هشدار! پلنگ تورم از قفس آزاد نشود

-یادمان نرفته که وقتی در پاسخ به تقاضاها شعری از مولانا را خواند که « گفت پیغامبر که گر کوبی دری/ عاقبت زان در برون آید سری» چه موجی درگرفت و سرانجام در واپسین دقایق روز پایانی ثبت نام کرد...

- یادمان نرفته که وقتی بر خلاف انتظار صلاحیت هاشمی فقید را تأیید نکردند با صبر و  خویشتن داری او فضای یأس چندان نپایید و نگاه ها به جانب حسن روحانی دوخته شد و حالا همان هاشمی دیگر در این دنیا نیست تا تمام قد پشت روحانی بایستد...

- یادمان نرود که چهار سال پیش همه جا صحبت از نرخ دلار و تورم 40 درصدی و گرانی بود  و  امروز هر چند از رکود و بیکاری گفته می شود اما زنان خانه دار را در صف خرید دلار نمی بینیم و عطش خرید خانه و طلا و دلار به جای کار و سرمایه گذاری و الزاما نه به قصد سود که برای غرق نشدن در گرداب تورم فرو نشسته است...

- یادمان نرود که توافق هسته ای نوپاست و هم چنان باید اجرا شود و استمرار اجرای آن به خاطر روی کار آمدن ترامپ در آمریکا مهارت و ظرافت بیشتری می طلبد. همه ما وزیر خارجه روحانی و عاقد و مجری برجام را می شناسیم. وزیران خارجه آقایان اما چه کسانی اند؟  

برجام را که اجرا کند؟ ظریف که نام او با برجام گره خورده یا آنان که سطح شهر را با تبلیغات ضد برجام پُر کردند و اگرحمایت رهبری از تیم مذاکرات هسته ای نبود بعید نبود انگ خیانت هم بزنند.

-یادمان نرفته که شعار«پول نفت در سفره مردم» به تورم 40 درصدی و سه برابر شدن  قیمت دلار و چند برابر شدن قیمت خانه انجامید اگر هم پول نفت بر سفره ای نشست سفره 2.8 میلیارد دلاری بابک زنجانی بود و این 45 هزار و 500 تومان ها از قبض آب و برق و گاز تأمین می شود و شاید آیندگان را به خنده وادارد که قبوض خود را گران تر پرداختند تا یارانه را نقدا دریافت کنند.
  - یادمان نرود که این همه «رکود، رکود» کردن ها به خاطر توقف رشد سرسام آور قیمت  مسکن است و حالا به جز مناطقی از تهران که خانه های تجملاتی می سازند و کسانی که به دلیل تعلقات محلی نمی توانند از منطقه خود دل بکنند و به دلیل تکمیل مسکن مهر و افزایش عرضه بر تقاضا و با وجود تحمل اقساط وام و پاره ای تنگناها از حالت رؤیای دست نیافتنی خارج شده است.

- یادمان نرود که پراید 7 میلیونی ناگاه 21 میلیون شد. پراید البته دوباره 7 میلیون نشد چون  حقوق و دستمزد و هزینه ها بالا رفته اما بازار خودرو رونق گرفته و حالا برندهای معتبر فرانسوی هستند که در ایران سرمایه گذاری می کنند نه آن که مردم ناگزیر از خرید خودروهای بی کیفیت باشند.

- یادمان نرود که اداره شهر از محل فروش تراکم با مملکت داری تفاوت دارد. در شهر می  توان دو میلیارد دلار پای پروژه دو طبقه سازی یک اتوبان ریخت و هزینه آن را با واگذاری زمین و مجوز بلند مرتبه سازی و طرق دیگر تأمین کرد اما آیا مملکت را هم با این شیوه ها می توان اداره کرد؟

- یادمان نرود نفس های سینمای ملی به شماره افتاده بود و حالا فیلم هایی بالای 10 میلیارد تومان می فروشند.

- یادمان نرود بیش از 60 سال است که با لحنی سرزنش آمیز می شنویم مردم صبح 28 مرداد 1332 «زنده باد مصدق» می گفتند و بعد از ظهر «مرده باد» و اگر چه این روایت نادرست است زیرا آنان که مرده باد می گفتند عوامل شعبان جعفری و ملکه اعتضادی بودند نه مردم اما این افسوس باقی است که چرا تا پایان با مصدق نماندند. نه که نماندند در دل ماندند اما روز واقعه به سکوت و تماشا و حیرت گذشت...

- یادمان نرود که اگر یگانه وظیفه دولت «حمایت» بود نیاز به دستگاه عریض و طویل دولت نبود و کمیته امداد کفایت می کرد و کل بودجه انتخابات را هم می شد به نهدهای حمایتی اختصاص داد.

- یادمان نرود که 12 سال پیش عکس با ایرباس کهنه مایه افتخار و تبلیغ بود و امروز ایرباس های نو در راه اند...

این سخن دنگ شیائو پینگ معمار توسعه چین را هم به یاد آوریم که «تورم، مانند پلنگ است. اگر از قفس آزاد شود نمی توان آن را دوباره به قفس بازگرداند».

پلنگ تورم در ایران اما با زحمت و مرارت بسیار به قفس بازگشته است مباد که درهای قفس باز شود که این پلنگ این بار به تورم 40 درصدی بسنده نخواهد کرد...