تاریخ خیانت روس‌ها علیه ایران به چه زمانی برمی‌گردد؟/ ریشه‌یابی موضع اخیر روسیه درباره جزایر سه‌گانه
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه اعتماد نوشت:در تاریخ ایران هزار بار روس‌ها از پشت به ما خنجر زده‌اند. هر بار فرصتی یافته‌اند، شمال خراسان و مازندران و گیلان و آذربایجان را اشغال کرده‌اند. هربار به هر بهانه‌ای که آمده‌اند به راحتی بیرون نرفته‌اند.
قوام‌السلطنه در کار دیپلماسی شاهکاری کرد و به هوای واگذاری انحصار نفت شمال به شوروی، استالین را اغوا و نجات آذربایجان از دست قوای اشغالگر را محقق کرد. سال‌های سال آنها از فرقه‌های جدایی‌خواه و نفاق‌افکنی که قصد گسستن تمامیت ارضی و وحدت ملی ایران را داشتند به زبان و مال و پول و اسلحه و تجهیزات حمایت کردند. تا همین جنگ هشت ساله که صدام به طمع جدا کردن خوزستان از سرزمین مادری به ما حمله کرد، تامین‌کننده و مشوق اصلی‌اش بودند و در کشتن جوانان برومند ایران از هیچ پشتیبانی‌ای رویگردان نبودند.
تهران و شهرهای دیگر با هواپیماهای میگ و سوخو و بمب‌های ساخت روسیه مورد حمله قرار می‌گرفتند. عراق با موشک‌های «اسکاد‌بی» به شهرهای ما و بافت‌های مسکونی حمله می‌کرد و خون بی‌گناهان را می‌ریخت. مستشاران روسی به ارتش عراق آموزش می‌دادند و شالوده ارتش آنها بر پایه نظم و قرار و اسلوب روسی چیده شده بود. هر جا هم که توانستند با ستون پنجم و ارادتمندان روس، اطلاعات حساس و ذی‌قیمت نظامی و صنعتی ایران را دزدیدند و در اختیار ارتش مهاجم عراق گذاشتند.
نمونه دیگر از آزاری که روس‌ها به ما رسانده‌اند، حضور بلندمدت‌شان در استان‌های شمالی و به دست گرفتن انحصار صید در دریای خزر بوده، تاریخ را ببینید که آنها دست به چه جنایاتی زدند تا در گیلان و مازندران بمانند، چطور حق مسلم صیاد محروم ایران را مصادره و قوت و روزی مردم ما را تنگ می‌کردند. انقراض و نابودی بسیاری از گونه‌های جانوری ایران به دست قوای مهاجم روس بوده است.
هر زمان دولت ایران رو به ضعف و سستی داشت آنها از فرصت استفاده می‌کردند به صفحات شمالی ایران می‌آمدند و هر چه از دست‌شان برمی‌آمد علیه مردم ایران مرتکب می‌شدند. در دوره‌هایی مثل پادشاهی نادرشاه افشار و آقامحمدخان قاجار که ایران صاحب دولتی مقتدر و شاهی با تدبیر و جنگاور می‌شد، بساط‌شان را جمع می‌کردند و می‌رفتند. عجیب نیست که هر دوی این پادشاهان ترور شدند؟ و برای دلیل ترور هر دوی آنها هم حرف‌هایی باور نکردنی سر هم کرده‌اند.
ایران در پیشینه تاریخی خود، همیشه تلاش کرده که در میانه صحنه بایستد و دفع افسد به فاسد کند. از زمانی که قدرت‌های شرق و غرب جهان ظهور کرده‌اند، ما اینچنین رخت خود را از ورطه بیرون کشیده و سرپا مانده‌ایم. همان‌طور که سرزمین ما در میانه جغرافیایی جهان ایستاده. بهترین نقش هم برای ما چنین بوده و هست.
آنچه در این روزها و بر سر موضوع پاره‌های ناگسستنی ایران یعنی جزایر سه‌گانه می‌گذرد و هزینه‌های سنگینی که ایران و ایرانی بر سر تهاجم روس به اوکراین پرداخت کرده و می‌کنند، آنچنان ناراحت‌کننده هستند که نمی‌شود از آن گذشت.
نام روس که می‌آید، بدمستی و بدعهدی و تمامیت‌خواهی و تهاجم و خشونت به ذهن متبادر می‌شود. البته که ملت روس و فرهنگ و ادبیات روسیه، جایگاهی رفیع در جهان دارند، اما رفتار تاریخی دولت روسیه با ما ایرانی‌ها همیشه رنگی از خیانت و دورویی و بدعهدی داشته است. لابد اقتضای سیاست این است، میدان سیاست، محوطه میدان محله و سرکوچه خودمان نیست که بخواهیم «معرفت و ارادت بچه محلی» نشان بدهیم.
روس‌ها با اعراب خوش می‌گذرانند، پول‌های روسی در امارات و به ویژه در دوبی، جای سرمایه‌های دیگر را گرفته. دو طرف از این رابطه سرمست و خوشند و دهان‌کجی و سرگرانی‌اش را برای ما می‌کنند.
