مسجد جامع ساری، میراث سوخته

نگهداری ساختمان‌های میراثی نیازمند سازمان، صلاحیت و منابع خاص خویش است. شوربختانه آنقدر هیاهوی مسائل جاری همه‌جا را گرفته که مفهوم اولویت در تخصیص منابع به حفظ و نگهداری اثرهای فاخری از این دست که یادآور هویت تاریخی ملی ما است، فراموش می‌شود. کاش می‌شد اثربخشی میلیاردها تومان بودجه‌های فرهنگی در حد مقدماتی ارزیابی می‌شد تا شاید میراث‌های ایران‌شهری سهم درخورتری می‌یافتند.

به هر روی، به سهم خود تلاش‌های آتش‌نشانان عزیز و تمام مدیران استان در کنترل آتش و جلوگیری از تسری گسترده‌ آن به بازار نرگسیه و اطفای آن را سپاس می‌گویم و آمادگی وزارت متبوع را در بازسازی این اثر که بیش از ١٠ قرن مسجد مسلمانان و سجده‌گاه مومنان بوده و ثبت تاریخی است، اعلام می‌دارم. بی‌گمان بازسازی این‌گونه آثار بسیار پیچیده است. از یک سوی باید اصالت اثر محفوظ بماند و از سوی دیگر باید بر میزان پایداری و تاب‌آوری آن با تجهیز به فناوری‌های نوین افزوده شود.

امید که مدیریت بازسازی در اختیار اشخاص صاحب صلاحیت از معماران برجسته ایران قرار گیرد و از هرگونه اقدام شتاب‌زده و اندیشیده‌نشده خودداری شود. ما در ایران هم تجربه بازسازی مجلس دوره مشروطه و ارگ بم را داشته‌ایم که در آنها از اصول بازسازی آثار تاریخی تبعیت شده است و هم نمونه‌های ناموفقی را داشته‌ایم که در جریان بازسازی، خط تاریخی گم و اصالت اثر مخدوش شده است. باید به هوش بود که بازسازی این اثر سترگ در غوغای روزگار از دست صاحبان صلاحیت خارج نشود.

اعتماد