تحلیل اکونومیست از طوفان نفتی عربستان در ورزش جهان

به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: طرفداران ورزش در تابستان امسال شگفتی های زیادی را دیده اند. کارلوس آلکاراس قهرمان ویمبلدون شد و به سالها سلطه سه نفره نواک جوکوویچ، راجر فدرر و رافائل نادال بر تنیس پایان داد. در گلف، برندگان مسابقات اوپن آمریکا و بریتانیا، افراد خارجی بودند که شانس برنده شدن آنها 1 درصد یا کمتر بود. در 6 آگوست، تیم فوتبال زنان آمریکا مدافع عنوان قهرمانی در ضربات پنالتی به سوئد باخت و از جام جهانی حذف شد.  توپ فقط چند میلی متر از خط دروازه رد شده بود.

با این حال، بزرگترین شوک، ورود عربستان سعودی به صنعت ورزش بوده است. عربستان با تکیه بر دلارهای نفتی، 10 میلیارد دلار برای بازیکنان، تیم‌ها و لیگ‌ها هزینه کرده است و بازار گلف و فوتبال را در جهان به هم ریخته است. این موضوع باعث ناراحتی هواداران، فعالان و سیاستمداران غربی شده است و آن را شستشوی ورزشی نقض حقوق بشر در عربستان میدانند و از هتک حرمت به جام های مقدس ورزش شکایت  دارند.

اکونومیست نوشته است با این که این نشریه طرفدار بن سلمان نیست، اما به نظر می رسد که این اتهامات علیه عربستان کاملا درست نیستند یا حداقل شواهد قوی برای آن وجود ندارد.

غرب تجارت گسترده ای با عربستان سعودی دارد، این معاملات سابقه بد حقوق بشری آن را بدتر نمی کند، و مشخص نیست که این کشور بتواند هر ورزش جهانی را انحصاری و نابود کند. در دنیای پرتلاطم  امروز، بسیاری از هواداران تیم های خود را مایه غرور و پایداری می دانند اما بسیاری فراموش می کنند که ورزش یک کسب و کار نیز است. این بیزینس در حال حاضر در حال مختل شدن است و باید به روی سرمایه های جدید و ایده های تازه باز باشد.

ورزش مدت‌هاست که شاهد افزایش سرمایه‌گذاری بوده است، چه توسط سرمایه‌داران رسانه‌ای و چه توسط الیگارشی‌های روسی. اما حتی با این استاندارد ها نیز ، تلاش عربستان سعودی بزرگ است. در فوتبال، برای برخی از بازیکنان برتر جهان، از جمله کریم بنزما، برای بازی در لیگ های داخلی هزینه می شود. عربستان همچنین نیوکاسل یونایتد، یک باشگاه انگلیسی، را کنترل می کند و ممکن است برای میزبانی جام جهانی 2030 نامزد شود. در گلف، یک تورنمنت تحت کنترل عربستان سعودی با تور پی جی ای، ادغام می شود. این کشور، حامی فرمول 1 است، در کشتی و بوکس معامله هایی دارد و به ورزش های زمستانی و ورزش های الکترونیکی چشم دوخته است.

ورزش؛ راهی برای توسعه

تصور نکنید که این یک نسخه مدرن از خانواده سلطنتی عرب است که اسب های مسابقه ای را که توجه آنها را جلب می کند، می خرند. طرح عربستان سعودی مورد حمایت دولت و سیستماتیک تر از آن است. عربستان، ورزش را راهی برای سرمایه گذاری مجدد درآمدهای نفتی و تسریع اصلاحات در داخل کشور با ایجاد یک صنعت خدمات بزرگتر و تقویت گردشگری می داند. بن سلمان فردی مستبد و بی ثبات است اما او همچنین بر برخی آزادسازی‌ها، از جمله حقوق زنان، نظارت می‌کند. گسترش یک فرهنگ ورزشی جهانی ومصرف‌گرایانه ممکن است به عربستان سعودی کمک کند تا هنجارهای اجتماعی را از محافظه کاری مذهبی سختگیرانه دور کند.

ورود عربستان به ورزش، منعکس کننده افزایش جریان سرمایه نهادی به ورزش است. بلومبرگ تخمین می‌زند که 17 باشگاه از 98 باشگاه فوتبال برتر اروپا اکنون توسط دولت‌ها یا سرمایه‌های نهادی حمایت می‌شوند.

بسیاری از این سرمایه گذاران جدید، اختلال دیجیتال را یک فرصت می دانند. اختلال دیجیتال، به معنای یک تغییر و تحول بنیادین در زیرساخت و یا کسب‌‎وکار شرکت‎‌ها و سازمان‌‎ها به علت استفاده از یک فناوری دیجیتالی مرتبط با انقلاب صنعتی چهارم مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و … می‌‎باشد.

اما درآمدها در خطر است، زیرا بینندگان تلویزیون سنتی را ترک می‌کنند. برای شرکت‌های رسانه‌ای قدیمی، این یک کابوس است: دیزنی به دنبال یک سرمایه‌گذار است تا در ای اس پی ان، شبکه ورزشی عظیم و رو به زوال آن، سهمی داشته باشد. برای صاحبان زیرک تیم ها و برندها، اختلال دیجیتال نوید دستیابی مستقیم به مخاطبان را با تجربه ای تعاملی تر و فراگیرتر می دهد.

طرفداران اغلب می ترسند که تغییر، چیزی را که دوست دارند خراب کند. با این حال، ورزش فقط یک رقابت بین بازیکنان نیست، بلکه برای یک مخاطب نیز اهمیت دارد. اشکال رقیب سرگرمی ثابت نیستند. لیگ فوتبال سری آ ایتالیا هشداری است درباره اینکه اگر اصلاحات خیلی کند باشد چه اتفاقی می افتد. درآمدهای آن در حال کاهش است، تیم های آن ضعیف عمل می کنند و عمدتا زیان ده هستند. فوتبال اروپا سالیانه بیش از 7 میلیارد دلار هزینه دارد، بدون احتساب دستمزد بازیکنان، و دخل و خرج آن برابر نیست. با انجام اصلاحات فوتبال می تواند از ورود پول  جدید بهره مند شود.

علاوه بر این، اختلال می تواند منجر به پیشرفت هایی شود که طرفداران جدیدی را با خود به همراه آورد. فرمت لیگ برتر انگلیس در سال 1991 تغییر یافت و اکنون یکی از موفق ترین تورنمنت های جهان است. لیگ برتر هند که در سال 2008 راه اندازی شد، میلیون ها نفر را به کریکت هندی کشانده است. فرمول 1 با پخش برنامه "رانندگی برای بقاء" در نتفلیکس و پخش مستقیم به مصرف کننده، مخاطبان جوان تری پیدا کرده است. چه کسی می‌داند که با سرمایه‌گذاری ۲.۵ میلیارد دلاری اپل برای نمایش انحصاری مسابقات MLS لیگ فوتبال آمریکا یا حمایت قطر از رشته ورزشی پادل، رقیب تنیس، با 25 میلیون بازیکن چه پیش خواهد آمد.

هیچ تیمی هرگز نتوانسته بر کل فوتبال مسلط شود

پس مورد اخلال به روشنی مورد بررسی قرار گرفت. با این حال، عربستان با دو ایراد دیگر مواجه است. اول این که یک بازیگر دولتی است که انگیزه سود ندارد و منابع وسیعی دارد. ورزش به تعادل رقابتی نیاز دارد، بنابراین اگر یک مالک بهترین بازیکنان را بخرد، تیمش در تئوری می تواند همیشه برنده شود و فوتبال آسیب می بیند. این خطر باید مورد توجه قرار گیرد. با این حال، با وجود چندین دهه پول زیاد در فوتبال، هیچ تیمی نتوانسته بر کل فوتبال مسلط شود. هزینه های عربستان سعودی برای بازیکنان تنها 6 درصد از هزینه های عملیاتی سالانه فوتبال اروپا است.

گل به خودی

دومین ایراد، سوابق تاریک عربستان سعودی در زمینه حقوق بشر، از جمله قتل جمال خاشقجی، روزنامه نگار است. دشمنان غرب مانند روسیه با تحریم هایی روبرو هستند که شامل ورزش نیز می شود. با این حال عربستان در این دسته نیست. آمریکا و اروپا 140 میلیارد دلار تجارت با عربستان سعودی در سال 2022 انجام دادند، از جمله در زمینه نفت و تسلیحات. اگرچه برخی از مالکان باشگاه ها نفوذ پیدا می کنند، به نظر نمی رسد کنترل دارایی های ورزشی باعث کوری افکار عمومی غربی یا دولت های آنها شود. حتی رومن آبراموویچ، الیگارشی که چلسی را خرید، از تحریم ها در امان نمانده است. حمایت مالی گاهی اوقات می تواند بررسی های دقیق‌تر منتقدان را به همراه داشته باشد.  همانطور که قطر در جام جهانی 2022 در مورد حقوق همجنسگرایان و کارگری، مورد موشکافی قرار گرفت.

یک فهرست در حال گسترش از فعالیت‌ها در سرتاسر جهان به دلایل امنیت ملی، رفاه یا اخلاقیات محدود می‌شوند: به نیمه‌رساناها، رسانه‌های اجتماعی، و انرژی و سلاح فکر کنید. اضافه کردن ورزش به لیست، یک گل به خودی است.