نحوه مواجهه اوپک با کاهش صادرات نفت ایران پس از خروج احتمالی ترامپ از برجام

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از فارس؛ دونالد ترامپ 12 می تصمیم می‌گیرد که معافیت‌ تحریم‌های ایران را تمدید کند یا نه و تمامی نشانه‌ها حاکی از آن است که این کار را نمی‌کند. درصورتی که ترامپ 12 می تصمیم بگیرد تحریم‌های فراسرزمینی بیشتری علیه هر کسی که با ایران تجارت دارد، اعمال کند و خریداران نفت ایران نیز مجبور به کاهش خرید از ایران شوند، کاهش عرضه به آسانی می‌تواند از یک میلیون بشکه در روز بیشتر شود.

پس از ارزیابی بیش از یک ساله از میزان تاثیرگذاری اوپک بر عرضه نفت، می‌توان این سوال را پرسید که این کشورها چه میزان بیشتر می‌توانند تولید داشته باشند. اکنون واقعا این سوال در مورد ظرفیت تولید مازاد و ظرفیت تولید فوری وجود دارد. آیا ظرفیت تولید مازاد کافی برای جبران این خلا وجود دارد؟ رقم ارزیابی ظرفیت تولید مازاد از 1.96 میلیون بشکه در روز تا 3.41 میلیون بشکه در روز است.

آژانس بین‌المللی انرژی ظرفیت تولید مازاد را حجمی از نفت تعریف می‌کند که یک تولیدکننده بتوان طی 90 روز تولید کند و آن را برای یک بازه زمامی طولانی ادامه دهد. این تعریف با لحاظ کردن ملاحظات فنی و و سیاسی برای افزایش تولید درست‌تر است. با اضافه کردن جمله «تحت شرایط سیاسی کنونی»  به پایان گزارش آژانس‌بین‌المللی انرژی، 800 هزار بشکه در روز می‌تواند از مجموع تولید کاسته شود.

تقریبا تمام روزانه 200 هزار تا 310 هزار بشکه ظرفیت تولید مازاد در عراق در شمال این کشور به علت اختلافات ادامهدار میان بغداد و منطقه کردستان متوقف شده است. تولید 500 هزار بشکه در روز در یک منطقه مشترک میان عربستان و کویت که ریاض آن را در سال 2015 به بهانه‌های زیست محیطی متوقف کرد و تمایلی برای ازسرگیری آن ندارد، نیز تعطیل شده است.

اگر این دو رقم را از رقم 1.96 میلیون بشکه ظرفیت تولید مازاد در دسترس برآورد شده از سوی اداره اطلاعات انرژی آمریکا کم کنید به رقمی خواهد رسید که بسیار به حجم صادرات نفت ایران در زمان تحریم‌ها نزدیک است.  از اینرو درصورتی‌که مالکان این ظرفیت به استفاده از آن متقاعد شوند که به نظر می‌رسد اینطور نباشد،  این میزان تنها ممکن است برای جبران تکرار تحریم های سال 2012 ایران کافی باشد.

این ظرفیت تولید مازاد کجاست؟ بر اساس برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی، این ظرفیت در غرب آسیا (خاورمیانه) است و در این منطقه عربستان تسلط اصلی بر این منابع را دارد.

عربستان ترجیح داده است تا به جای تولید بیشتر، کاهش تولید را بیشتر انجام دهد تا از افزایش قیمت‌ها سود ببرد.