هشدار جمهوری اسلامی درباره تاخیر احیای برجام

غذای مانده و فریز شده، هر قدر هم که پرمایه و ملاط باشد، ارزش غذای تازه را ندارد. میوه را هم به وقت باید خورد، وقتی بماند و بترشد ارزش خود را از دست می‌دهد، نه لذت دارد و نه خواصی که در میوه تازه وجود دارند و حتی چه بسا زیان‌هائی هم داشته باشد.
ماجرای برجام هم همینطور به پیش می‌رود. برخلاف ادعاها و تبلیغات پرحجم و سروصداهائی که مخالفان برجام و کاسبان تحریم کرده‌اند و می‌کنند، این توافق در زمان خودش مناسب‌ترین دستاورد ممکن برای کشورمان بود و توانست ایران را از زیر بند هفتم منشور ملل خارج کند، تحریم‌های سازمان ملل را بردارد و مبالغ قابل توجهی از اموال بلوکه شده را به کشور برگرداند. بی‌جهت نبود که پذیرش برجام تصمیم نظام بود و به هنگام اعلام آن، تمام مسئولان آن روز در دستگاه‌های مختلف که امروز هم بسیاری از آنها در مناصب مهم و کلیدی کشور حضور دارند با ارسال پیام به رهبری حصول چنین توافقی را تبریک گفتند. اینکه بعضی از همان افراد حالا به تناسب و اقتضای منافع شخصی و جناحی خود، ساز مخالفت با برجام را کوک می‌کنند، از مصیبت‌های وارده بر نظام جمهوری اسلامی است که چنین افراد متلونی بر کرسی‌های تصمیم‌ گیری یا تصمیم‌ سازی این نظام تکیه زده‌اند و تا می‌توانند نان به نرخ روز می‌خورند! اگر متن پیام‌های تبریک همین افراد به مناسبت به فرجام رسیدن برجام در کنار مخالف‌ خوانی‌های امروز آنها گذاشته و منتشر شود، میزان اعتبار سیاسی و اجتماعیشان و مبلغ بلوغ فکریشان برای افکار عمومی مشخص خواهد شد؛ ذلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ!
از این واقعیت تلخ که درگذریم، توجه به زیانی که از رهگذر معطل ماندن برجام، پیوسته به کشور و ملت وارد می‌شود، از اهمیت بالائی برخوردار است. برجام را دونالد ترامپ به کمک کاسبان تحریم، رژیم صهیونیستی و سران ارتجاع عرب از کار انداختند. الآن هم این هر چهار عنصر برای جلوگیری از احیاء برجام و رفع تحریم‌ها تلاش فراوانی می‌کنند البته جمهوریخواهان آمریکا به نیابت از ترامپ. مردم ایران برای رسیدن هیات مذاکره‌ کننده ایرانی به توافق انتظار می‌کشند چون ارتباط آن را با رفع تحریم‌ها و حل مشکلات اقتصادی کشور کاملاً لمس می‌کنند.
دولت هم با یکسال تجربه در میدان عمل باید به این واقعیت رسیده باشد که نمی‌توان نقش تحریم‌ها را نادیده گرفت. نادیده گرفتن، هزینه دارد و هزینه‌اش برای ایران فقط در بخش فروش نفت، مبالغ هنگفتی است که بودن و نبودن آن تاثیر فوق‌العاده‌ای در زندگی و معیشت مردم دارد. در دوران تحریم، نفتمان را به میزان حداقلی و به ثمن بخس به چین می‌فروشیم ولی اگر تحریم‌ها برداشته شوند، در شرایط کنونی که قیمت هر بشکه نفت بالای 100 دلار است و ما امکان استخراج و فروش بیش از 2 میلیون بشکه را داریم، هر ماه حداقل 6 میلیارد دلار درآمد نفتی خواهیم داشت آنهم به پول نقد نه ادا و اطوارهائی که به بهانه تحریم‌ها ناچاریم تحمل کنیم. فقط همین یک فقره تفاوت، کاملاً نشان می‌دهد که گره نزدن زندگی مردم به برجام و تحریم‌ها چیزی بیش از یک شعار نیست.
نشریه وال ‌استریت ژورنال از قول مقامات اتحادیه اروپا نوشته است ایران تا 24 مرداد فرصت دارد درباره متن پیشنهادی توافق برجامی نظر مثبت یا منفی خود را اعلام کند. پیشنهاد اتحادیه اروپا به ایران، شامل حل و فصل موارد پادمانی مورد نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و اجرای توافق متکی بر ارزیابی آژانش از همکاری ایران است. به عبارت روشن‌تر، اگر ایران به سوال‌های آژانس در مورد سه نقطه مورد بحث میان ایران و آژانس پاسخ بدهد، راه برای رسیدن به توافق نهائی هموار خواهد شد. با توجه به اینکه مسئولان ایرانی همواره اعلام کرده‌اند به تعهدات خود نسبت به مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پای‌بند هستند، طبعاً مشکلی برای پاسخ دادن به سوال‌های آژانس و شفاف ‌سازی در این زمینه نخواهند داشت. بنابراین، تصمیم‌ گیرندگان می‌توانند در پاسخ به متن پیشنهادی اتحادیه اروپا و مذاکرات وین دست بالا را داشته باشند و به توافقی که متضمن منافع ملی ایران باشد دست یابند. قاعده استفاده بموقع از غذا و میوه را از یاد نبرید و اجازه ندهید برجام که سال‌هاست منتظر تعیین تکلیف است باز هم معطل بماند و خاصیت خود را بیش از این از دست بدهد. همه باید این واقعیت را هم در نظر داشته باشند که حاشیه ‌سازی‌ها هر قدر هم که پر سر و صدا باشند، نمی‌توانند فکر مردم را از برجام و تحریم‌ها منصرف سازند، زیرا برجام و تحریم‌ها را شما به مساله اول زندگی مردم تبدیل کرده‌اید. هر قدر بلاتکلیفی برجام ادامه پیدا کند، زیان‌های بیشتری متوجه مردم و کشور خواهد شد.