اپوزیسیون خارجی اثر تعیین کننده ای در اعتراضات ندارند

 به گزارش اقتصادنیوز او تاکید کرد:سیاستمدار ایرانی  دوست دارد از جنبش وال‌استریت یا هر جنبش اعتراضی دیگری در امریکا، اروپا یا کشورهای منطقه به نفع خود استفاده کند. این به معنای مشروع بودن خواسته‌های آنها نیست، بلکه به معنای واقعیت عرصه سیاست است. اگر بخشی - کوچک یا بزرگ - از مردم امریکا به جنبش وال‌استریت پیوستند و سیاستمداران جمهوری اسلامی هم از آنها حمایت کردند، آیا به این معناست که ایران نقشی در پیدایش این جنبش داشته است؟ نه.

نگاه من به رابطه اعتراضات در ایران و حمایت‌های خارجی هم همین است. اپوزیسیون خارجی رسانه دارد و تلاش می‌کند بر شرایط سیاسی داخلی هم اثر بگذارد، قابل انکار هم نیست. رسانه‌های خارجی و شماری از جریانات سیاسی خارج از کشور حمایت‌های مالی از سوی کشورهای دیگر هم دارند، اما من معتقد نیستم که اینها اثر تعیین‌کننده بر سیاست داخلی و اعتراضات دارند،البته وقتی اعتراض پیش می‌آید، سعی می‌کنند روی آنها سوار شوند. سازوکار تولید اعتراض در ایران داخلی است. نارضایتی انباشته ناشی از مسائلی در همه عرصه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، محیط‌زیستی و البته متاثر از برآوردی که افراد از آینده دارند، علت اصلی اعتراضات است. این را هم بیفزایید که شیوه مواجهه حکمرانی با مسائل هم تعیین‌کننده است. برآورد مردم از میزان شایستگی، توانایی و ظرفیت حکمرانان برای درمان کردن مسائلی که با آنها مواجه هستند هم بر نارضایتی آنها اثر می‌گذارد، زیرا این ویژگی‌هاست که تصویر آینده را مشخص می‌کند. به عبارتی، جامعه می‌بیند که هم خیلی مساله دارد و هم مساله حل‌کن ندارد. این وضعیت فشار زیادی بر جامعه وارد می‌کند