افسار آمریکا در دست هند/ چگونه جنگ در اوکراین معادلات را به نفع دهلی نو تغییر داد؟

به گزارش اقتصادنیوز، نارندرا مودی، نخست وزیر هند پس از میزبانی موفقیت آمیز اجلاس سالانه«گروه بیست» در دهلی نو، مشغول سازماندهی نشست رهبران برای گفتگوی چهارجانبه امنیتی در ژانویه بود. مودی امید داشت تا پیش از این دیدار میزبان جو بایدن به عنوان مهمان اصلی جشن‌های روز جمهوری هند باشد، اما یک مقام ارشد آمریکایی گفت که بایدن این دعوت را رد کرده است.

یکه تازی هند

گفته می شود، مشکل بایدن زمان بندی است، اما در حقیقت چرایی رد چنین دعوتی مرتبط می شود به واکنش دهلی نو به اتهامات ایالات متحده درباره طرح ترور گورپاتوانت سینگ پانون، رهبر جدایی طلب سیک و شهروند آمریکایی در نیویورک. بر اساس کیفرخواست وزارت دادگستری ایالات متحده، این تلاش بخشی از یک طرح بزرگتر بود که در جریانش هاردیپ سینگ نجار، شهروند کانادایی در ماه ژوئن در ونکوور کشته شد.جاستین ترودو، هند را به دست داشتن در قتل نجار متهم کرد و دولت مودی با جسارت واکنش نشان داد. اما دهلی نو تاکنون متعهد به همکاری با واشنگتن است. با این حال، آنگونه که ناظران می گویند، شاید دهلی نو هرگز انتظار نداشت که دولت بایدن این اتهامات را علنی کند. دولت ناسیونالیست هندو مودی بهای کمی برای بسیاری از اقدامات خود پرداخته، به خصوص که امروز در برابر چین قرار گرفته و متحد آمریکا است.

به نوشته فارین پالسی، توطئه علیه پانون و نجار شبیه عملیاتی است که ممکن است توسط یک رژیم خودکامه مانند چین یا روسیه انجام شود. اگر دهلی نو چنین عملیات را آغاز کند، نشان دهنده این است که هند مودی به نظم جهانی به اصطلاح مبتنی بر قوانین و در عین حال نقض حاکمیت دولت های دیگر لبیک گفته است. مناقشه با ایالات متحده ممکن است عواقب جدی برای هند نداشته باشد، اما می تواند نشان از ظهور قدرت بزرگی باشد تحت رهبری مودی؛ قدرتی که ضعیفان را هدف قرار می دهد و قوی ها را خشمگین و به دنبال سرکوب مخالفان است. ماه نوامبر، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده و لوید آستین، وزیر دفاع، به دهلی نو سفر کردند تا با همتایان هندی خود در قالب دو به علاوه دو دیدار کنند - این رویکرد نشان می دهد که دولت بایدن به مشارکت هند نیاز دارد و مایل است از تخلفاتش چشم پوشی کند.

چرا آمریکا خود را به خواب زده است؟

دولت مودی تمایل واشنگتن را به خوبی درک می کند. هند تا حد زیادی از سرزنش عمومی ایالات متحده به دلیل سیاست های تبعیض آمیزش که علیه اقلیت های مذهبی آزاد است چراکه ایالات متحده ترجیح داد به دلیل تبدیل شدن هند به بزرگترین واردکننده نفت خام روسیه و نقض سقف قیمتی که توسط کشورهای غربی پس از آغاز حمله به اوکراین، وضع شده بود، خود را در باب مسائل حقوق بشری به خواب بزند. هند همچنین تفاوت قدرت ژئوپلیتیکی ایالات متحده در مقابل کانادا را به رسمیت می شناسد و در مقابل اولی کرنش می کند و با دومی رفتاری تحقیر آمیز دارد، علیرغم این واقعیت که واشنگتن و اتاوا متحدان نزدیک هستند.

کشورهای اروپایی پیشتر از رفتار ماموران اطلاعاتی هند در داخل مرزهای خود، به ویژه در مورد سیک های دیاسپورا، شکایت کرده اند. تشکیلات امنیتی هند نیز ممکن است با عملیات در پاکستان جسورتر شده باشد: اسلام آباد ادعا می کند که ماموران اطلاعاتی هند در چند سال گذشته چندین قتل را در خاک این کشور سازماندهی کرده اند. صرف نظر از واکنش هند در حال حاضر، جسارت ترور شهروند آمریکایی در نیویورک باید دولت بایدن را متزلزل کند. با این همه، شواهد نشان می دهد هند به دلیل نیازش برای مقابله با چین، بر روی خویشتن‌داری ایالات متحده متمرکز شده است.

برخی از حامیان مودی می گویند که رویکرد دهلی نو برای هدف قرار دادن رهبران جدایی طلب سیک در خاک بازیگران خارجی موجه است زیرا آنها منافع امنیتی هند را تضعیف می کنند. با این حال، جدایی طلبی سیک ها و ایده خلستان مستقل، خطر کمی برای هند یا هندی ها ایجاد می کند. ایالت پنجاب از دهه 1990 تاکنون با شورش های خشونت آمیز دست و پنجه نرم نکرده و خلستان از حمایت اندکی در داخل هند برخوردار است. تبلیغات پانون و نجار تا زمانی که از توجه بیش از حد دولت مودی بهره مند نشدند، نسبتاً بی اثر بود. اما اقدام دولت مودی مطمئناً به تقویت وجهه قدرتمند نخست‌وزیر قبل از انتخابات ملی سال آینده کمک می‌کند.

بازیگری سرکش

جاه طلبی های هند برای تبدیل شدن به قدرت جهانی شفاف است. مودی هند را "مادر دموکراسی" نامیده و به نظر می رسد که به عنوان یک رهبر جهانی هوس تحسین غرب را دارد. او در بیانیه‌های مشترک با رهبران غربی، از کشورهای دیگر مانند چین خواسته که از نظم جهانی به اصطلاح مبتنی بر قوانین، از جمله با احترام به حاکمیت، پیروی کنند. اما مودی نمی تواند با قرار دادن هند در جمع بازیگران اقتدارگرای سرکش، احترام جهانی به دست آورد.همسایگان کوچکتر هند ممکن است بهترین شواهد رفتار دهلی نو را در صورت تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ ارائه دهند. مداخله ادعایی هند در فرآیندهای دموکراتیک در بنگلادش، بوتان، مالدیو، نپال و سریلانکا سابقه طولانی دارد، اما مودی اختیارات هند را با رویکردی نظامی‌تر گسترش داده است.

با این حال، سازمان‌های اطلاعاتی هند در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته‌اند. بازگشت اجباری شیخه لطیفه دبی به امارات متحده عربی پس از اقدام کماندوهای هندی در آب های بین المللی در سال 2018 مورد انتقاد دادگاه بریتانیا قرار گرفته است. سپس اسناد تلاش ناموفق برای ربودن مهول چوکی تاجر هندی فراری از آنتیگوا توسط اتباع بریتانیایی که ادعا می‌شد در سال 2021 برای آژانس‌های هندی کار می‌کردند، به دست آمد. اما پس از آخرین اتهامات ایالات متحده، هند در معرض خطر گروه بندی شدن با رژیم هایی است که به دنبال ترور مخالفانی هستند که در خارج از کشور زندگی می کنند.دخالت ادعایی هند برای قتل پانون ممکن است ضربه مضاعفی به دولت بایدن وارد کند. نخست، رئیس جمهور ایالات متحده رقابت ژئوپلیتیک کنونی را به عنوان مبارزه بین دموکراسی و خودکامگی در نظر گرفته است. در همین راستا، دهلی نو شریک استراتژیک منتخب واشنگتن در اقیانوس هند و اقیانوس آرام دقیقا رویاروی چنین نگرشی قرار گرفته است.

پس از یک جلسه توجیهی طبقه بندی شده از سوی دولت بایدن در مورد این توطئه، پنج عضو هندی آمریکایی کنگره گفتند که اقدامات مشروح در کیفرخواست ایالات متحده «اگر به درستی مورد توجه قرار نگیرد، می تواند آسیب قابل توجهی به شراکت بین دو کشور وارد کند».با این حال، واشنگتن سیگنال های متفاوتی با رفتار خود با سایر شرکا ارسال کرده است. هند احتمالا می داند که حتی اگر اتهامات ایالات متحده و کانادا درست باشد، عواقب جدی ندارد. دولت مودی فرض می‌کند که این نتیجه نیمی از چیزی است که کاخ سفید آن را «یکی از مشارکت‌های تعیین‌کننده قرن بیست و یکم» نامیده است.