نگاهی به جمعه‌های زاهدان
به گزارش اقتصادنیوز در این یادداشت آمده است: در پی حوادث ناگوار سیستان و بلوچستان، برخی با استناد به اظهاراتی بی‌اساس، نمک بر زخم مردم پاشیدند و به‌جای دلجویی و اظهار همدردی، هموطنانِ بلوچ خود را تجزیه‌طلب و اغتشاشگر خواندند. حوادث چند هفته اخیر در زاهدان برای مردم ایران شوک‌آور بود. هم‌زمان با گسترش دامنه اعتراضات مردمی در کشور که مشکلات معیشتی می‌تواند یکی از مهم‌ترین عوامل آن باشد، مردم سیستان‌وبلوچستان که سال‌هاست از مشکلات زیادی همچون فقر، بیکاری، نبود شغل و تبعیض رنج می‌برند، نیز به خیابان‌ها آمدند.
۸ مهر ۱۴۰۱ بعد از اتمام نمازجمعه اهل‌سنت زاهدان، جوانانی کم سن و سال مقابل کلانتری ۱۶ این شهر واقع در خیابان رازی که به مسجدمکی منتهی می‌شود، تجمع کرده و شعار دادند و برخی از آنان به سوی کلانتری سنگ پرتاب کردند. و البته ارگان‌های مختلف دولتی از قبل در صحنه حضور داشتند. این حادثه ده‌ها کشته و بیش از ۲۰۰ نفر زخمی به‌جای گذاشت.
در پی این حادثه ناگوار، برخی با استناد به اظهاراتی بی‌اساس، نمک بر زخم مردم پاشیدند و به‌جای دلجویی و اظهار همدردی، هموطنانِ بلوچ خود را تجزیه‌طلب و اغتشاشگر خواندند. در این میان، عده‌ای به مولانا عبدالحمید، شخصیت برجسته و محبوب اهل‌سنت ایران و امام جمعه زاهدان که همواره اساسی‌ترین نقش را در حفظ امنیت استان پهناور سیستان‌وبلوچستان، ایفا کرده است، حمله کردند تا به سهمِ خود، «انقلابی» بودن خود را متذکر شده باشند.
مسجدمکی به عنوان نماد همبستگی و همدلی جامعه اسلامی توانسته الگوهای مناسبی همراه باحفظ احترام متقابل در کشور به نمایش بگذارد. آزادی مرزبانان ایرانی در سال ۱۳۹۳ یکی از مهم‌ترین دستاوردهای مسجدمکی و حاصل تلاش‌ها و زحمات مولوی عبدالحمید بوده است. بااین حال، برخی این مسجد را یک «جریان»معرفی کردند و مدعی شدند عربستان سعودی از این «جریان» حمایت می‌کند.
آنها بدون ارایه هیچ دلیلی، شخصیت مولوی عبدالحمید و مسجد مکی را با کشورهای خارجی مرتبط دانسته‌اند.
امری که باعث شده عده‌ای به خشم بیایند و عدالت را زیر پا بگذارند و خدمات مسجد مکی و مولانا عبدالحمید را نادیده بگیرند، بیان مطالبات سیاسی و مذهبی کل ملت ایران و به‌طور خاص جامعه اهل سنت از تریبون نماز جمعه زاهدان است. مسجد مکی یک جریان تحت حمایت بیگانگان نیست بلکه یک نماد دینی و مرکزی برای وحدت ملی است و تلاش آن بر حفظ انسجام در جامعه و نشر ارزش‌های اسلامی بر هیچ‌کسی پوشیده نیست. بیان صریح مطالبات مردمی و مشکلات ملت از تریبون این مسجد، آن را تبدیل به مرکز امید بسیاری از ایرانیان کرده، و ظاهرا همین امر خشم عده‌ای را برانگیخته است.
چرا برای فرار از واقعیت‌ها و سرپوش گذاشتن بر مشکلاتی که حل نشده، کل اتفاقات کشور به خارجی‌ها نسبت داده می‌شود؟! آیا تحریک بیگانگان باعث رخدادهای اخیر در بلوچستان شد یا بی‌تدبیری باعث شکل‌گیری این حوادث تلخ و غیرقابل توجیه شد؟
آیا برای برخی مسوولان سوال پیش نیامده چرا در کشوری که حامی مستضعفان جهان است، شاهد چنین رخدادهای تلخی هستیم؟ چرا مسوولان حاضر نیستند عاملان این رخدادها را به دست عدالت بسپارند؟
اگر مولوی عبدالحمید بعد از رخدادهای اخیر در زاهدان، مردم را به آرامش و حفظ امنیت توصیه نمی‌کرد چه خون‌هایی در کشور ریخته می‌شد؟ مسجد مکی و مردم شریف بلوچستان در طول دهه‌ها در عمل نشان داده‌اند که هیچگاه وابسته به هیچ جریانی خارج از ایران نبوده‌اند.
استقلال از اصلی‌ترین اصول مسجد مکی به عنوان یک مرکز علمی است و تلاش‌های متعددی برای وابسته کردن این مرکز علمی و فرهنگی به دست‌های خارج از کشور، صورت گرفته است اما این تلاش‌ها با ناکامی مواجه شده‌اند.
مسجد مکی از زمان مرحوم مولانا عبدالعزیز فعالیت‌های چشمگیری در زمینه‌های علمی، فرهنگی و سیاسی داشته است.
مطالبه‌گری حقوق اهل‌سنت، دفاع از حقوق احزاب و طیف‌های سیاسی و اقلیت‌های مذهبی و قومی، یکی از مهم‌ترین برنامه‌های مرحوم مولانا عبدالعزیز بوده است. ایشان از رفتارهای سلیقه‌ای برخی مسوولان و قوانین تبعیض‌آمیز در کشور شدیدا انتقاد کرده است. مولوی عبدالحمید در بیان مشکلات مردم، ادامه‌دهنده روش مولوی عبدالعزیز است و همیشه سعی کرده صدای مردم باشد.
مناسب است از انقلابیونی که اکنون به‌طور یکدست کشور را مدیریت می‌کنند پرسیده شود به راستی چرا بین روش و منش داعیه‌داران انقلاب اسلامی، اینقدر تفاوت است؟ ملتی که علیه استبداد، ظلم و تبعیض قیام کرد، امروز نسبت به ستم معترض است.
این ملت باید در برابر ظلم از خودش دفاع کند و اگر سکوت کند، چنین سکوتی بر خلاف آموزه‌های اسلامی و عدالت علوی است.
برچسب‌های نادرست به دور از عدل و انصاف است که اصلا زیبنده انسان‌های آزاده نیست. تهمت زدن به دیگران به خاطر اختلافات سیاسی و فکری، از منهج و منش حضرت علی رضی‌الله‌عنه به‌دور است.
بلوچ اتهام تجزیه‌طلبی را نمی‌پذیرد. نبرد علیه مهاجمان انگلیسی و پرتغالی و اخراج آنان از سرزمین ایران، مصداقی بارز از حریت، آزادگی، و وطن‌دوستی مردم بلوچ است.
