قانون هدفمندی یارانه ها؛ چیزی که بود، چیزی که شد!

جمشید پژویان در گفت‌وگو با خبرآنلاین با اشاره به سایه سنگین یارانه‌ها روی اقتصاد کشور، اظهار داشت: اصلا قرار نبوده که از ابتدا یارانه نقدی به مردم بدهند. یک چنین چیزی یک مساله ناباورانه و غیرقابل قبول در دنیا است.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی با بیان این‌که در هیچ‌کجای دنیا به کل مردم سر ماه یک مبلغی را نمی‌دهند، افزود: حالا شاید در کشورهای کوچک که درآمد نفتی‌شان 3، 4 برابر ایران است، در این رابطه کارهایی می‌کنند، ولی در چارچوب اقتصاد ایران، یعنی اقتصادی که 70 میلیون متقاضی یارانه دارد و دارای منابع و امکانات فراوان است، این نوع تصمیم‌گیری و سیاست‌های مدیریتی اقتصادی در طول سال‌های گذشته غلط بوده است.

پژویان با اشاره به اتخاذ سیاست پرداخت یارانه‌های نقدی در دولت احمدی‌نژاد، تصریح کرد: نتیجه این‌گونه سیاست‌ها به این‌جا رسیده که ما امروز در جایی قرار گرفتیم که اصلا محق آن نیستیم. ما به جایی رسیدیم که به مردم یارانه و پول می‌دهیم. آخر سر برای چه یارانه می‌دهیم؟

عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی عنوان کرد: اصل نظریه‌ای که هدفمند کردن یارانه‌ها را مطرح کرد، این بود که باید اصلاح ساختاری اقتصادی صورت گیرد و قیمت‌های نسبی اصلاح شود.

پژویان ادامه داد: در واقع بسیاری از اقلام مثل نفت، گاز و... قابل صادرات بودند، اما قیمت‌شان پایین بود و به همین دلیل مصرف‌شان در کشور افزایش یافته بود. حالا این‌که ما این اقلام را با قیمت‌های پایین می‌دهیم، به عبارتی داریم یارانه به کسانی می‌دهیم که بیشترین استفاده از این کالاها را دارند.

وی گفت: این در شرایطی است که بعد از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها قرار شد یک پولی به مردم برای جبران این افزایش قیمت‌ها داده شود. کاری ندارم به این‌که این کار درست بود یا غلط، ولی این موضوع دلیل نمی‌شود که مادام‌العمر ادامه پیدا کند.

ایجاد ساختار باثبات اقتصادی

عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی افزود: مساله اساسی این است که برای حمایت مردم به یک ساختار اقتصادی باثبات و یک سازمان تامین اجتماعی باثبات نیاز است. در واقع به یک سازمان تامین اجتماعی‌ای نیاز است که بخواهد تمام پوشش حمایتی را برای مردمی که نیازمند هستند، فراهم کند؛ مثل همه جای دنیا.

پژویان متذکر شد: شما اگر به این سیستم‌ها در کشورهای دیگر سر بزنید، می‌بینید سازمان تامین اجتماعی با سازوکاری که دارد، از کسانی که صدمه می‌بینند و بیکار می‌شوند و نیازمند هستند، حمایت می‌کنند. اما سازمان تامین‌اجتماعی ما چنین رویکردی را ندارد و به سیستم حمایتی توجه ندارد. در نتیجه شرایط این‌گونه می‌شود که دولت مجبور است ماهانه میلیاردها تومان پول خرج کند.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی با تاکید بر این‌که دولت دوازدهم باید در رابطه با پرداخت یارانه‌های نقدی سیاست را تغییر دهد، تصریح کرد: مگر این شرایط را می‌شود ادامه داد؟ کدام کشور در دنیا وجود دارد که به تمام مردم بخواهد ماهانه مبلغی را بدهد؟ این اصلا در کجای دنیا قابل قبول است؟ تحت چه نظریه اقتصادی می‌توان یک چنین چیزی را پذیرفت؟

پژویان با تاکید بر این‌که مدیریت اقتصادی دولت در این‌جا اهمیت زیادی دارد، عنوان کرد: من قبلا گفته‌ام که باید یک سیستم نظام تامین اجتماعی برقرار شود.

وی با بیان این‌که اقتصاد کشور را می‌شود به راحتی با یک برنامه اقتصادی درست نجات داد، متذکر شد: اصلا ادامه روند پرداخت یارانه‌ها امکان ندارد. اگر این روند ادامه پیدا کند، باید با تورم آن را اصلاح کنید؟ چطور می‌شود این کار را کرد؟ این مشکل قبلی بوده است.

عضو هیات علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی ادامه داد: دولت ناتوان است از این‌که یارانه را روی مواد غذایی و... بدهد؛ در صورتی که همچنان تورم بالا می‌رود و ارزش یک مرغی که یارانه‌بگیر می‌خرید، تبدیل به یک ران مرغ و حتی کمتر می‌شود.

پژویان خاطرنشان کرد: اصلاح روند پرداخت یارانه‌ها نیازمند به یک برنامه و سیاست‌گذاری است که به وسیله متخصصان و اقتصاددانان انجام شود. تا زمانی که مردم به این صورت پول می‌گیرند، نمی‌توان مشکلات کلان اقتصادی را حل کرد.