داستان افزایش نرخ دلار

سیاست ارزی دولت اگرچه در زمان مذاکرات هسته ای، قابل قبول بود اما در دوره پسابرجام بسیار پرخطا بوده و خطر جهش ارز را در آینده تقویت کرده است. متأسفانه دولت به جای تثبیت نرخ واقعی ارز، سیاست تثبیت نرخ اسمی ارز را در دستور کار قرار داده که سیاست ناسازگاری با سایر سیاستهای اقتصادی دولت بوده و مانعی برای خروج کامل از رکود است که بعدا به آن خواهیم پرداخت.

اما سؤالی که اخیرا مطرح شده این است که چرا به رغم سیاست دولت برای تثبیت نرخ دلار، این نرخ در دو ماه اخیر رو به صعود داشته و حدود ١٧٠ تومان بالا رفته است؟ آیا توان مالی دولت برای تثبیت نرخ دلار تضعیف شده است؟ البته شکی نیست که هر چه دوره زمانی تثبیت نرخ، افزایش یابد شاهد کاهش توان دولت خواهیم بود و ریشه جهش دوره ای نرخ ارز هم در همین نکته نهفته است اما افزایش نرخ دو ماه اخیر منشأ دیگری دارد. واقعیت آن است که شاخص دلار در بازار جهانی طی دو ماه اخیر بیش از پنج درصد رشد داشته است که به معنی تقویت دلار در برابر سایر ارزهاست. دولت ایران نیز چاره ای نداشته جز اینکه با این تحول ارزی هماهنگ شود و اجازه دهد که نرخ دلار بالا رود؛ در غیر این صورت باید شاهد آربیتراژ، سفته بازی مخرب و اتلاف منابع ارزی می بودیم. این راز افزایش ١٧٠ تومانی نرخ دلار در بازار داخلی است که هنوز زیر پنج درصد است.

متأسفانه قوه ناطقه دولت ضعیف است و عدم توضیح صحیح مسایل به مردم و فعالان اقتصادی، باعث سردرگمی و آشفتگی و انتظارات غلط در بازار شده است که پیامدهای مخرب آن  برای همگان آشکار است.