چرا اسرائیل با توافقنامه صلح موافقت نمی‌کند؟/ پشت پرده سیاست یک بام و دو هوای نتانیاهو
به گزارش اقتصادنیوز، اگر جامعه بین‌المللی از اسرائیل بخواهد تا استراتژی‌های خود را در غزه تغییر دهد، باید یک استراتژی جایگزین مناسب برای هدف اعلام‌شده در نوار غزه ارائه دهد. در حال حاضر، استراتژی جایگزین وجود ندارد.اقدامات اسرائیل در غزه حول محور منطق وحشیانه تعریف شده است.
از زمان آغاز جنگ اسرائیل و حماس، دولت بایدن تلاش کرده خط باریکی را دنبال کند: حمایت از جنگ اسرائیل علیه این گروه در غزه، در حالی که اسرائیل را تحت فشار قرار می دهد تا خسارات انسانی عملیات خود را کاهش و نارضایتی های سیاسی مشروع فلسطینی ها را جدی بگیرد.با همه حساب‌ها، گام برداشتن بر این خط باریک تلاشی ناامیدکننده بوده است. امروز، حتی نزدیکترین متحدان ایالات متحده نیز خواستار "آتش بس فوری" هستند که به عملیات اسرائیل در غزه پایان می دهد. در داخل، کاخ سفید با فشار فزاینده ای از سوی دموکرات ها در کنگره ایالات متحده و بخش هایی از پایگاه این جریان برای تغییر تاکتیک های فعلی خود در برخورد با اسرائیل مواجه است.
بحران غزه راه حلی ندارد!
به ادعای ناظران آنچه دولت بایدن می‌داند - و بسیاری از منتقدان اسرائیل از آن غافل هستند - این است که جامعه بین‌المللی نمی‌تواند راه‌حلی برای جنگ اسرائیل و حماس دیکته کند. اگر جامعه بین‌المللی از اسرائیل بخواهد تا استراتژی‌های خود را در غزه تغییر دهد، باید یک استراتژی جایگزین مناسب برای هدف اعلام‌شده در نوار غزه ارائه دهد. در حال حاضر، استراتژی جایگزین وجود ندارد.اقدامات اسرائیل در غزه حول محور منطق وحشیانه تعریف شده است. در همین راستا و آنگونه که فارین پالسی نوشته، حتی اگر اسرائیل حماس را به طور کامل حذف نکند، بلکه فقط در بیرون راندن این گروه از قدرت موفق شود، باز هم به یک پیروزی (ادعایی) دست یافته – حتی اگر از هدف اولیه اش کوتاه بیاید. مطمئنا رویکرد اسرائیل دارای اشکالات جدی است. این جنگ باعث رادیکال شدن منطقه می شود، به روابط اسرائیل با همسایگان عرب آسیب رسانده و اعتبار اسرائیل را به شکلی بسیار جدی خدشه دار می کند. با این حال بسیاری از سیاستمداران در زمان حال زندگی می کنند.
در عین حال، منتقدان اسرائیل در ارائه یک راه جایگزین منسجم شکست خورده اند و در عوض، اغلب ارجاعات مبهمی برای نیاز به «راه حل سیاسی» نامشخص برای مناقشه وجود دارد. تا جایی که انسجامی در راهبرد جایگزین وجود داشته باشد، حول محور استفاده از تهدید انزوای دیپلماتیک در کنار تهدیدهای اقتصادی که ممکن است اسرائیل را مجبور به موافقت با «آتش بس فوری» کند. این آتش بس، به نوبه خود، راه را برای یک راه حل سیاسی بلندمدت، حول محور راه حل دو کشور، هموار می کند. حال سوال این است، آیا بدین طریق مشکل حل خواهد شد؟برای شروع، فشار بین المللی و تحریم ها احتمالا اسرائیل را مجبور به سازش نخواهد کرد. اسرائیل برای موجودیت خود ربع قرن مبارزه کرده است. این ایده که جهان علیه اسرائیل همسو شده است عمیقاً در دی ای ان جمعی این بازیگر تعریف شده و شعارهای "از رودخانه تا دریا" همراه با یهود ستیزی جهانی فزاینده، تنها ضامن ترس ها است.
صلحی غیرممکن!
اعمال فشارهای اقتصادی - مانند تحریم شهرک نشینان یا محدود کردن کمک های نظامی - بعید است که کارساز باشد. به طور کلی، تحریم ها سابقه ضعیفی در وادار کردن بازیگر برای کنار گذاشتن منافع اصلی امنیت ملی دارند. در چنین چارچوبی اگر فشار در ابتدا کارساز بود، برای اینکه راه حل سیاسی پایدار باشد، اسرائیلی ها باید داوطلبانه موافقت کنند، نه اینکه تحت فشار قرار گیرند.اما اجازه دهید برای بحث، بگوییم که اسرائیل در برابر فشارهای خارجی تسلیم شد و با آتش بس فوری موافقت کرد. روز بعد چگونه خواهد بود؟ همانطور که اسرائیل و حماس هر دو اذعان می کنند – حماس با نیروی نظامی قابل توجهی که تعداد آنها به هزاران می رسد باقی خواهد ماند. اسراییل پس از آن باید برای آزادی گروگان‌های باقی‌مانده به یک معامله دیگر تن بدهد. از همین رو به ادعای گروهی از تحلیلگران،به احتمال زیاد، اسرائیل با تشدید محاصره غزه به آتش‌بس پاسخ خواهد داد و ادامه حیات حماس را یکی از دلایل انجام آن ذکر می‌کند. اسرائیل ممکن است محدودیت‌های شدیدی را برای مقادیر و انواع مصالح ساختمانی مجاز به نوار اعمال کند. نتیجه خالص این خواهد بود که بازسازی به شدت مورد نیاز به شدت به تعویق بیفتد یا حتی متوقف شود.
جنگ نیز متوقف نشد. اسرائیل از ترس این که حماس به وعده خود مبنی بر تکرار حمله 7 اکتبر عمل کند، حملات پیشگیرانه به غزه و کرانه باختری را افزایش خواهد داد، به ویژه هر زمان احساس کند حماس در حال برنامه ریزی برای حمله است. ر عین حال، حماس به حمله به اسرائیل ادامه خواهد داد. به احتمال زیاد، وضعیت دقیقا به همان جایی که شروع شده بود برمی گردد.سوال این است، آیا راه حل دو کشوری این مشکل را حل نمی کند؟ احتمالا نه. حتی قبل از 7 اکتبر، اکثریت اسرائیلی ها به راه حل دو کشوری اعتقادی نداشتند. با توجه به محبوبیت حماس در میان مردم فلسطین، از نظر سیاسی حذف این گروه از دولت جدید فلسطین غیرممکن خواهد بود. با فرض اینکه فشارهای بین‌المللی شدید اسرائیل را مجبور به موافقت با راه‌حل دو کشوری کرد، نمی‌توان صلح را در کوتاه مدت یا میان مدت تضمین کرد. هنوز انبوهی از مسائل پرچالش وجود دارد - از جمله مرزها، حقوق آب، حقوق هوا، غیرنظامی کردن دولت فلسطین، و تقسیم بندی بیت المقدس - که باید قبل از تشکیل دولت دوم حل و فصل شود. سپس این مشکل وجود دارد که تنها یک سوم فلسطینی ها خودشان طرفدار راه حل دو کشوری هستند و از هر 10 نفر 9 نفر به تشکیلات خودگردان فلسطین اعتماد ندارند.
اگر راه حل دو کشوری محقق شود، ممکن است خصومت ها پایان نیابد. تعریف دو کشور، تنش ها بین هند و پاکستان، یا کره شمالی و جنوبی، یا ویتنام شمالی و جنوبی را حل نکردند. اسرائیل هیچ تعهدی برای اعطای مجوزهای کارگری به فلسطینی ها - که اکنون شهروندان یک کشور جداگانه هستند - نخواهد داشت، که احتمالاً اقتصاد کشور نوپا را مختل می کند، همانطور که مجبور نیست برق و سایر خدمات را به غزه ارائه دهد. در عین حال، فلسطینی‌ها نمی دانند چرا کشورشان باید غیرنظامی شود و از امتیازات حاکمیتی یک «دولت عادی» برخوردار نباشد. در مورد جنگ اسرائیل در غزه چیزهای زیادی برای نفرت وجود دارد. این یک جنگ خونین و ویرانگر است که تعداد زیادی از افراد بی گناه را کشته و زندگی غیرنظامیان بسیار زیادی را بر هم زده است. به هر حال آنچه رخ داده تراژدی انسانی است که در سال های آینده در سراسر منطقه طنین انداز خواهد شد. اما اگر جامعه بین‌الملل امیدوار است که تراژدی غزه را حل کند، باید با ارائه راه‌حل‌های عملی که هم به نارضایتی فلسطینی‌ها و هم به نگرانی‌های امنیتی اسرائیل رسیدگی می‌کند، ارائه دهد.
