توافق نانوشته آمریکا و چین درباره ایران

ریاض با امضای توافقنامه مشارکت راهبردی جامع چین و عربستان سعودی مشارکت اقتصادی خود را با چین که پیش‌تر پر رونق بود تقویت کرد تا امکان نزدیک شدن چین به ایران را محدود سازد. علاوه بر این، در حالی که غرب چین را تهدید به تحریم کرده و تحریم‌‌های گسترده‌‌ای را علیه روسیه اعمال کرده ریاض نگران است که چین تحریم شده به دنبال تقویت تجارت با ایران باشد، زیرا هدف هر دو کشور مقاومت در برابر فشار‌‌های اقتصادی اعمال شده از سوی غرب است. این مورد درباره روسیه نیز صدق می‌کند. این تلاش‌‌ها هم چنین باید به عنوان بخشی از تمایل ریاض برای مهار حمایت ایران از سازمان‌های بین‌المللی در حال ظهور غیر‌غربی قلمداد شود. ایران در حال ارتقای عضویت کامل در سازمان همکاری شانگهای به رهبری چین است و درخواست پیوستن به بلوک بریکس تحت رهبری روسیه را مطرح کرده است.

عربستان سعودی نگران است که اهمیت فزاینده ایران در چنین بلوک‌‌های تجاری و امنیتی جایگزینی به آن کشور کمک کند تا تحریم‌‌های اعمال شده از سوی غرب را دور بزند و ایران بتواند به فعالیت‌‌های منطقه‌‌ای خود ادامه دهد.در جبهه ژئو مالی، ایران و چین به دنبال دلار‌زدایی از تجارت و پیشبرد ایده «پترو یوان» هستند. ایران با پیوستن به سازمان همکاری شانگهای- یک پلتفرم بین‌المللی که برای دلار‌زدایی جهانی تلاش می‌کند- می‌تواند یک قدرت منطقه‌‌ای کلیدی باشد که این دستور کار را ترویج می‌کند. بنابراین، تصادفی نیست که چین از عربستان سعودی خواسته تا آن کشور نیز به این تلاش پیوسته و نفت خود را به یوآن بفروشد. سعودی‌‌ها هم چنین مشتاق مهار پیشرفت فناوری و برتری نظامی رو به رشد ایران هستند.چرخش عربستان سعودی به سمت چین در نهایت مکمل تلاش‌‌های ایالات متحده برای مهار ایران است و به‌رغم آنکه در نگاه اول به نظر می‌رسد به طور جدی منافع آمریکا را تضعیف نمی‌‌کند. شاید به همین خاطر است که دولت بایدن نسبت به مشارکت استراتژیک عربستان سعودی و چین ابراز نگرانی شدیدی نکرده است.