روایت فرید زکریا از سیاسی شدن دانشگاه‌های آمریکا

به گزارش اقتصادنیوز، دانشگاه‌های آمریکا مدت‌ها در صدر فهرست بهترین ها قرار داشتند. اما عموم مردم آمریکا اعتماد خود را به این دانشگاه ها از دست داده اند - و دلیل خوبی هم دارند.این هفته سه نفر از روسای دانشگاه به دلیل پاسخ‌های مبهم و غیرقطعی‌شان به این سؤال که آیا فراخوان برای نسل‌کشی یهودیان نقض قوانین رفتاری موسسه شان است، مورد انتقاد قرار گرفتند. فرید زکریا با انتشار یادداشتی در سی ان ان تاکید کرده که برای درک عملکرد این گروه، باید تغییری را که در دانشگاه‌های نخبه رخ داده را بررسی کنیم، دانشگاه‌هایی که از مراکز عالی به مؤسسه‌هایی تبدیل شده‌اند که برنامه‌های سیاسی را پیش می‌برند.

چرایی بی اعتمادی به دانشگاه

فرید زکریا نوشت، مردم تحول را حس می کنند. همانطور که پل تاف اشاره کرده، سهم جوانانی که می‌گویند مدرک دانشگاهی بسیار مهم است از 74 درصد در سال 2013 به 41 درصد در سال 2019 کاهش یافته است. در سال 2018، 61 درصد از آمریکایی‌ها گفتند که آموزش عالی در مسیر اشتباهی قرار دارد تنها 38 درصد احساس کردند که در مسیر درستی قرار دارد. در سال 2016، 70 درصد از فارغ التحصیلان دبیرستان در آمریکا راهی کالج شدند. اکنون این عدد 62 درصد است. این میزان در عرصه تحصیلات عالی، آمریکا را در میان همه کشورهای پیشرفته، در موضعی پایین قرار داده است.

دانشگاه‌های آمریکایی از برنامه‌های متنوعی غفلت کرده‌اند – در حالی که بسیاری از آنها حول تنوع و شمول جمع‌آوری شده‌اند. کالج ها می خواستند اطمینان حاصل کنند که جوانان با هر پیشینه ای به آموزش عالی دسترسی دارند و در محوطه دانشگاه احساس راحتی می کنند. اما آن نیات خوب به یک ایدئولوژی جزمی تبدیل شده و این گزاره دانشگاه ها را به مکان هایی تبدیل کرده که تحقق اهداف فراگیر منوط شده به مهندسی سیاسی و اجتماعی، نه شایستگی علمی.همانطور که شواهد ارائه شده برای پرونده اخیر دادگاه عالی نشان داد، دانشگاه ها به طور سیستماتیک معیارهای مبتنی بر شایستگی جهت پذیرش را به نفع سهمیه های نژادی کم اهمیت جلوه داده اند. این رویکرد به آنها این امکان را می دهد که دانش آموزان را بدون ارجاع کمی در مسیر معیارهای عینی قرار دهند,

وقتی زبان سیاست بر علم می چربد

در علوم انسانی، استخدام برای موقعیت های جدید دانشگاهی بر نژاد و جنسیت متقاضی و همچنین موضوع مورد نظر متمرکز است که موجب می شود،گروه هایی به حاشیه رانده شوند. در این میان، تورم درجه در علوم انسانی بیداد می کند. در کالج ییل، میانگین نمره اکنون A است. موضوعات جدیدی ظاهر می شوند که واقعاً دستور کار سیاسی هستند، نه رشته های دانشگاهی. بوروکراسی رو به رشد اختصاص داده شده به تنوع، برابری و شمول به طور طبیعی توصیه می کند که زمان و انرژی بیشتری صرف این مسائل شود. بدیهی ترین فقدان تنوع در دانشگاه ها، تنوع سیاسی است که به وضوح بر توانایی ها در تحلیل بسیاری از مسائل تأثیر می گذارد، این مقوله نشان می دهد که این اهداف به طور متمرکز با ایجاد یا حفظ تعالی مرتبط نیستند.

از میان این فرهنگ متنوع، مجموعه‌ای از ایده‌ها و شیوه‌هایی که اکنون همه شنیده‌ایم رشد کرده است - فضاهای امن، هشدارهای محرک، و تهاجم‌های خرد. همانطور که جاناتان هایت و گرگ لوکیانوف بحث کرده‌اند، بسیاری از این کالج‌ها کدهای گفتاری را ایجاد کرده‌اند که بر مبنایشان بیان مطالبی که ممکن است برای برخی گروه‌ها توهین‌آمیز باشد، نقض قوانین دانشگاه است. دانشگاه‌ها به دانشجویان توصیه می‌کنند به گونه‌ای صحبت، رفتار و حتی لباس نپوشند که باعث توهین به گروه‌های اقلیت شود.با رشد این فرهنگ، اعتراضات علیه مرگ جورج فلوید بالا گرفت و بسیاری از دانشگاه ها دست به کار شدند و بیانیه هایی صادر کردند و مؤسسات خود را به طور مؤثر با این اعتراضات هماهنگ کردند.

دانشگاه هایی که سیاسی شدن

از آنجایی که مدیران دانشگاه به مدت طولانی با گروه های دانشجویی زیادی دست و پنجه نرم می کردند، متوجه شدند که نمی توانند برای این گرووه توجیه کنند که چرا گروه های خاصی (یهودیان، آسیایی ها) در این گفتگوها به حساب نمی آیند.این دانشگاه‌ها و روسا پس از طی مسیر ایدئولوژیک، نمی‌توانند به صراحت این موضوع را مطرح کنند که در مرکز یک دانشگاه، بیان آزادانه عقاید اصل است و آزار و اذیت و ارعاب قابل تحمل نیست، سخنان توهین‌آمیز باید متوقف شود. همانطور که ون جونز از سی‌ان‌ان به صراحت گفته، هدف دانشگاه این است که شما را از لحاظ فیزیکی ایمن نگه دارد، اما از نظر فکری ناامن باشد، تا شما را مجبور کند با ایده‌هایی که شدیداً با آنها مخالف هستید روبرو شوید.

آنچه در جلسه استماع این هفته مجلس دیدیم، نتیجه اجتناب ناپذیر دهه ها سیاسی شدن دانشگاه ها بود. کالج‌های برتر آمریکا دیگر به‌عنوان سنگرهای برتری دیده نمی‌شوند، بلکه به‌عنوان لباس‌های حزبی دیده می‌شوند، به این معنی که با ظهور این طوفان‌های سیاسی همچنان تحت تأثیر این طوفان‌ها قرار خواهند گرفت. آنها باید این ماجراجویی طولانی مدت در سیاست را رها کنند، به نقاط قوت اصلی خود نگاه کرده و شهرت خود را به عنوان مراکز تحقیق و یادگیری احیا کنند.