مهاجران افغان در ایران و مسؤولیت ما در روزگار کرونایی
آیا آمادگی داریم از منظر آموزههای اسلامی تفاوتی بین خود و برادران و خواهران افغانی نگذاریم و به این آیه از قران کریم عمل کنیم: «وَالَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِیمَانَ مِن قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَلَا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ و [نیز] کسانى که قبل از [مهاجران] در [مدینه] جاى گرفته و ایمان آوردهاند؛ هر کس را که به سوى آنان کوچ کرده دوست دارند؛ و نسبت به آنچه به ایشان داده شده است در دلهایشان حسدى نمىیابند؛ و هر چند در خودشان احتیاجى [مبرم] باشد، آنان را بر خودشان مقدّم مىدارند. و هر کس از خسّت نفس خود مصون ماند، ایشاناند که رستگارانند. (۵۹: ۹).
آیا میتوانیم با رویکرد تمدن ایرانی، سرنوشت مشترکی را برای خود و افغانیان چه در ایران و چه در افغانستان و چه سایر ملّتهای واقع در این حوزهی تمدنی ترسیم کنیم؟ توجه به ایدهی ایران هیچ تردیدی در اتخاذ سیاست برابری و برادری برای ما باقی نمیگذارد. به هرروی، از حیث اخلاقی بر سرِ دوراهیِ سختی قرار گرفتهایم. ولی، ملّتها و آدمیان در این دوراهیها آزمون میشوند. البته اگر تدبیر باشد، میتوان بخشی از این هزینه را از سازمانهای بینالمللی و یا سازمان کشورهای اسلامی تامین مالی کرد. مهم این است، که مسالهی افغانیان نیز همچون سایر کارگران ایرانی در دستور کار دولت قرار گیرد.
منبع: کانال تلگرامی نویسنده