آقای زنگنه باز هم برایمان قراردادهای بزرگ ببندید
محمد کاظمی، نماینده مجلس دهم در یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: «اگر سخنان روشنگرانه، مستدل، مهم، جامع و البته دردمندانه آقای زنگنه، وزیر محترم نفت پیرامون قرارداد فاز ١١ پارس جنوبی در مجلس شورای اسلامی را صداوسیما در مهم‌ترین و پربیننده‌ترین زمان خبری خود پخش می‌کرد، مردم بیش از گذشته متوجه می‌شدند که عده‌ای طی ٨ سال محنت چه بر سر کشور آورده‌اند و اکنون بر اثر موفقیت برجام چه درهایی روی اقتصاد کشور باز شده است و سوگمندانه همان ساکتان یا حامیان خطاهای استراتژیک معجزه هزاره سوم چگونه تیغ هیاهو بر کشیده‌اند و به جای شرمساری تمام تلاش خود را متمرکز کرده‌اند تا این درها بسته شود یا حداقل درهای بیشتری باز نشود!
در شرایط خاص و خطیر کنونی و با توجه به جمیع مسائل سیاسی و اقتصادی می‌توان قرار نفتی با توتال را یک موفقیت سیاسی و اقتصادی دانست و از آن قاطعانه حمایت کرد. در زمانی که دولت جدید آمریکا با تمام توان خود تلاش می‌کند هر تحریم ممکن را علیه ایران وضع کند و خواب نظام جامع و رویایی تحریم را دوباره می‌بیند و از هر جهت به آن نیاز دارد، دولت تدبیر و امید موفق می‌شود یک قرارداد ٥ میلیارد دلاری با غول نفتی جهان ببندد و عملا بساط تحریم‌سازی ترامپ را به سخره بگیرد. از همین جا چراغ سبز پرنوری به شرکت‌های بزرگ نفتی و غیر نفتی جهان داده می‌شود که هیاهوهای واشنگتن را نادیده بگیرند و با ایران بسان یک اقتصاد نوظهور وارد تعامل بلندمدت شوند.
صدای زنگ سرمایه‌گذاری‌های خارجی یکی پس از دیگری به صدا درمی‌آید و امیدها برای تولید و اشتغال بالا می‌گیرد. درست در همین زمان عده‌ای که مخالفت سیاسی‌شان با دولت، محور همه حمله‌ها و فضا‌سازی‌هاست چنان هیاهو بر پا می‌کنند که گویی منافع ملت بر باد رفته است و دولت چوب حراج بر سرمایه کشور زده است! آنها همیشه درک و آگاهی و هوش مردم را دست‌کم می‌گیرند و فراموش می‌کنند که اکثریت ایرانیان همین دو ماه پیش چگونه «نه» بزرگی به همین روش‌ها و غوغاسالاری‌های‌شان داده‌اند و کارت سفید ادامه روند دولت فعلی را بالا برده‌اند.
موضوع قرارداد نفتی با توتال فرانسه و منافع مختلف آن برای همه دلسوزان و خصوصا اکثریت نمایندگان مجلس روشن بود و با سخنان وزیر محترم نفت روشن‌تر شد ولی اشاره سربسته به یک نکته بسیار مهم و اساسی در این میان ضروری به نظر می‌رسد. فرض می‌کنیم این قرارداد، قرارداد مطلوبی نیست، فرض کنیم در یک معامله ما مجبور شده‌ایم بهایی بیشتر از خدماتی که می‌گیریم بدهیم. فرض می‌کنیم امکان غش در معامله از سوی طرف مقابل وجود دارد که خوشبختانه هرگز چنین نیست ولی واقعا چه کسانی چنین وضعی را به وجود آوردند؟
چه کسانی قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را کاغذپاره دانستند و چه کسانی برای او هورا کشیدند؟ چرا شرکت‌های نفتی بزرگ دنیا یکی پس از دیگری از ایران خارج شدند و از همین طریق سالانه میلیارد‌ها دلار خسارت متوجه کشور شد؟ ٢٠٠ میلیارد دلار لازم برای سرمایه‌گذاری‌های نفتی از کجا باید تامین شود؟ ماجراجویان چه گزینه‌هایی برای انتخاب طرف‌های تجاری باقی گذاشته‌اند؟ آری انداختن سنگی درون چاه به ثانیه‌ای صورت می‌گیرد ولی برای در آوردن آن باید صد عاقل جمع شوند و خون دل بخورند و زمان‌ها بگذرد تا وضع را به قبل از سنگ‌اندازی برگردانند!
اما سخن اصلی در این مقال با دولت تدبیر و امید است که برای استیفای حق مردم، برای ایجاد اشتغال، برای تولید، برای رفع ناهنجاری‌های اجتماعی که تنها از رهگذر رونق اقتصادی و لوازم سیاسی آن حاصل خواهد شد، ذره‌ای تردید نکند و حمایت قاطع اکثریت مردم را از آن خود بداند. آقای زنگنه! آن کس که باید به شما بگوید سرمایه‌گذاری خارجی بشود، باید با جهان تعامل سازنده کنیم، باید جلو رانت‌خواری‌ها را بگیریم، باید چهره زشت فقر را از کشور بزداییم، باید پشت سر هم قرارداد ببندیم و گزینه‌های خود را بیشتر کنیم، ملت بزرگ ایران است که در ٢٩ اردیبهشت با صدای رسا و رسمی و محکم و بی‌تردید به آقای روحانی آری گفتند.
پس بدون کوچک‌ترین تزلزل و هراس بمانید و با دقت و حوصله و اقتدار و به نفع همه ایرانیان قرارداد ببندید تا نام نیک شما در تاریخ بماند. خانه‌های مردم در بشاگرد و نهبدان و ایران شهر و زابل و ایلام و کرمانشاه و حاشیه شهرها و... نیازمند عزم قاطع دولت برای بازسازی خرابی‌هاست. جوانان ما منتظر حرکت همه‌جانبه و تصمیم‌های بزرگ در جهت آبادانی و رونق کشورند. شما «کار» کنید، مخالفان پیشرفت و آبادانی خود را جلو مردم، یکه و تنها خواهند یافت.»
