کنایه های تند عباس عبدی به دولت:پیام دولت به مردم این است که پیام شما را نمی شنویم /20 ماه است مردم را سرگرم مذاکرات بی نتیجه کردید!

به گزارش اقتصادنیوز عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:

عینیت و عمل دولت و حکومت است که اثرگذار است و نه تبلیغ فلان رسانه. منکر اثر تبلیغ و تحلیل نیستم ولی اثر این کار تبعی است و اگر مبتنی بر عینیت نباشد، یا اثر معکوس می‌گذارد یا اثرش زودگذر است. 

اثر عینی یعنی چه؟ یعنی اینکه کودک تو تب دارد، ولی شربت مناسب مندرج در نسخه پزشک در داروخانه نیست، آن‌هم در کشوری که مسوولان مربوط مشغول خط و نشان کشیدن برای دیگران هستند.

عینیت یعنی اینکه می‌گویی مشکل ارز نداریم و نقدینگی کنترل شد و نفت خود را خیلی خوب می‌فروشیم، در عین حال در مدت کوتاهی قیمت ارز تا ۱۵ درصد افزایش یافته است... 

 تورم نیز به قول خودشان همچنان ۴۰ درصد است، در حالی که قرار بود، ابتدا نصف و سپس تک‌رقمی شود.

عینیت یعنی اینکه قرار بود سالانه بیش از یک میلیون شغل ایجاد شود ولی وزیر کاری آوردید که مجبور شدید کنار بگذاریدش، چهار ماه هم نتوانستید کسی را که رای بیاورد به جای او معرفی کنید، بعد هم با یک جابه‌جایی ۴ پست و مقام میان ۴ نفر، مساله را حل کردید!! باز هم خواهید دید که بحران اشتغال بیشتر خواهد شد و جوانان همچنان ناامید از کسب شغل و درآمد خواهند بود.

عینیت یعنی اینکه حدود ۲۰ ماه است که مردم را سرگرم مذاکرات بی‌پایان و بی‌نتیجه هسته‌ای کردید، حالا هم به ظاهر کل ماجرای برجام به هوا رفته و افقی روشن در انتظار جامعه نیست.

عینیت یعنی اینکه از اول در خفا دنبال فیلترینگ بودید و در علت و برای رای آوردن و غیر صادقانه وعده خلاف آن یعنی افزایش سرعت اینترنت را می‌دادید، حالا هم اسناد این سیاست در آمده و هم در عمل مشاهده می‌شود که کسب‌وکارهای مردم و دانش‌بنیان و دیجیتال به علت این فیلترینگ، دچار بحران و تعطیلی شده‌اند و جالب اینکه فیلترینگ شما حتی کمکی به کنترل اعتراضات که هدف اصلی شماست نکرد، به‌طوری‌که میزان بازدیدها از مطالب فضای مجازی به نحو چشمگیری بیشتر هم شده است.

عینیت یعنی اینکه به جای توسعه دایره نیروهای مدیریتی حکومت و تقویت حکمرانی موثر، این دایره که بسیار محدود بود، محدودتر هم می‌شود، تقریبا در اکثر نهادهای حکومتی می‌توان چنین وضعی را در حوزه وظایف آنان دید.

اینها همگی علامت‌های صریح به مردم و معترضین است. پیام این است که ما یا پیام شما را نمی‌شنویم، یا اگر هم بشنویم، نمی‌فهمیم و اگر هم بفهمیم لزومی ندارد که پاسخ مثبتی به آن بدهیم. روشن است که این پیام را به صورت صریح نخواهند گفت، ولی شنونده و مخاطب آن را درک می‌کند. این پیام با جملاتی دیگر به این صورت بیان می‌شود که تمامی این وضع ناشی از توطئه دشمنان و خارج است ولی چون دست‌مان به آنها نمی‌رسد، فعلا این زنگوله را به گردن رسانه‌های داخلی می‌اندازیم.