون محسوب می‌شد.
طنین پیروزی بایدن
این پیروزی طنین پیروزی جو بایدن در یک سال و نیم پیش را به همراه داشت. هم آلبانیز و هم بایدن، سیاست‌مدارانی مادام العمر، مبارزان طبقه کارگر با چندین دهه تجربه در دولت و مشهور به سازش‌کاری عملی‌گرایانه هستند.
اما هر دوی آنها با یک مشکل روبرو هستند: این‌که چگونه برنده شدند. هر دوی آنها به واسطه انزجار از یک مقام مستقر، بر سر کار آمدند، اما حکمرانی و ماندن در قدرت، مستلزم ایجاد شور و شوق در میان مردم دم‌دمی مزاج است.
به گفته پل استرانجیو، استاد علوم سیاسس در دانشگاه موناش در ملبورن: «مسئله این است که آیا او می‌تواند یک رهبر برانگیزاننده باشد یا خیر».
به کام مستقلین و ضدجریان‌ها
در اقدامی که بازتابی از روحیه نارضایتی گسترده‌تر استرالیایی‌ها است، رای‌دهندگان فقط به حزب کارگر رای ندادند. احزاب کوچک و افراد مستقلی که با وضعیت موجود سیاسی مخالفت می‌کردند و خواستار اقدامات بیشتر در مورد تغییرات آب‌وهوایی و پاسخگویی بیشتر در دولت بودند، از اقبال بیش‌تری روبرو شدند.
در سیدنی، آلگرا اسپندر، یک نامزد مستقل، دیو شارما، از حزب محافظه‌کار لیبرال را شکست داد. در ملبورن، جاش فریدنبرگ، وزیر خزانه‌داری فعلی، که اغلب از او به عنوان نخست‌وزیر آتی نام برده می‌شود، در برابر یک فرد مستقل دیگر، مونیک رایان، متخصص اطفال، شکست خورد و زوئی دانیل، یک روزنامه‌نگار مستقل و سابق نیز برنده شد.
خانم دانیل در یک جشن پیروزی شنبه شب گفت: «این نتایج نشان می‌دهد که جامعه می‌تواند تفاوت ایجاد کند. او افزود: «مسائل اقلیمی، همبستگی، برابری. ما اکنون فرصتی برای ایجاد تفاوت داریم.»
خارج از مدار احزاب بزرگ
علاوه بر پیروزی مستقلین، احزاب کوچک -از سبزها در طیف چپ تا حزب استرالیای متحد در طیف راست- نیز پیروزی‌هایی کسب کردند و این -به تعبیر تحلیلگران- «نقطه عطفی» در کشوری است که به تدریج در حال دورشدن از تسلط احزاب بزرگ است.
به گفته جیل شپرد، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ملی استرالیا: «رای‌دهندگان این پیام را به احزاب بزرگ ارسال کردند که تضمینی برای حمایت از آنها نمی‌دهند. این واقعاً یک تغییر عظیم است».
اصلاحات تدریجی، تغییر سیاست‌ها
برای آلبانیز، که تمام دوران حرفه‌ای خود را در حزب کارگر -از جمله 23 سال حضور در پارلمان- گذرانده، این تغییر جو چالشی غیرمنتظره است. در تقابل با موریسون -که رهبری دولتی را داشت که قوانین به یادماندنی کمی تصویب کرد اما ماه‌های اولیه همه گیری را با موفقیت مدیریت کرد- آلبانیز کمپین «هدف کوچک» را رهبری کرد.
او اصلاحات تدریجی، از جمله وعده افزایش حداقل دستمزد و حمایت بیشتر از مراقبت‌های بهداشتی، خانه‌های سالمندان و مراقبت از کودکان را پیشنهاد کرده است. با این حال، او بیشتر بر تغییر لحن و سبک رهبری متمرکز بود. او پس از آن‌که رای خود را در روز شنبه در محله‌ای در سیدنی که در آن بزرگ شده به صندوق ریخت، گفت: «من می خواهم سیاست را تغییر دهم. من می‌خواهم نحوه عملکرد آن را تغییر دهم».
فقدان یک چشم‌انداز بزرگ و تعریف شده
به عقیده دسته‌ای از تحلیلگران، در فقدان یک چشم‌انداز بزرگ و کاملاً تعریف شده که به رای‌دهندگان ارائه شده باشد، پیشرفت سریع در دستور کار آلبانیز دشوارتر خواهد بود. تیم ساوتفوماسان، استاد سیاست در دانشگاه سیدنی گفت: «این کار را غیرممکن نمی‌کند، اما دولت‌ها به آن نیاز دارند».
برخی از مسائلی که رای دهندگان می خواهند به آن پرداخته شود، تعجب‌آور نیست. هزینه‌های زندگی در حال افزایش است. کسب‌وکارها با کمبود نیروی کار دست‌و‌پنجه نرم می نند و به این فکر می‌کنند که چه زمانی جریان معمول کارگران مهاجر ماهر بازخواهد گشت. همه‌گیری هم مشکلات مراقبت‌های بهداشتی و خانه‌های سالمندان را آشکار کرده است.
سؤالات بزرگ‌تر -در مورد چگونگی شفاف‌سازی یک سیستم سیاسی غرق در پول سیاه، یا چگونگی ساختن جامعه‌ای کم‌تر نژادپرستانه و برابرتر، یا چگونگی مقابله با چینی جاه‌طلب و جنگ‌طلب عمدتاً توسط حزب کارگر و کمپین‌های مخالف کنار گذاشته شد.
پروفسور شپرد از دانشگاه ملی استرالیا گفت: «این یک کمپین انتخاباتی پیش پا افتاده بود، اما این واقعیت را پاک نمی‌کند که هنوز همه‌گیری جهانی، یک جنگ و رقابت بر سر یک نظم جهانی در حال تغییر بالاخص در منطقه هند-پاسیفیک در جریان است».
آینده بهتر برای استرالیا
اکنون استرالیایی‌ها تمایل دارند دولت به جای این‌که میدان جنگ ایدئولوژیک باشد، به ارائه خدمات بپردازد. با فشارهای ناشی از همه‌گیری و پیامدهای ژئوپلیتیکی جنگ اوکراین، آنها بیشتر مشتاق سیاست‌هایی هستند که نتایج ملموسی به بار می‌آورد، و نسبت به این‌که سیاست‌های سنتی احزاب می‌توانند این کار را انجام دهند، خوش‌بین نیستند.
روزلین لانسفورد، 74 ساله، یکی از رای دهندگان در غرب سیدنی در روز شنبه گفت: «ما احزاب قدیمی را داریم که تحت سلطه مردان هستند.این‌ها همان افراد همیشگی قدیمی هستند. ما به یک جارو نیاز داریم تا از آنها عبور کنیم».
آلبانیز متعهد شده فرصت‌های برابر را برای زنان به یک اولویت ملی تبدیل کند، به «جنگ‌های اقلیمی» استرالیا -که تعهدات نسبت به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را به تعویق انداخته- پایان دهد، و کشور را به یک قطب انرژی‌های تجدیدپذیر تبدیل کند.
آلبانیز شنبه شب سخنرانی پیروزی خود را با وعده حمایت از بیانیه «اولورو از قلب» آغاز کرد، که در سال 2017 صادر و در آن خواسته شده که در قانون اساسی از بومیان استرالیا به طور رسمی به عنوان اولین مردمان استرالیا تاکید شود و البته توسط ائتلاف محافظه کار رد شد.
آلبانیز با اذعان به نگرانی فزاینده در مورد شفافیت در دولت و نظارت بر هزینه‌های عمومی، هم‌چنین قول داد که به سرعت قانونی برای ایجاد یک کمیسیون فدرال ضد فساد، به دنبال وعده محقق نشده موریسون در انتخابات گذشته، تصویب کند. او گفت: «فردا کار ساختن آینده‌ای بهتر را آغاز می‌کنیم.آینده‌ای بهتر برای همه استرالیایی‌ها».
چالش‌های دولت
برای انجام این کار، او اکنون باید کشوری از هم گسیخته‌تر و مطالبه‌گرتر را متقاعد کند که به او اعتماد داشته و از او حمایت کنند. این در حالی است که کشور پس از دو سال با احتیاط از انزوای کووید بیرون می‌آید و افزایش تورم و بدهی فزاینده دولت به تشویش‌ها دامن می‌زنند.
هم‌زمان، جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای چین با توافق امنیتی جدید در جزایر سلیمان، تهدیدآمیزتر شده است. آتش‌سوزی‌های مهیب سال 2020 جای خود را به سیل‌های بزرگ داده است -این یادآور آسیب‌پذیری این کشور در برابر تغییرات آب‌وهوایی است، در حالی که هم‌چنان بزرگ‌ترین صادرکننده زغال سنگ در جهان است.
چالش‌ها عظیم هستند. پیش‌بینی می‌شود مخالفت حزب محافظه‌کار لیبرال شدید باشد. بسیاری از تحلیلگران خاطرنشان می‌کنند آلبانیز فاقد کاریزمای رهبران قبلی حزب کارگر است که در انتخابات پیروز شدند و کشور را به سمت و سوی جدیدی سوق دادند. جیمز کوران، مورخ دانشگاه سیدنی، می‌گوید: «معمولاً برای تغییر دولت، رهبر حزب کارگر به شور و کمی درخشش نیاز دارد. آلبانیز این ارابه تاریخی را چپه می‌کند».
