شب یلدا بدون پردازش برای منصوریان!

این پلان آخر دیدار پر هیجان نفت تهران – استقلال نیست. شکست 3-2 استقلالِ منصوریان باعث شد تا منتقدان او جسورتر شوند و با اشاره به از دست رفتن دومین جامی که وعده داده بود بگویند این هم از آخر پاییز و شمارش جوجه ها آقای منصوریان!

استقلال تهران در روزی شکست خورد که دستکم نیمه دوم را خوب بازی کرده بود. جوان های مورد اعتماد علیرضا منصوریان یک نیمه را حریص و تشنه پیروزی بازی کردند اما در وقت های اضافه انگار سرمای ورزشگاه تختی آنها را به خواب زمستانی برد و بازیکنان باتجربه و پا به سن گذاشته ای مثل محمد قاضی و ایمان مبعلی نتیجه را رقم زدند. دو بازیکنی که روی هم 68 سال سن دارند اما 120 دقیقه با تمام توان دویدند!

دو کُرنر کُشنده از سوی مبعلی که به واسطه نوع ضربه زدنش به توپ در سال های حضور در کشورهای حاشیه خلیج فارس لقب «مهندس» را به او دادند، برای تسلیم کردن مهدی رحمتی کافی بود. همان ایمان مبعلی که سالها از دشمنی و دل چرکینی بین او و دایی می نوشتیم، به داد سرمربی پر جوش و خروش نفت تهران رسید. 

وقتی تیم شکست می خورد نقد کردنش کار دشواری نیست. کافی است به کیفیت بازی هرایر مگویان نگاه کنی که از لحاظ فیزیک بدنی و فقدان خلاقیت به علی اکبر استاداسدی شباهت دارد. یاد خسرو حیدری بیفتی که ساق ها و سانترهایش جادو نکرد، از ناتوانی امید ابراهیمی و میلاد زکی پور در تقابل با هافبک ها نفت بنویسی و ... نوشتن از این ضعف ها نمک پاشیدن به زخم آبی ها در شب یلداست. شبی بلند برای از سرگذراندن تلخی شکست و حذف شدن از گردونه رقابت های جام حذفی. جایی که پرسپولیس پرمدعا را قشقایی قربانی کرده بود.

نفت تهران با پنالتی پر حرف و حدیث محمد قاضی پیش افتاد، اما در نیمه دوم جابر انصاری روی فرار خوب کاوه رضایی بازی را به تساوی کشاند. مثل همیشه ستاره استقلال اما مهدی رحمتی بود که هر بار دیدن بازی اش این افسوس را به همراه دارد که چرا این همه سال از تیم ملی محروم است.

در وقت های اضافه اول بهنام برزای چالاک به زیبایی هرچه تمام تر و با یک ضربه روی پای استقلال را پیش انداخت اما انگار این گل، آتشی بود که نفت را شعله ور کرد. آنها یکپارچه حمله ور شدند و دو کرنر تکراری از مبعلی کافی بود تا عیسی آل کثیر و محمد قاضی مهر شکست را روی پرونده این بازی بکوبند. باور اینکه تیم بزرگی مثل استقلال دو گل کاملاً مشابه از یک نقطه تکرار کند سخت دشوار است.

واژه های شیکی مثل پردازش و فرشینگ و تیکی تاکا هیچکدام به داد علیرضا منصوریان نرسیدند تا استقلالی ها شب تلخی را سپری کنند اما در آن سوی میدان علی دایی که نفت از هم گسیخته ای را تحویل گرفته بود که ستاره هایش کوچ کرده بودند نشان داد، دارد پخته تر می شود گرچه کماکان با صدای بلند اعتراض می کند. 

حواشی بازی و فحاشی تماشاگران و گله های علی دایی و جدال لفظی اش با علیرضا منصوریان اتفاقات تازه ای نبودند. فوتبال و فحش در ایران هم آغوشند.