فرصتها و تهدیدهای ترامپ برای ایران
۲) او میتواند تحریمهای ثانویه و محدودیتهای تحریمهای اولیه علیه ایران را برطرف کند؛ «وضعیت اضطراری ملی» علیه ایران را بعد از ۴۰ سال لغو کند و به تبع قانوناً راه را برای بسیاری از اقدامات تحریمی و قهریهٔ قوهٔ مجریه آمریکا (رؤسای جمهور بعدی) علیه ایران مسدود سازد...
۳)...و - با توجه به جایگاه ویژهای که دارد - نگاه منفی افکار عمومی آمریکا به ایران را - که محصول ۴۰ سال تلاش سیستماتیک لابیهای متخاصم است - به صورت قابل ملاحظهای تغییر دهد و از این رو موانع و مشکلات بلندمدتی (اعم از موانع سیاسی، حقوقی و روانی) برای جریان ایرانستیز ایجاد کند.
۴) در واقع، ایران میتواند از ترامپ امتیازاتی دریافت کند که مستعد است در بلندمدت - و بسیار فراتر از دامنه و محتوای توافقنامه احتمالی - قابلیت آسیبرسانی آمریکا به ایران را تحت تاثیر قرار دهد.
۵) به بیان دیگر، باطلسازی توافقات ترامپ با ایران - و احیاناً توسل مجدد به اقدامات خصومتآمیز - برای جریان جنگطلب و رئیسجمهور بعدی آمریکا - از نظر سیاسی، حقوقی و روانی - به مراتب دشوارتر از امروز خواهد بود.
۶) از طرف دیگر، ترامپ این عیب بزرگ را دارد که اولاً محصور افرادی است که قطعاً تلاش خواهند کرد در روند مذاکره «تلهگذاری» کنند تا متعاقباً «شکست مذاکرات» را مستمسک تشدید فشار و حتی اقدام نظامی قرار دهند.
۷) در تاریخ دیپلماسی، مذاکرات موسوم به مذاکرات رامبویه (Rambouillet) یک نمونهٔ کلاسیک و عبرتآموز در این راستا است. در این مذاکرات (سال ۱۹۹۹) جریان جنگطلب در واشنگتن «شکست مذاکرات» را از پیش طراحی کرده بود تا سپس راه را برای اقدام نظامی علیه یوگسلاوی هموار سازد؛ و چنین هم شد.
۸) مادام که تیم B و افرادی مانند جان بولتون فرصت مداخله در روند «طراحی» مذاکرات را دارند، نشستن بر سر میز مذاکره حاوی ریسک و مخاطرات قابل ملاحظهای خواهد بود.
۹) عیب دوم ترامپ این است که او هر قدم در جهت «تعامل» را به «ضعف» و به تبع «موفقیت سیاست فشار حداکثری» تعبیر خواهد کرد و در تداوم این سیاست نیز مصممتر خواهد شد.
۱۰) مادام که رویکرد ایران به مذاکره برای او به وضوح روشن نشده باشد - و مادام که حاضر به تعلیق فشارها در زمان مذاکرات نشده باشد - طبیعتاً فضای مذاکرات فضای مناسبی برای ایران نخواهد بود. ضمن اینکه در این شرایط ایران هم هرگز ابراز تمایلی به گفتوگو و ارسال سیگنال مثبت نخواهد کرد.
۱۱) در واقع، شاید مهمترین نقشی که داوطلبان میانجیگری و دولتهایی مانند دولت ژاپن میتوانند ایفا کنند، تشریح رویکرد و ملاحظاتی است که ایران در مورد گفتوگو با ترامپ دارد.