ریاکاری سیاسی سنگر فساد است!

او می‌گوید، همزمان با سفرش به آن کشور آسیایی، یکی از سناتورهای کشور میزبان، حملۀ لفظی بسیار تند و شدیدی علیه آمریکا و سیاست آن صورت می‌دهد.
نیکسون از این اقدام می‌رنجد و از اعضای سفارت آمریکا در بارۀ آن سناتور پرس‌وجو می‌کند، اما با کمال تعجب از اعضای سفارت می‌شنود که سناتور مذکور از قضا از نزدیک‌ترین دوستان و متحدان ایالات متحدۀ آمریکاست و فقط به منظور گمراه کردن افکار عمومی، آن موضع شدیداللحن را گرفته است!
نیکسون این شیوه را بسیار می‌پسندد و به کارگیری آن را به دستگاه دیپلماسی آمریکا در سایر نقاط جهان توصیه می‌کند!
ظاهراً این پدیده مختص حوزۀ دیپلماسی نیست و در همۀ عرصه‌ها کاربرد دارد! برای نمونه اگر به اظهارنظرهای آن دسته از مقام‌های سابق قضایی که به فساد متهم شده‌اند، نگاهی بیاندازیم، همگی چنان مواضع تند و غلیظ و شدیدی علیه نیروهای منتقد و در دفاع از وضع موجود گرفته‌اند که گویی در حال ایثارجان و مال خود برای حفظ نظام بوده‌اند! اما اکنون مشخص شده است که آنها از این موضوع به عنوان حفاظی برای زد و بندهای فسادآمیزِ خود استفاده کرده و در پشت صحنه، به پر کردن جیب خود از راه‌های نامشروع اشتغال داشته‌اند!
جایی که صداقت در اظهارنظر موجب دردسر شود، چرا افرادی برای پیگیری منافع نامشروع خود، راه ریا و مداهنه و چاپلوسی را در پیش نگیرند؟
ریاکاری و چاپلوسی سیاسی همیشه سنگری برای اهل فساد بوده است، اما تقصیر اصلی متوجه سیاستی است که ساخت این سنگر و موضع گرفتن در پشت آن را سهل و آسان می‌کند!
بی‌دلیل نبوده است که بزرگان تاریخ از مداهنه و چاپلوسی این همه نفرت داشته‌اند تا آنجا که پیامبر اسلام می‌فرماید:
احثوا فی وجوه المداحین التراب
به صورت مدیحه‌سرایان خاک بپاشید!

منبع: کانال تلگرامی نویسنده