چالش جدید پوتین در اوکراین!

به گزارش اقتصادنیوز ، باخموت، شهری شرقی در اوکراین، مدت‌هاست که از سوی روسیه به عنوان یک هدف مهم شناخته می‌شود، اما در روزهای اخیر، مقامات و تحلیل‌گران غربی اهمیت آن را زیر سوال برده‌اند.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در ماه دسامبر در جریان بازدید کوتاه خود از باخموت -یک شهر عمدتاً ویران‌شده و خالی از سکنه جنوب شرقی که به کانون جنگ روسیه و اوکراین تبدیل شده-گفت: نبرد برای باخموت یکی از «خونین‌ترین» و »طولانی‌ترین» درگیری ها است که وارد دومین سال خود شده است.

گلوله‌باران بی‌امان

بر اساس گزارش‌ الجزیره، از ماه اوت، که درگیری‌ها شدت گرفت، هر روز صدها سرباز از هر دو طرف در داخل و اطراف شهر کشته می‌شوند. حتی قواعد خشک گزارش‌های رسمی اوکراین نیز نمی‌تواند مقیاس عظیم درگیری را که شامل حملات هوایی روسیه، آتش توپخانه و خمپاره و ده‌ها حمله روزانه توسط نیروهای زمینی است، پنهان کند.

ستاد کل ارتش روز دوشنبه گزارش داد روسیه «به تلاش خود برای حمله به باخموت و شهرهای اطراف ادامه و بیش از ده‌ها نقطه را گلوله‌باران کرد» و نیروهای اوکراینی تنها در روز یک‌شنبه تقریبا 100 حمله را دفع کردند.

نیاز به چند هفته مقاومت دیگر

جمعیت باخموت قبل از جنگ 70000 نفر بود. این شهر بخشی از منطقه بزرگ‌تری است که شامل شهر سولدار در شمال شرقی باخموت است. سولدار دو ماه پیش پس از این‌که ارتش خصوصی واگنر روسیه ده‌ها هزار جنگجوی تازه استخدام شده و عمدتاً آموزش ندیده را قربانی کرد، محاصره شد.

الکسی کوش، تحلیلگر مستقر در کیف، به الجزیره گفت: «امروزه، جنگ در دونباس در این منطقه متمرکز شده است. باخموت- سولدار برای تصرف سایر شهرهای مهم استراتژیک و به شدت مستحکم دونباس -چاسیویار، کراماتورسک و اسلوویانسک- کلیدی است.

به گفته کارشناس ارشد نظامی اوکراین، با این حال، در هفته‌های اخیر، مسکو توانایی‌های خود را بیش از حد برآورد کرده و تلاش داشت هم‌زمان در امتداد خط مقدم که 1200 کیلومتر امتداد داشت، در پنج جهت پیشروی کند. ژنرال ایهور روماننکو، معاون سابق ستاد کل نیروهای مسلح اوکراین، به الجزیره گفت: «تلاش‌های نظامی آن‌ها بسیار ضعیف ظاهر شده است».

روس‌ها به شدت در تلاش هستند تا شهرهای کرمینا -در 75 کیلومتری شمال باخموت- و ووهلدار -در 150 کیلومتری جنوب آن- را  تصرف کنند. اما نیروهای کی‌یف نیاز به تنها چند هفته دیگر مقاومت دارند، زیرا در انتظار ورود تسلیحات پیشرفته غربی از جمله تانک های پیشرفته لئوپارد هستند که برای مبارزه و نابودی خودروهای زرهی دوران شوروی طراحی شده‌اند و نیروهای کمکی اوکراینی برای استفاده از این سلاح‌ها آموزش دیده‌اند.

روماننکو گفت: «پس از این‌که پیشروی آن‌ها را متوقف کردیم و استحکامات استراتژیک خود را تشکیل دادیم -با در نظر گرفتن این تسلیحات و واحدهای نظامی آموزش‌دیده- می‌توانیم در مورد انجام یک ضدحمله صحبت کنیم».

یک تصمیم نه چندان فاجعه‌بار

با این حال، اگر اوکراین تصمیم بگیرد نیروهای خود را از باخموت تقریباً محاصره شده خارج کند، این تصمیم فاجعه‌آمیز نخواهد بود. نیکولای میتروخین، مورخ دانشگاه برمن آلمان می‌گوید که این شهر به عنوان مرکز خط دفاعی ثانویه نیروهای اوکراینی در دونباس همچنان مهم است. او به الجزیره گفت: «اما پس از از دست دادن سولدار و اطراف باخموت از چهار طرف، اهمیت آن به طور قابل توجهی کاهش یافت». وی گفت: «بنابراین، از دست دادن آن به طور ناچیز بر روند جنگ تاثیر خواهد شد».

او گفت، با این حال، این بدان معناست که نیروهای روسی قبل از یورش به خط سوم دفاعی اوکراین در تورتسک که تقریباً 100 کیلومتر در غرب باخموت امتداد دارد، با موانع جدی روبرو نخواهند شد. میتروخین گفت: «اما با سرعت فعلی - با توجه به مقاومت نیروهای اوکراینی و هوای بهاری با خاک مرطوب و اغلب صعب العبور- روس‌ها چاسیویار را تنها طی دو هفته آینده محاصره خواهند کرد. او گفت اما آنها به سختی به حومه کنستانتینوکا و کراماتورسک، دو شهر استراتژیک که به ترتیب تنها در 27 کیلومتری و 55 کیلومتری غرب باخموت قرار دارند، پیش از اواسط ماه می خواهند رسید. او گفت: «و یک سال یا بیش‌تر طول می‌کشد تا آن‌ها به خط سوم دفاعی ما -در امتداد مرزهای منطقه دونتسک و لوهانسک که شامل صدها سایت بسیار مستحکم و هزارتویی از سنگرها و پناهگاه‌ها است- حمله کنند.

ارزش نمادین یا ارزش استراتژیک؟

رهبران نظامی غربی نیز فکر می‌کنند که خروج اوکراین از باخموت، مسیر جنگ را تغییر نخواهد داد. لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده روز دوشنبه گفت: «من فکر می‌کنم که این‌ شهر بیش‌تر یک ارزش نمادین دارد تا ارزش استراتژیک و عملیاتی. سقوط باخموت لزوماً به این معنا نیست که روس‌ها جریان این نبرد را تغییر داده‌اند.»

شکاف در صفوف کرملین

در این‌جا فهرستی از کاستی‌ها و محاسبات اشتباه روسیه وجود دارد که پیشرفت آن‌ها در میدان جنگ را با مشکل مواجه می‌کند.از زمان شروع جنگ در فوریه 2022، کرملین سرسختانه به ترفند منسوخ‌شده دوران شوروی در استفاده از آتش توپخانه گسترده و بی هدف که دقت کافی ندارد و تقریباً هر چیزی را که سر راهش است نابود می‌کند، تکیه کرده است. در نتیجه، نیروهای روسی اکنون با کمبود شدید مهمات به نام «قحطی مرمی» مواجه هستند.

یوگنی پریگوژین، رئیس گروه مزدور واگنر، با عصبانیت از کمبود مهمات شکایت کرده و وزارت دفاع روسیه را متهم به کارشکنی عمدی در برابر درخواست‌های وی برای دریافت بیشتر کرده است. پریگوژین مدعی شد که پس از تلفات نیروی انسانی، واگنر دیگر به نیروهای مزدور متکی نیست -در حالی که مقامات ارشد روسیه از تحویل نیروهای بسیج شده و داوطلبان برای پیوستن به این گروه طفره می روند.

یک مرد قدرتمند جدایی‌طلب باتجربه هم او را مورد انتقاد قرار داد. ایگور گیرکین، وزیر دفاع سابق جدایی‌طلبان در دونتسک، روز یکشنبه در تلگرام نوشت: «خروج پریگوژین از خط مقدم و منع کامل او از رهبری واگنر بسیار ضروری است». او پریگوژین را به «جاه‌طلبی‌های سیاسی چندبرابرشده همراه با روانپریشی، سازماندهی جنایات جنگی، تمایل به خودفروشی بی شرمانه و عمدتاً دروغین و گسترش آداب جنایتکارانه پوسیده در ارتش» متهم کرد. پریگوژین هم در پاسخ گیرکین را «سرچشمه گه» نامید.

نیروهای رو به زوال

ژنرال روماننکو گفت، جدای از درگیری‌های داخلی، تلاش های روسیه در باخموت شامل نیروهای رنگارنگ و مختلف با هماهنگی پایین است. این شامل واحدهای واگنر مستهلک شده، مردان بسیج شده ضعیف آموزش دیده، نیروهای منظم رو به کاهش -از جمله چتربازان مستقر از سواحل اقیانوس آرام روسیه- و داوطلبان قزاق است که در ابتدا موفق به نابودی نیروهای نخبه اوکراینی شدند.

روماننکو گفت، با این حال، این روزها، قزاق ها از پیشروی امتناع می ورزند و توسط نیروهای قدیروفسی وفادار به رمضان قدیروف، حاکم طرفدار کرملین چچن، مجبور به جنگ می‌شوند.

مسکو تا 200000 نیروی بسیج شده را آموزش می‌دهد و در تلاش است تا سلاح، یونیفرم و مهمات کافی برای آنها پیدا کند. اما او در پایان گفت: «آنها [قبلا] توانایی نیروهای خود را بیش از حد برآورد کردند و اکنون دوباره مرتکب این اشتباه شدند».