کدام کشورها ساعات کاری بیشتری دارند؟

هنجارهای کاری این روزها بیش از پیش زیر سوال می‌روند. مدل ۸ ساعت کار در روز یا ۴۴ ساعت کار در هفته، بازمانده عصر صنعتی است. خیلی از شرکت‌ها فهمیده‌اند که این روش دیگر پیش‌شرط موفقیت نیست و متمرکز شدن بر استعدادها به شیوه‌های نوآورانه است که به مزیت رقابتی می‌انجامد. در واقع این عقیده که هر چه بیشتر روی صندلی بنشینیم برابر است با بهره‌وری بیشتر، دیگر منسوخ شده و با دنیای کامپیوتری شده و دانش‌محور امروز همخوانی ندارد.

اکثر ما اثر کارکنان نسل هزاره را بر آینده کار تجربه کرده‌ایم. خیلی از آنها ممکن است در شرکت‌های بزرگ تکنولوژی کار کرده باشند و پست‌های خوبی داشته باشند. اما به دلیل این‌که  مهارت زیاد دارند، می‌خواهند خودشان برنامه کاری‌شان را مدیریت کنند و کارفرمایی را ترجیح می‌دهند که امکان انعطاف‌پذیری را برای آنها فراهم می‌کند. کارفرماها هم بیش از پیش به این نکته پی می‌برند که با تبلیغ وجود انعطاف‌پذیری در محیط کار هنگام جذب نیرو، فیلتری برای در اختیار گرفتن استعدادهای برتر ایجاد می‌کنند. این شرایط یکپارچگی زندگی کاری را کمتر می‌کند. روش سنتی ۴۴ ساعت کار در هفته جای خود را به قراردادهای کاری کوتاه‌مدت و گاهی اوقات دورکاری در پروژه‌های تخصصی می‌دهد که دانش‌محوری هسته آن است.

سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD)، میانگین ساعات کاری ۳۷ کشور را در طول یک سال بررسی کرده است. میانگین ساعات کار طبق تعریف این سازمان، یعنی کل تعداد ساعات کاری یک فرد در طول یک سال، تقسیم بر میانگین تعداد افراد شاغل در آن سال. ساعت کاری واقعی، ساعات منظم شغل‌های تمام وقت و نیمه وقت، اضافه‌کاری همراه با دستمزد یا بدون دستمزد و شغل‌های دوم را در برمی‌گیرد و تعطیلات رسمی، مرخصی‌های استحقاقی سالانه، مرخصی استعلاجی و مرخصی زایمان، توقف مشاغل فصلی و تعطیلی‌های ناگهانی به دلیل شرایط آب‌وهوایی را لحاظ نمی‌کند.

طبق آخرین گزارش چشم‌انداز اشتغال OECD در سال ۲۰۱۷، از میان ۳۷ کشور بررسی شده، آلمانی‌‌ها در حال حاضر یکی از کمترین ساعات کاری را دارند. آخرین گزارش چشم‌انداز اشتغال این سازمان که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده، حاکی از آن است که میانگین ساعات کاری در آلمان به‌صورت سالانه ۱۳۶۳ ساعت است (که معادل ۲۶ ساعت در هفته می‌شود). آلمانی‌ها دو سال است که توانسته‌اند حق ۲۸ ساعت کار در هفته را به‌دست آورند تا زمان بیشتری را به فعالیت‌های شخصی و گذراندن در کنار خانواده اختصاص دهند. این قانون کارگران صنعتی در منطقه بادن ورتمبرگ را پوشش می‌دهد، اما قرار است به دیگر بخش‌های این کشور نیز توسعه یابد.

بریتانیایی‌ها به‌طور میانگین 1676 ساعت در سال کار می‌کنند که معادل 32 ساعت در هفته است. همچنین شهروندان هلند، نروژ، دانمارک و فرانسه به سمت کاهش ساعات کاری می‌روند. بیشترین ساعات کاری مربوط به کدام کشور است؟ شاید باور کردنی نباشد، اما این کشور مکزیک است. شهروندان این کشور آمریکای مرکزی سالانه ۲۲۵۵ ساعت کار می‌کنند که ۴۳ ساعت در هفته می‌شود.

یعنی آلمانی‌ها ۸۹۲ ساعت کمتر از مکزیکی‌ها کار می‌کنند. با این حال، آلمان بیشترین سطح بهره‌وری را دارد و هر نیروی کار در این کشور به‌طور متوسط ۲۷ درصد بهره‌ورتر از همتای بریتانیایی خود است.  کاستاریکا که اغلب جزو شادترین کشورهای دنیا قرار می‌گیرد، در رتبه دوم بیشترین ساعات کاری قرار گرفته و در کنار آن کره‌جنوبی، یونان و شیلی پنج کشور اول را تشکیل می‌دهند. در واقع، یونان بیشترین میانگین ساعات کاری را در اروپا دارد.

کره‌جنوبی درحالی یکی از بیشترین ساعات کاری را دارد که میزان دستمزدها در این کشور کمتر از میانگین ۳۵ کشور عضو OECD است. پارلمان این کشور به تازگی (۲۸ فوریه) و پس از کش‌‌وقوس‌های فراوان بین قانون‌گذاران، اتحادیه‌های کارگری و کسب‌وکارها، لایحه‌ای را به تصویب رساند که براساس آن ساعات کاری هفتگی از ۶۸ ساعت به ۵۲ ساعت کاهش یابد.

به‌طور کلی، میانگین ساعات کاری در اکثر کشورهایی که OECD آمار آنها را در اختیار دارد، کاهش یافته است. به‌عنوان مثال، در بریتانیا، یک کارمند معمولی در سال ۲۰۰۰، سالانه ۱۷۰۰ ساعت کار می‌کرد که این میزان به ۱۶۷۶ ساعت کاهش یافته است. در کشورهای دیگر مثل مجارستان تعداد ساعات کار کاهش بسیار بیشتری داشته است. شهروندان مجاری در سال ۲۰۰۰ سالانه ۲۰۳۳ ساعت کار می‌کردند که در سال ۲۰۱۷ این رقم به ۱۷۶۱ ساعت کاهش یافته است.

رویکردهای فرهنگی مختلف و فاکتورهای اجتماعی-اقتصادی نقشی کلیدی در تعداد ساعات کاری مورد انتظار کارفرمایان در کشورهای مختلف دارد. مثلا در مکزیک، ترس مزمن بیکار شدن و همچنین قانون کار نه چندان سختگیرانه وجود دارد. یا در کره‌جنوبی، ساعات بیشتر کار کردن همواره دلیلی برای افزایش رشد اقتصادی بوده است. یا ژاپنی‌ها که همیشه به کار کردن زیاد معروف‌ بوده‌اند، در کمال تعجب ساعات کاری کمتر از میانگین OECD دارند.

مترجم: مریم رضایی