تراس در پایان راه؟ /سورپرایز برای محافظه کاران

تراس که امروز درگیر تنش های جدی است علیه ائتلاف« ضد رشد» که مخالفان احیای اقتصاد بریتانیا از طریق کاهش مالیات بودند، به پا خواست. با این همه او رویاروی ائتلافی فوق العاده بزرگ قرار دارد؛ ائتلافی که همان فضایی که برای چارلز سوم ، پادشاه بریتانیا تعریف شده بود را برای او بازتعریف کردند.اگر بخواهیم براساس داده های نظرسنجی ها که می گویند حزب کارگر با 33 درصد جلوتر از حزب محافظه کار قرار دارد و کاهش محبوبیت تراس به پایین 47 درصد قضاوت کنیم، این کشور امروز به دو اردوگاه تقسیم شده است.

روز جمعه، اوضاع حاکم پر تنش تر شد. آنگونه که نیویورک تایمز نوشته، تراس کواسی کوارتنگ، وزیر دارایی و دوست نزدیکش را قربانی کرد و جرمی هانت، چهره ی میانه رو در میان محافظه کاران را که موقرانه نفقش معلمی ناامید را ایفا می کند، برگزید و اینگونه به دست خود پلتفرم اقتصادی اش را پاره کرد. نامه های هولناک عدم اعتماد سرازیر شدند و قانونگذاران محافظه کار در باب تغییر قوانین شروع کردند به صحبت.حال شاید به او این امتیاز داده شود تا به مدت یکسال بر مسند صدرات بماند تا از سلطنت کنار گذاشته شود. با این همه این حقیقت را نمی توان انکار کرد که تراس امروز در میدان سیاست لنگ می زند و در مسیر رسیدن به اهدافش، نقطه پایانی بر نخست وزیری اش گذاشته شده است.

شبح جانسون بر میدان سیاست

پشت این شکست عظیم، شبح بوریس جانسون بر میدان سیاست بریتانیا خودنمایی می کند. تراس البته جانشین مورد حمایت بوریس بود. حمایت جانسون از تراس به طور معمول بدبینی ها را افزایش داده است. نخست وزیر پیشین از رهبری خانم نخست وزیر حمایت کرد تا بدین طریق ریشی سوناک؛ همانی که استعفایش پایانی بود بر ریاست بوریس را کنار بزند. جانسون به خوبی می دانست که حزب محافظه کار در جریان رقابت میان تراس و سوناک؛ گزینه بدتر را انتخاب خواهند کرد. از همین رو می توان گفت صدرات تراس هدیه جانسون به هم حزبی هایش بود؛ مین انسانی برای هموار کردن زمین جهت بازگشت احتمالی اش.

 با این همه ریشه های شکست تراس عمیق تر از حمایت چهره ای چون جانسون است. سیاست بریتانیا امروز در ضمیر ناخودآگاه رای دهندگان تجسم یافته و همین مسئله موجب می شود که ما در برابر بداخلاقی ها آسیب پذیر باشیم. بریتانیا از جدیت، اراده و امید فاصله گرفته؛ انتخاب برگزیت؛ کابوسی که حالا اندک اندک در حال بیدار شدن است، این حقیقت را ثابت می کند. رمانتیسم پیروزی انتخاباتی جانسون در سال 2019 نیز در همین راستا قابل تبیین است؛ جایی که او سوار بر موج حامیان برزگیت توانست 14 میلیون رای را از آن خود کند. حالا سقوط حیرت انگیز تراس در نظرسنجی ها این کابوس را هولناک تر کرده است. فرایند طرد کردن و انکار خشمگینانه سرعت گرفته. ما اکنون شاهد کنار رفتن چهارمین نخست وزیر از سال 2016 هستیم.

مرگ ملکه الیزابت دوم در سومین روز تصدی نخست وزیری جدید، بریتانیا را سوگوار رهبر مورد علاقه اش کرد. تصور می شود دفاع از تراس بخش  ناشناخته ای از همان عزای عمومی است؛ راهی برای تکریم یک الیزابت به طریقی دیگر. تراس با بی پروایی اش مطمئنا تنش ها را به جان خرید: در شرایطی که تنها 6 درصد از مردمان کشور از سیاست کاهش مالیات تراس حمایت می کنند ملکه موعظه کننده وحدت و عشق بود؛ همان نوع اقتدارگرایی که بریتانیایی ها دوست دارند؛ اقتدارگرایی از نوع مخملی و نرم.اما در مقابل تراس رقت انگیز به نظر می رسد آن هم در آستانه پایان.

آخرین حربه یک فرقه!