ضیافت «اون» و «ترامپ» به میزبانی ماموران سیا
مایک پمپئو، مدیر سیا و تیمی در سیا از طریق کانال‌های اطلاعاتی و پشت‌پرده در حال آماده شدن برای دیدار رهبران آمریکا و کره‌شمالی هستند. به گزارش سی‌ان‌ان، ظاهرا مقام‌های اطلاعاتی دو کشور در چندین زمان و در کشوری سوم دیدارهایی داشته‌اند و در حال تمهید مقدمات برای دیدار رهبران دو کشور هستند. این موضوع نشان می‌دهد پیشرفت در مذاکرات پیش از برگزاری نشست مشترک میان «اون- ترامپ» در حال رخ دادن است. تاریخ احتمالی مذاکرات اواخر ماه مه یا ژوئن است.
«لابوت- لیپتاک» بر این باورند که کره‌شمالی اصرار دارد این مذاکرات در پایتخت این کشور برگزار شود. با این حال، تردیدهایی وجود دارد مبنی بر اینکه آیا کاخ سفید مایل است مذاکرات در پیونگ‌یانگ برگزار شود یا خیر. «اولان‌باتور»، پایتخت مغولستان هم به‌عنوان یک گزینه احتمالی مطرح شده است. «منابعی که سی‌ان‌ان از آنها نام می‌برد به این خبرگزاری می‌گویند مذاکراتی میان پمپئو(رئیس سیا) با همتای کره‌شمالی خود در جریان است تا تمهیدات لازم برای دیدار رهبران دو کشور سریع‌تر انجام شود. مقام‌ها می‌گویند تصمیم به استفاده از کانال‌های اطلاعاتی موجود نشان از تاثیرگذاری پمپئو به‌عنوان رئیس فعلی سیا در روند سیاست‌گذاری خارجی آمریکا دارد. پمپئو به‌عنوان یکی از مورد اعتمادترین نزدیکان ترامپ از جمله کسانی است که تلاش زیادی برای برگزاری اجلاس سران دو کشور به خرج داده است. اگر سنا پمپئو را به‌عنوان وزیر خارجه مورد تایید قرار دهد احتمال زیادی می‌رود که مذاکرات میان دو کشور سرعت بیشتری بگیرد.
ترامپ به نزدیکانش گفته مشتاق برگزاری نشست سران است. سی‌ان‌ان می‌نویسد تاریخ احتمالی مذاکرات اواخر ماه می یا ژوئن است. قرار است طی دو هفته آینده ترامپ بهژاپن برود و با نخست‌وزیر این کشور در مورد مذاکرات با رهبر کره‌شمالی دیدار داشته باشد. «لابوت- لیپتاک» می‌افزایند: «نیویورک تایمز در گزارشی در ماه گذشته اعلام کرد که سازمان سیا رهبری تمهیدات برای برگزاری نشست سران را بر عهده دارد.» مقام‌ها[ی آمریکایی] می‌گویند: مشارکت کره‌شمالی در مذاکرات مقدماتی به آنها اعتماد بیشتری می‌دهد مبنی بر اینکه «اون» در این مذاکرات «جدی» است. تا پیش از آغاز مذاکرات کره‌شمالی و آمریکا، مقام‌های آمریکایی بیشتر به کره‌جنوبی اتکا داشتند اما از وقتی مذاکرات مستقیم میان واشنگتن- پیونگ‌یانگ برقرار شده آمریکایی‌ها مستقیما و بدون هیچ واسطه‌ای با طرف مقابل مذاکره می‌کنند. نقش چینی‌ها هم غیرقابل چشم‌پوشی است. خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی در همین باره می‌نویسد کارشناسان می‌گویند سیاست فشار حداکثری واشنگتن بر پیونگ‌یانگ ممکن است کارآمد بوده باشد که البته آن را هم باید مدیون چین دانست. پکن با حمایت از قطعنامه‌های تحریمی علیه کره‌شمالی باعث کاهش حجم واردات از این کشور در دو ماهه نخست سال‌جاری میلادی شده که میزان آن ۵/ ۷۸ و ۱/ ۸۶ درصد بوده است. همچنین صادرات به کره‌شمالی نیز از ۳۴درصد در مدت مشابه به ۳۳ درصد رسیده است. کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی اکنون به‌جای در حاشیه قرار گرفتن تمایل خودش را برای مذاکره با سئول و آمریکا نشان داده و این مساله مدیون سیاست فشار چین است. تجارت با چین برای پیونگ‌یانگ بسیار حیاتی است چون تنها کشور حامی کره‌شمالی محسوب می‌شود.
کیم جونگ اون در سخنرانی سال‌جاری میلادی گفت که به‌دنبال کاهش تنش در شبه‌جزیره کره و با همکاری سئول است. وی سپس با برگزاری نشست با «مون جائه این»، رئیس‌جمهوری کره‌جنوبی در ۲۷ آوریل و سپس با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا موافقت کرد. اما جالب‌تر از همه اینها، حضور شگفتی‌آفرین رهبر کره‌شمالی در پکن برای نخستین بار و دیدارش با شی‌جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین بود که نشان‌دهنده ارتقای سطح همکاری‌های خارجی محسوب می‌شود. «لو چائو»، مدیر موسسه مطالعات مرزی در آکادمی علوم اجتماعی لیائونینگ، به سهم ۸۰ درصدی تجارت چین با کره‌شمالی اشاره کرد و گفت: «پکن نقش بسیار مهمی در ایجاد این تغییر در وضعیت موجود ایفا کرده است.» با این حال، گزارشگران سی‌ان‌ان می‌افزایند مذاکرات آمریکایی‌ها با کره‌شمالی از طریق نماینده این کشور در سازمان ملل انجام می‌گیرد. اکنون دفتر نمایندگی کره‌شمالی در سازمان ملل نقش واسطه، میانجی و تسهیل‌کننده مذاکرات را دارد. در این میان، بولتون که به‌عنوان مشاور امنیت ملی کار خود را آغاز کرده در فرآیند طرح‌ریزی برای مذاکرات رهبران دو کشور نقش بزرگی در کنار پمپئو خواهد داشت. «کانال نیویورک» فعال شده است. در وزارت خارجه آمریکا «سوزان تورنتون» (دستیار وزیر) و «مارک لامبرت» (نماینده ویژه در امور کره‌شمالی) از طریق «کانال نیویورک» [دفتر نمایندگی کره‌شمالی در سازمان ملل] از دیگر کسانی هستند که در این روند نقش قابل‌توجهی دارند. آنها هماهنگ‌کننده سیاست‌ها با ژاپن، چین و کره‌جنوبی هم هستند.
