فرصت‌سوزی به سبک بایدن، فرصت‌سازی به سبک «شی»؛ جهان در یک قدمی‌جنگ؟
به گزارش اقتصادنیوز، شی جین پینگ در کنفرانس اپک سانفرانسیسکو در قامت پادشاه جهان ظاهر شد. چین ممکن است از منظر اقتصادی رشدی ملایم، بازار متورم املاک و مستغلات، تولید صنعتی پایین را تجربه کند، اما فعلا شواهد نشان می دهد، رهبر این کشور در یک قدمی گذاشتن تاج بر سرش است. به گفته ناظران، برای رسیدن به چنین قدرتی، دیکتاتور بودن مفید است. چرا که می توان بدون نگرانی از منتقدان داخلی، دستور کار را به ملت خود و جهان تحمیل کرد.
«شی»، رقیب را به حاشیه راند؟
«شی» قابل قیاس با همتای آمریکایی اش نیست.جو بایدن میزبان این نشست، در شرایطی قرار دارد که حتی ممکن است از نامزدی برای ریاست جمهوری توسط حزبش نیز منع شود، رئیس جمهوری آمریکا حتی از رونمایی توافق تجاری جدید با دیگر اقتصادهای آسیایی در سانفرانسیسکو به دلیل مخالفت دموکرات ها منع شد.از منظر استراتژیک، غرب در همان مسیری که چین می خواهد قرار دارد. پکن با پیشنهادهای آب و هوایی ایالات متحده در سانفرانسیسکو موافقت کرد. تقاضا برای انرژی بادی و خورشیدی بیشتر وهمچنین وسایل نقلیه الکتریکی، برتری صنعتی را تضمین می کند.چین همچنین در تولید باتری های خورشیدی پیشتاز است و به طور فزاینده ای بر تولید عناصر کمیاب که برای توربین های بادی، پنل های خورشیدی و وسایل نقلیه الکتریکی حیاتی هستند، تسلط دارد.
در حالی که شرکت‌های آمریکایی تولید کننده خودروهای الکتریکی با مشکلات زنجیره تامین و تولید دست و پنجه نرم می‌کنند، «بی وای دی» چین با حمایت وارن بافت به عنوان برترین تولیدکننده خودروهای الکتریکی در جهان ظاهر شده که در حوزه صادرات جاه طلب است.به نوشته ریسپانسیل استیت کرفت،رفتار و نگرش چینی‌ها که شاید ریشه در کنش های تهدیدآمیز ایالات متحده دارد یا در دیدگاه‌های ایدئولوژیک این بازیگر، همچنان ذهن بسیاری از ناظران ایالات متحده را درگیر کرده است. علاوه بر این، پویایی منفی و تقویت‌کننده متقابل، بی‌تردید موضع تحلیلگران دفاعی را تقویت می کند که معتقدند سطوح بازدارندگی نظامی به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد تا از وقوع امری اجتناب‌ناپذیر جلوگیری شود.
چالش اعتماد
مهمترین دلیل چنین بدبینی، پویایی خاص در مورد تایوان در کنار مدیریت نادرست بحران بین واشنگتن و پکن است. در باب مسائل قبلی، رهبران دو کشور صراحتا از تعهدشان به تفاهم دوجانبه در مورد جزیره ای که صلح را برای دهه ها حفظ کرده حمایت می کنند. با این حال، هر دو طرف به شکلی پیوسته اعتبار این درک را هم از طریق گفتار و هم از طریق عمل از بین برده اند، تا جایی که چنین تضمین های متقابل وزن کمی دارد. از آنجایی که هر دو طرف نمی توانند به طور معتبر به یکدیگر اطمینان دهند، احتمال درگیری نهایی افزایش می یابد.
علیرغم تاکید بایدن بر سیاست چین واحد، هیچ گزاره ای چشم انداز این پویایی در آینده را تغییر نمی دهد. در باب مسائل دفاعی و مدیریت بحران، بیانیه دو رئیس جمهور نشان از تعهدشان برای تداوم رایزنی ها است با این حال، هیچ اشاره ای به تعامل های مهم دیگر از جمله گفتگوهای مشورتی دفاعی و تعریف گروه کاری مدیریت بحران نشده. به دلیل عدم اشاره به این وضعیت، پکن احتمالا در برابر فرصت سازی برای گفت‌وگوها و ایجاد مکانیسم‌هایی جهت مدیریت بحران مقاومت خواهد کرد و همین گزاره واشنگتن را برای تشدید رفتار تحریک‌آمیز و بحران‌زا تحریک می کند.
دیدار بایدن و شی احتمالا فرصتی از دست رفته برای باز کردن دری به سوی رابطه ای واقعی و سازنده‌تر در درازمدت قلمداد خواهد شد. در بهترین حالت، رایزنی های انجام شده، شرایط را حداقل در کوتاه مدت برای کاستن از دامنه درگیری میان طرفین بالاخص بر سر تایوان، کاهش خواهد داد. آنگونه که ناظران می گویند، چین و آمریکا به دلیل نداشتن اراده و شجاعت سیاسی جهت برداشتن گام‌های سخت و پرمخاطره که می‌تواند روابط را در بلندمدت بر پایه‌ی مناسبی قرار دهد، سیاست های خود را در قاب چند کلمه آرامش‌بخش و توافق‌های محدود محدود کردند. در نتیجه، احتمالا روابط دو بازیگر شکننده تر شده و مستعد اختلالات شدید خواهد بود.
