پشت‌پرده سیاسی کاری گروسی در قبال ایران
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، رافائل گروسی روز دوشنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۱ در حاشیه نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین، ادعایی را مطرح کرد که در سایه اظهارات تکراری او پیرامون اتهامات ساختگی علیه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.
او در کنفرانس مطبوعاتی با نمایندگان رسانه مدعی شد که رویکرد او در قبال فعالیت‌های هسته‌ای ایران سیاسی و متعصبانه نیست و درچارچوب وظایف حرفه‌ای او به عنوان مدیرکل آژانس، تعریف می‌شود.
پاسخ کمالوندی به ادعای مدیر آژانس اتمی/ خلاء نظارتی مبنای حقوقی ندارد
گروسی اینگونه ادعا کرد: اینکه آژانس خواستار توضیح درباره یکسری مسائل است و ایران به گونه ای که انتظار می‌رود رفتار نمی‌کند و ما را به سیاسی کاری متهم می‌کنند مساله جدیدی نیست.
وی با بیان این ادعا که موضوع ایران شفاف است، مدعی شد: ما ذرات اتمی را در مکان‌هایی که قبلا اعلام نشده و قرار نبود فعالیت اتمی صورت بگیرد پیدا کردیم و در حال بررسی هستیم. شما بگویید کجای این استفاده سیاسی از اختیارات من است.
مدیرکل آژانس سپس ادعا کرد که رفتار او درچارچوب وظایف آژانس و امیدوار است که ایران هرچه سریع‌تر در این زمینه همکاری کند. وی افزود: ما آماده هستیم و تمایلی به تشدید اوضاع نداریم. فقط می‌خواهیم که این مساله روشن شود.
گروسی از سه سال پیش ادعاهایی را درباره آنچه فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده در مکان‌هایی در ایران خواند، مطرح کرده است. این ادعا نخستین بار از سوی نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی مطرح و پس از آن توسط رسانه‌ها و مذاکره‌کنندگان غربی دامن زده شد.
جمهوری اسلامی ایران هم ضمن رد ادعاهای مطرح شده همواره تاکید کرده است که آژانس باید از هرگونه دستورکار سیاسی فاصله گرفته و به جای بزرگنمایی چند موضوع پیش پا افتاده و بی اهمیت، موضع شفافی را در قبال تهدید هسته‌ای رژیم صهیونیستی و غیرقابل پذیرش بودن بیرون ماندن این رژیم از معاهده عدم اشاعه و مخالفت مداوم آن با قرار دادن تمامی فعالیت ها و تأسیسات هسته ای خود تحت پادمان آژانس، اتخاذ کند.
بازخوانی پرونده اسرار زرادخانه اتمی رژیم صهیونیستی
هفته‌نامه ساندی تایمز برای نخستین بار در سال ۱۹۸۶ تصاویری را از نیروگاه هسته‌ای رژیم صهیونیستی منتشر و جهان را متحیر کرد. این تصاویر که توسط «مردخای وانونو» کارمند پیشین نیروگاه هسته ای دیمونا گرفته شده بود، تردیدها درباره برنامه هسته ای این رژیم را از بین برد و وجود زردخانه هسته ای تل آویو را تایید کرد. تصاویر یادشده، نشان داد که رژیم صهیونیستی برنامه های هسته ای خود را تا چه حد پیش برده است.
وانونو فاش کرد رژیم صهیونیستی پس از اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ تلاش کرده تا به سلاح اتمی دست پیدا کند اما فعالیت‌های خود را مخفی نگه داشت تا باعث ایجاد واکنش در میان هم‌پیمانان خود، به دلیل اشاعه سلاح های غیرمتعارف در غرب آسیا نشود.
به گفته وانونو، رژیم صهیونیستی در توافق محرمانه با فرانسه سنگ بنای ساخت راکتورهای هسته ای خود را گذاشت و به دنبال آن شروع به ساخت تجهیزات ساخت سلاح نظامی هسته ای خود در دهه شصت میلادی کرد.
وی افشا کرد که راکتورهای رژیم صهیونیستی برای تولید هرچه بیشتر ماده پلوتونیوم پیشرفته سازی می‌شوند و در همان سال ۱۹۸۵ قادر به تولید ۱.۲ کیلوگرم پلوتونیوم در هر هفته بود که این میزان برای تولید ۱۲ کلاهک هسته ای در سال کافی است.
این افشاگری یهودی همچنین گزارش‌هایی را از چگونگی فریبکاری کارشناسان آمریکایی که در دهه ۶۰ میلادی اجازه حضور در نیروگاه هسته ای رژیم صهیونیستی یافته بودند، ارائه داد و گفت: این کارشناسان به دیوارهای فرضی و پله های مخفی دقت نکردند و پی به این امر نبردند که شش طبقه کامل زیر زمین در تاسیسات اسرائیل وجود دارد.
صهیونیست‌ها پس از افشای فیلم و تصاویر تاسیسات دیمونا مدعی شدند که فعالیت های هسته‌ای این رژیم صلح آمیز است. اما هیچ گاه معاهده منع گسترش سلاح هسته ای را امضا نکردند و به همین دلیل راکتورهای دیمونا مورد بازرسی بین المللی قرار نگرفت.
آمریکا نیز درحالی از سیاست تل‌آویو برای مخفی نگه داشتن فعالیت های هسته ای خود حمایت کرده است که قوانین این کشور، تایید طرف هایی را که در تلاش برای دستیابی سلاح هسته ای هستند، منع می کند.
گفتنی است که وانونو بعدا به دلیل افشای اطلاعات محرمانه هسته‌ای رژیم صهیونیستی طی عملیات جاسوسی ربوده و سربه‌نیست شد.
گروسی مدیریت آژانس را صهیونیست‌زدایی کند
پرونده اسرار زرادخانه اتمی رژیم صهیونیستی یکی از مجموعه دلایلی است که گروسی موظف است تا در چارچوب رویکرد بی‌طرفانه آژانس نگرانی های ایران در مورد ابعاد سیاسی احتمالی اقدامات آژانس را جدی گرفته و اقدامات مناسب را برای رفع این نگرانی ها اتخاذ کند.
البته استاندارد دوگانه آژانس به چشم‌پوشی از پرونده رژیم صهیونیستی محدود نمی‌شود. به‌طور مثال، عدم گزارش فعالیت‌های اتمی کره جنوبی در سال ۲۰۰۴ و یا مصر در سال ۲۰۰۵ بسیار مهم‌تر از ادعاها درباره ایران است، اما هیچ‌یک مورد توجه گروسی قرار ندارد. در مورد کره جنوبی، فاش شد که اورانیوم غنی‌شده تا درجه تسلیحاتی در چارچوب فعالیت‌هایی که از آژانس مخفی بود، غنی شده بود. با این حال، تنها پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شد.
در سال‌های اخیر، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به وضوح استانداردهای حقوقی تحقیقات این سازمان را تحریف و عملاً یک نظام بازرسی مختص ایران ایجاد کرده است. در واقع اتهامات مربوط به آنچه «ابعاد نظامی احتمالی» برنامه هسته ای ایران نامیده می‌شود، محصول ادعاهایی است که توسط آژانس های اطلاعاتی طرف‌های متخاصم به آژانس ارائه شده که سهم ژئوپلیتیکی در تداوم بحران هسته‌ای و ممانعت از تحقق برجام دارند.
اسناد افشا شده توسط ویکی لیکس نیز همسویی مواضع مدیرکل پیشین آژانس با ایالات متحده را در مورد ایران آشکار می‌کند و این مساله به تنهایی باید برای رد صلاحیت یا کنار گذاشتن برخی از افراد از پرونده ایران و ایجاد اصلاحات اداری جدی در آژانس برای تضمین بی طرفی آن کافی باشد.
واقعیت این است که آقای گروسی به خوبی می‌داند که پرونده هسته‌ای ایران به شدت سیاسی شده و در معرض انواع نفوذ و فشارهای «غیر فنی» است. از این منظر حتی انکار این واقعیت بدیهی به خودی خود سیاسی است و گروسی باید از اداره آژانس به‌گونه‌ای که مقامات رژیم صهیونیستی تمایل دارند پرهیز کند.
بهروز کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی در اظهار نظری تصریح کرد: آژانس نباید بر مبنای اسناد ساختگی رژیم صهیونیستی که با اهداف خاص سیاسی در اختیار آژانس قرار داده می‌شود، قضاوت و براساس آنها اعلام نظر کند. این نوع قضاوت برخلاف اصل بی‌طرفی و حرفه‌ای‌گری است.
وی خاطرنشان کرد: از آنجائی که آژانس تمام مواد هسته‌ای اظهارشده ایران را مورد حسابرسی قرار داده است و هیچ اختلاف حسابداری مواد مطرح نیست؛ صرف مشاهده آلودگی در چند مکان را نمی‌توان نشانه‌ای از وجود مواد هسته‌ای اظهارنشده تلقی کرد. این نوع نتیجه‌گیری برخلاف رویه و استانداردهای شناخته‌شده آژانس حتی با موارد مشابه در کشورهای مختلف است.
سخنگوی سازمان انرژی اتمی افزود: متأسفانه این بیانات ریشه در اهداف و مقاصد مغرضانه سیاسی دارد که رژیم صهیونیستی آن را هدایت می‌کند. توصیه ما به آژانس و طرف‌های مذاکراتی، دوری جستن از اینگونه برخوردهاست که تاکنون هم این شیوه هیچ نتیجه‌ای را عاید آنها نکرده است.
