آیا هند بر جایگاه چین می نشیند؟/ معمای پوست اندازی دهلی نو+ نمودار

به گزارش اقتصادنیوز، خوش‌بینی نسبت به رشد هند در سرتاسر جهان طنین‌انداز شده است، از همین رو این مقوله را نمی‌توان به‌عنوان خیال‌پردازی ملی‌گرایان رد کرد. چنین روایتی جدی گرفته شود - به ویژه به این دلیل که جهان در حال حاضر طوری رفتار می کند که گویی هند یک قدرت بزرگ است.

پوست اندازی هند

در سال 2023، سوء ظن به وجود آمد که دولت هند به قتل یک شهروند کانادایی در خاک کانادا و توطئه برای کشتن یک شهروند آمریکایی در خاک ایالات متحده مرتبط است - مجموعه ای قابل توجه از اتهامات. اما در این میان، واکنش ها قابل تامل بود. دولت ایالات متحده تصمیم گرفت که پیامدهای آتش زا بالقوه را خنثی کند، از همین رو صرفاً اجازه داد که پرونده به دادگاه راه پیدا کند. به عبارت دیگر، غرور هندی در اولویت قرار گرفت نا مجازات. این گواهی بر موقعیت سیاسی جدید هند است.در مورد اقتصاد، درست است که تجربه چین در 40 سال گذشته یک نوع معجزه بسیار خاص را رقم زد که بعید است تکرار شود. با این حال، باید گفت که هند نیز غول اقتصادی قبلی نیست.در ربع قرن گذشته، توسعه هند به دلیل زیرساخت هایش، برای نیازهای تولیدی خود کشور و آشکارا برای شرکت های خارجی که هند را به عنوان پایگاه صادراتی در نظر می گیرند، ناکافی بود. با این حال، در طول دهه گذشته، زیرساخت های این بازیگر بازتعریف شده است. دولت نارندرا مودی جاده‌ها، بنادر، فرودگاه‌ها، راه‌آهن‌ها، برق و مخابرات را به‌اندازه‌ای ساخته که کشور را از آنچه چند سال پیش بود تقریباً متفاوت کرده است. برای مثال، حدود 34 هزار مایل بزرگراه ملی از زمان روی کار آمدن دولت فعلی در سال 2014 ساخته شده است.

آنگونه که فارین پالسی نوشته، زیرساخت دیجیتال هند نیز متحول شده است. به همین دلیل هندی های معمولی از تلفن های هوشمند برای پرداخت معمول ترین معاملات خرید استفاده می کنند. مهمتر از آن، شبکه دیجیتال اکنون به همه هندی ها خدمت می کند و به دولت اجازه می دهد تا برنامه هایی مانند انتقال مستقیم پول نقد را به نیازمندان معرفی کند، در حالی که بخش خصوصی از آن به عنوان بستری برای کارآفرینی و نوآوری استفاده کرده است.در عین حال، برنامه "رفاهی جدید" دولت مودی کیفیت زندگی هندی ها را افزایش داده است. این رویکرد متمایز، تحویل عمومی کالاها و خدمات اساساً خصوصی را در اولویت قرار می‌دهد، و رای‌دهندگان را با سوخت پاک، سرویس بهداشتی، برق، مسکن، آب و حساب‌های بانکی تامین می‌کند. در نتیجه این برنامه‌ها، دولت اکنون می‌تواند با اشتغال و غذای رایگان از افراد آسیب‌پذیر در مواقع سختی مانند حمایت کند.

هند رقیب را دور زد؟

هند انگیزه جدیدی برای صادرات خدمات مبتنی بر مهارت خود دریافت کرده است. خدمات هند ابتدا در اوایل دهه 2000 رونق گرفت، اما پس از بحران مالی جهانی 2008-2009 به اوج خود رسید. اکنون، این دستاوردها تولد دوباره ای را تجربه کردند. در سال 2022، سهم بازار جهانی هند به میزان 1.1 درصد (حدود 40 میلیارد دلار) افزایش یافت که نشان دهنده یک جهش مهم از نردبان مهارت است. (در سال 2023، هند احتمالاً سهم بیشتری از بازار جهانی را به دست آورد اما با سرعتی کمتر.)این در حالی است که رکود اقتصاد چین در دوره ریاست جمهوری شی جین پینگ شتاب گرفته است. در نتیجه، بر اساس ارقام رسمی، سرمایه با سرعتی نگران‌کننده از کشور خارج می‌شود و بر اساس آمار رسمی، ۶۹ میلیارد دلار خالص وجوه شرکت‌ها و خانوارها در سال ۲۰۲۳ خارج شده است.نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد سهم اندکی از این سرمایه به هند راه پیدا می کند. مهمتر از همه، اپل کارخانه‌هایی را در تعدادی از ایالت‌های هند راه‌اندازی کرده است تا بتواند با سهولت بیشتری بازار داخلی را تامین کند و پایه صادرات خود را تنوع بخشد، به‌ویژه اکنون که تنش‌های اقتصادی بین ایالات متحده و چین در حال افزایش است.

اگر این کارخانه‌های مقیاس بزرگ قابل دوام باشند، می‌توانند جرقه‌ای در صادرات کالا ایجاد کنند، که واقعاً چشم‌انداز را تغییر می‌دهد – نه فقط برای بخش تولید هند که مدت‌ها در محاصره قرار داشت، بلکه برای کارگران  که قادر به بهره‌مندی از شرایط بالا نبوده‌اند. صادرات هند هرگز به سطح رقابت با چین نخواهد رسید، بازیگری که 40 درصد از سهم بازار جهانی را در اختیار دارد. در باب چرایی اش باید گفت که مجموعه منحصر به فرد شرایط سیاسی و اقتصادی که جهان پیشرفته را ترغیب می کرد تا بیشتر پایگاه صنعتی خود را به یک کشور تغییر دهد، دیگر وجود ندارد. از همین رو در یک دهه اینده این امکان وجود دارد که هند سهم 3 درصدی خود را به میزان 5 تا 10 درصد افزایش دهد که نشان دهنده صدها میلیارد دلار صادرات اضافی است.هند تا کنون موفق شده است تنها بربخش کوچکی از فرصت های جدید ایجاد شده توسط افول نسبی اقتصادی چین سرمایه گذاری کند. علی‌رغم کمپین مصمم دولت برای «ساخت هند»،مودی تاکنون موفق نشده بسیاری از شرکت‌ها را متقاعد کند که فعالیت‌های خود را در هند گسترش دهند.

واقعیت این است که بازار داخلی هند، حداقل برای کالاهای طبقه متوسطی که شرکت های جهانی در تلاش برای فروش آن هستند، چندان بزرگ نیست. اعلامیه‌های مکرر برای اقدامات حمایتی در واقع سرمایه‌گذاری داخلی را کاهش می‌دهد، زیرا شرکت‌ها ریسک‌گریزی می‌کنند و پیش‌بینی می‌کنند که دیر یا زود ممکن است دسترسی شان به منابع مهم خارجی قطع شود. مهمتر از همه، مسئله شکاف بین سیاست و اقتصاد مطرح است. سرمایه‌گذاری و رشد می‌تواند در مواجهه با زوال نهادی تا زمانی که رژیم سیاسی پایدار بماند، زنده بماند، حتی رشد کند. به نظر می رسد محبوبیت مودی نشان دهنده ثبات است. اما افزایش نارضایتی و ناآرامی در میان جوامع اقلیت، ایالت های جنوبی، مخالفان سیاسی و کشاورزان شمال هند، احتمال وقوع حوادث را افزایش می دهد. همانطور که جان مینارد کینز، اقتصاددان مشهور تاکید داشت، امر اجتناب ناپذیر هرگز اتفاق نمی افتد.