تنها راه نجات ما کمک به عراق است!
درختکاری در مرز مشترک دو کشور، نهالکاری کانون های گرد و غبار، آموزش و توان افزایی کارشناسان عراقی در این حوزه و تقویت این کشور برای مهار پدیده ریزگردها از منبع انتشار شاید بیش از جاده سازی و برق کشی و خدماتی از این دست در این کشور، برای ایرانیان حیاتی باشد.
عصرایران؛ اشکان امیدوار - بیش از دو میلیون ایرانی بعد از شرکت در راهپیمایی اربعین و زیارت عتبات عالیات با کوله پشتی هایی پر از خاطره و خاک و مهر کربلا، این روزها به ایران باز می گردند. استقبال از این حرکت مردمی با حمایت برخی نهادها و تشویق و تهییج صدا و سیما هر سال ابعاد تازه ای به خود می گیرد اما درست در همین روزها بخش هایی از کشورمان زیر غبار سنگین ریزگردها در حال مدفون شدن است. مدارس تعطیل شده اند، اداره ها عملاً معلق اند و خیابان ها سکوت ترسناکی دارند.
کسی آمار رسمی و دقیقی در خصوص میزان بودجه هزینه شده ایران در عراق اعلام نمی کند اما بسیاری از وزارتخانه ها در شهرهای مذهبی عراق مشغول فعالیتند. از ساخت و ساز هتل و موکب گرفته تا ارائه خدمات به زائران که در امنیت و آسایش بیشتری به این کشور سفر کنند که هنوز انگار به جای دولت متمرکز به وسیله قبیله های متعدد اداره می شود.
امسال چند صد رفتگر از سوی شهرداری های شهرهای مختلف با خودرو و ادوات ویژه برای کمک به شهرداری چند شهر مذهبی به عراق اعزام شدند تا خیابان ها را از لوث وجود زباله ها پاک کنند. اما بیشتر این خدمات با پایان مناسک خاتمه پیدا می کند و نیروهای اعزامی به ایران برمی گردند تا سال دیگر و راهپیمایی دیگر.
گرچه هنوز بسیاری از ایرانیان در نتیجه تجاوز عراق و جنگ تحمیلی تن و دل زخمی هستند اما برای نجات خودمان هم شده برنامه های محیط زیستی را در کنار مناسک مذهبی پیاده کنیم. دیروز معصومه ابتکار در حاشیه یک نشست بین المللی در مراکش با فواد معصوم رئیس جمهور عراق دیدار و گفتگو کرد. این نخستین دیدار مقامات دو کشور برای حل مصائب محیط زیستی نیست اما زمان آن فرا رسیده که از دیدارهای دیپلماتیک به سمت اقدامات عملی پیش برویم.
بر کسی پوشیده نیست علاوه بر تغییرات اقلیمی تاثیرگذار، عراق بعد از صدام چند پاره شد و مشکلات معیشتی و امنیتی چنان بر مردم فشار آورد که دیگر مقوله محیط زیستی در میان دغدغه های دولت قرار نداشت و ندارد اما تاوان این رهاسازی مسئولیت ها را ما در ایران می دهیم. مردم شهرهای غربی و جنوبی که هر سال در برهه ای از زمان از حق مسلم نفس کشیدن هم محروم می شوند.
درختکاری در مرز مشترک دو کشور، نهالکاری کانون های گرد و غبار، آموزش و توان افزایی کارشناسان عراقی در این حوزه و تقویت این کشور برای مهار پدیده ریزگردها از منبع انتشار شاید بیش از جاده سازی و برق کشی و خدماتی از این دست در این کشور، برای ایرانیان حیاتی باشد.
کاش در این راستا هم بودجه مناسب تخصیص داده شود و رسانه های رسمی مردم را برای انجامش تشویق و تهییج کنند.
