اطلاعات: اینهایی که در خیابان ها تجمع کردند فقط یک درصد هستند؟ پس غائله را جمع کنید!
به گزارش اقتصادنیوز روزنامه اطلاعات نوشت:
سیاستمردی از یک حزب قدیمی و سنتی برآمده از بازار گفته: «این‌ها یک درصد بیشتر نیستند»! اثبات این عدد در آزمون‌های استاندارد و خالی از کشمکش‌های خیابانی کاری بسیار آسان و صلح‌آمیز است. این کار را بکنید و با اثبات ِعددِ یک درصد، غائله را برکنید. مطمئناً فرهیختگان منصفی در میان معترضان هستندکه عدد و رقم را بفهمند و بر آن تمکین کنند.
اما اگر بیش از یک‌درصد و حتی اکثریت باشند، بگویید این اکثریت صددرصد در اشتباه است؛ دیگر بالاتر از این؟ تن‌دادن به این اشتباه و تمکین به اکثریت گمراه و خطاخواه، البته که هزینه دارد؛ هزینه‌اش چقدر بیشتر از آن چیزی است که فعلاً در میدان در جریان است؟
اگر فرزندم امروز اصلا زبان و ادبیات مرا نمی‌فهمد- چه رسد که خواسته‌های زندگی‌اش با من منطبق باشد- خدایی و شرعی و رسالتی، تا کجا مسئولیت درآویختن با وی را دارم؟ مگر او می‌خواهد مرا خانه‌خراب کند؟ نه! فعلا مهلتی داده، هرچند با عصبانیت و پرخاش، که بی‌اجازه وارد اتاقش نشوم و خودم را بر سرش خراب نکنم. این فرصت اگر منقضی شود و پرخاش او به ناسزا و ضرب و شتم بکشد، گلیم از زیر پای من هم خواهد کشید. آن وقت فرقی نمی‌کند که اسمش را بگذاریم خانه‌خراب‌کن، یا هرچیز دیگر؛ او کارش را کرده‌است.
گروهی هم که می‌‌پندارد اکثریت است، اگر از هم‌اکنون با اقلیت، دشمنی خونی ورزد و خشونت رفتارهای خیابانی را بازتولید کند، مطمئن نباشد که از کاشت این باد، در فردای مورد نظرش توفان برنخواهد داشت.
تشت رسوایی صحنه‌گردانی آن‌سوی مرزها، یکی‌یکی از پشت‌بام‌ها در حال افتادن است؛ تا جایی که در نشست غیررسمی دو کشور در شورای امنیت سازمان ملل به بهانه‌ی این روزهای ایران، از یک عجوزه‌ی تاریخ‌گذشته عبور کردند و دو عتیقه‌ی تازه‌نفس را- که یکیشان رنگ ایران را ندیده- پشت میکروفن نشاندند. یعنی عروسک‌گردانان هم زمانی از کهنه‌عروسک‌ها حوصله‌شان سر می‌رود.
در آخرین افاضات و رهنمودهای برون‌مرزی، سرکار خانم ایزابل آجانی، هنرپیشه‌ی فرانسوی فتوا داده‌اند که «زنان مسلمان جهان به حمایت از بانوان ایران حجاب از سر بردارند». پس همچنان در این کارزار باید منتظر صلاح‌اندیشی مصلحانی از این دست از خارج کشور بمانیم! جان بولتون هم سبیلی تکان داده و از تسلیح اپوزیسیون سخن رانده.
اپوزیسیون را اگر رمق تکان‌خوردن در بیش از دو خیابان برلین و ونکوور بود، تا کنون حکومت فراچنگش بود؛ چهل‌‌وسه‌سال کم زمانی برای مسلح‌شدن نبوده.
آن‌هایی که در روزهای سلم و سلام و مسالمتِ این مردم، اعم از روحانی و کراواتی و باحجاب و کم‌حجاب، حوصله‌شان سر رفت و در هجمه‌های بیانی و عملی و سخن‌گویی و دربانی بهشت و دبیریِ معروفی و منکری، هیمه‌ها را انباشت کردند و به جرقه‌ها نیندیشیدند، مرامی بورزند و اگر در فرونشست شعله‌ها کمکی نمی‌کنند، لااقل هیمه بر هیزم نگذارند.
