رفت و آمد در غبار سخت

شاید بهترین تحلیل در این روزها همان است که چند هفته پیش یک استاد علوم سیاسی گفته اند  و برخی رسانه ها ان را تیترکردند: آمد وشد ایرانیان در دنیای سیاست  دردرون یک غبار غلیظ انجام می شود و کسی نمی داند این رفت و آمد به کدام سوی است.  

شاید به درستى بتوان گفت مشابه همین رفت و آمد هاى عالم سیاست در دنیای اقتصاد نیز هست  و بیشتر بازرگانان ، صنعتگران ، معدنکاران و صاحبان بنگاههای اقتصادی به این روزگار سخت رسیده اند و نمی دانند از کدام سو بروند تاآسیب کمترى ببیند. 

 دراین سپهر پر رمز و رازکه  کسب و کار و معیشت شهروندان ایرانی دردرون غباری سخت گم شده است شاید کسی نداند این دود و مه سنگین مردم را درکجا به مرز خفگی می رساند . اکثریت شهروندان ایرانی این روزها از سر ناامیدی و از سر بیچارگی تنها به این می اندیشند که آیا مرزی برای ایستادن نرخ دلار در برابر ریال هست تا در ان نقطه ارزیابی تازه ای از روزگار خویش داشته باشند؟ 

در این وانفسای از ریخت افتادن کسب و کار ایرانیان و به نفس افتادن معیشت شمار قابل اعتنایی از مردم ،اما برخی رفتارها و برخی حرفهاى دولتمردان و تصمیم گیران نیزنمک پاشیدن بر زخم هاست.  این روزهایی که برایرانیان به ویژه گروه هاى کم درامد که تنها دارایی که برای کسب درآمد دارند نیروی کار آنها و دستمزد دریافتى است که  هرروز از ارزش آن کاسته می شود، ایام  بسیارسختى است. 

داستان کسب و کار بازرگانان و صنعتگران نیز گونه دیگری آشفته است و آنها نیز نمی دانند در این شرایط نا اطمینانی که روزانه تصمیمات متعدد ابلاغ مى شود، باید بنگاه خود را برپایه کدام متر ومعیار اقتصادی اداره کنند. بسیاری از بنگاه داران که از سر اراده از هرگونه رانت و فساد رانت و فساد از دوری می کنند و می خواهند کسب و کاری برپایه مناسبات شرافتمندانه و آبرومندانه داشته باشند نیز به مرز بی واکنشی رسیده و چیزی را روبروی خود نمی بینند و اغلب به حاشیه رانده شده اند. 

حرکت در دود و مه و غبار تهیدست و توانگر را آزارمی دهد و باید راهی برای بیرون امدن از این روزگار اشفته جستجو کرد. چراغ دردست کیست ؟ آن کس که باید نفرنخست صف باشد کیست ؟  

از منظر قانون اساسی رئیس جمهور همان کسی است که باید چراغ را روشن کند و از روشنایی و نور آن به همه گوشه و کنارهای تاریک بتاباند تا راه از بیراه بازشناسایی شود و کورسوی امید دیده شود. این کار اما نیازمند فداکاری و شهامت از سوی رییس دولت است وروش کارنیز این باید باشد که فاش و اشکار بگوید چه شد که به اینجا رسیدیم و کسب وکارایرانیان به زلف اشفته دلار بسته شده است.  

آیا رییس جمهور راه را نشان می دهدو چراغ را روشن می کند؟ شهروندانی که به آقای روحانی رای دادند از او طلب دارند و باید او بدهی اش را با گفتن همه راستی ها و درستی ها بپردازد.

‌ منبع: کانال اکونومیست فارسی