عضو مرکز نیوآمریکن سکیوریتی: صادرات نفت ایران ادامه می یابد

در این گزارش در نشریه 'فارن پالیسی'آمده است:
این هفته 'مایک پمپئو' وزیر خارجه آمریکا در بیانیه ای اقدام جدید واشنگتن برای تمدید نکردن معافیت های تحریمی را اعلام کرد؛ گامی در راستای افزایش فشار اقتصادی بر تهران. در این سیاست جدید که مقررشده از تاریخ 2 ماه مه (12 اردیبهشت) اجرایی شود، چین، هند، ژاپن، کره جنوبی و ترکیه مجبور به توقف خرید نفت خام از ایران می شوند. 
در کوتاه مدت، این تاکتیک فشار تاثیر بسیاری خواهد داشت، چرا که مانع صادرات نفت و دریافت درآمد از سوی ایران می شود. خریداران بزرگ نفتی هنوز در برخی کشورها همچنان در حال انجام معاملات نفتی با ایران هستند که یا خواهان تمدید این معافیت ها می شوند و یا در نهایت به دنبال جایگزین های دیگری برای نفت ایران می گردند. اما بعید به نظر می رسد به دلیل نبود گزینه های ارزان قیمت و قابل دسترس دیگر، خرید نفت از ایران به صفر برسد. در عین حال امکان اینکه این کشورها بخواهند با ادامه خرید نفت از ایران، خطر مجازات های آمریکا را بپذیرند، کم است. 
در واقع ایالات متحده در حال حاضر می تواند نظام مالی جهانی را تسلیح کند و با استفاده از تحریم ها کسب و کار سراسر جهان را به زانو درآورد و آنها را به مجریان ناخواسته سیاست امنیت ملی خود بدل کند. 
اما دراین میان تهران در حال جوش و خروش و در پی راه هایی برای اقدام تلافی جویانه است. نزدیکترین احتمال، خروج ایران از برجام (برنامه جامع اقدام مشترک)است که درسال 2015 به امضا رسید. کشورهای اروپایی و سایر طرفداران این توافقنامه، بسیار خشمگین هستند و تمایل آنها برای همکاری با ایالات متحده در مورد مسائل امنیتی واشنگتن در حال افول است. 
اینها همه پیامدهای اقدامات دولت ترامپ است، بدون در نظر گرفتن آسیب وارد شده به بازار انرژی که افزایش بی سابقه بهای نفت را تجربه خواهد کرد.
در نهایت، با افزایش فشار اقتصادی، دولت ترامپ قصد دارد ایران را منزوی کند و فشار کافی ایجاد کند.اما امیدی به تاثیر فشارهای اقتصادی ترامپ برای رسیدن به این نتیجه وجود ندارد.
آنچه راهبرد کاخ سفید در حال حاضر در پی آن است، حتی اگر موقتی باشد، رساندن صادرات نفت ایران به صفر است. اما این پیروزی توخالی به قیمت بسیار بالایی بدست خواهد آمد. 
برای شروع، باید گفت این هدف تنها زمانی بدست می آید که بیشتر بازیکنان بزرگ در ماه های آینده از معاملات نفتی ایران خارج شوند.اما صادرات نفت ایران همچنان به راه خود ادامه می دهد . معامله گران در مقیاس کوچک نفت را به پالایشگاه های مقیاس کوچک ادامه می دهند. بانک های کوچکتر و یا شرکت های تجاری که محدودیت چندانی در رویارویی با تحریم های ایالات متحده ندارند، معاملات نفتی با ایران را پردازش می کنند. کشورهای دیگر نیز درنتیجه خشم حاصل ازسیاست های ایالات متحده ممکن است به شیوه دیگری روی آورند؛ از جمله فعالیت های تجاری قاچاق. شرکت های چینی، هند و ترکیه به احتمال فراوان از این جمله خواهند بود.
ایالات متحده هم احتمالا نمی تواند هر نقض کننده تحریم های ایران را مجازات کند. این بار واشنگتن نمی تواند بر روی اطلاعات بین المللی و کمک های اجرایی سایرکشورها مانند سالهای 2012-2015 اتکا کند. پس از ادامه حضور نفت ایران در بازار جهانی انرژی، ناظران هم احتمالا به این نتیجه می رسند که تحریم های آمریکا به اندازه کافی سخت نبوده و این خود می تواند انگیزه ای برای نقض تحریم های واشنگتن باشد. در نتیجه این امر سبب می شود سیاست ترامپ در مورد ایران کارآیی کمتری داشته باشد.
یکی دیگر از مشکلات بزرگ راهبرد ترامپ این است که این پیام را به جهان می فرستد که همه تحریم های ایالات متحده، نه فقط تحریم های وضع شده علیه ایران، کارآیی کمی داشته و هزینه های هنگفتی برای ایالات متحده به همراه دارند. در واقع به نظر می رسد تحریم های رو به تضعیف ایالات متحده به بیراهه می روند. اما در حال حاضر حتی با درنظر گرفتن آینده ای نزدیک، کنار گذاشتن تحریم های دولت ترامپ غیرعاقلانه است. آنها بخش مهمی از راهبرد ترامپ برای حرکت کره شمالی به سمت خلع سلاح هسته ای و تضعیف 'نیکولاس مادورو'در ونزوئلا هستند. فشار اقتصادی همچنین یکی از ابزارهای ایالات متحده در برابر کارزارهای دخالت دمکراتیک کرملین، هک کردن و نقض حاکمیت اراضی است. 
در حال حاضر، دولت ترامپ می تواند تحریم های رو به افزایش خود را دلیل پیروزی موقت کنونی اعلام کند. اما نسل بعدی رهبران ایالات متحده کسانی هستند که باید با نتایج بلندمدت مبهم و دردسر ساز این تحریم ها روبرو شوند: یک ایران غیرقابل تغییرتر و تلخ تر در برابر تحریم های اقتصادی ضعیف ایالات متحده. هرچند آنها به سهم خود می توانند اعتماد شرکا و متحدان ایالات متحده را بازگردانند و به دنبال کمک آنها برای چالش دشوار برخورد با تهدید ایران و بازگرداندن اهرم مالی اقتصادی ایالات متحده باشند.
'فارن پالیسی'نام نشریه خبری سیاسی-اقتصادی است که بنیانگذاران آن' ساموئل هانتینگتون' و 'وارن منشل' می‌باشند. این نشریه در سال 1970بنیان نهاده شد. محتوای اخبار و گزارش های این نشریه بر امور جهانی، حوادث جاری و سیاست داخلی و بین المللی متمرکز است. 'موشه نعیم' از سال 2000 تا 2010 سردبیر آن بود. در سال 2008 شرکت واشنگتن پست متعلق به هلدینگ گراهام آنرا خریداری کرد، و از سال 2010 سوزان گلاسر سردبیر آن شد'.