مصرف گاز آری، پلاسکو خیر!
به گزارش اقتصادنیوز، یکی از خبرگزاری‌ها از قول یکی از اعضای مرکز نظارت و ارزیابی سازمان صداوسیما نوشت مجری برنامه نود به‌خاطر این اظهاراتش «تذکر» دریافت کرده است.
عرب‌سرخی دلیل واضح‌تر این برخورد قهری را «ورود غیرحرفه‌ای و غیرتخصصی» عادل به ماجرای پلاسکو دانسته و گفته بود علاوه بر او، مدیر شبکه سوم سیما هم تذکر دریافت کرده است. بدیهی بود که انتشار این خبر موجی از شگفتی را بین افکار عمومی به‌دنبال بیاورد؛ تا جایی که هزاران پست و کامنت در این مورد ارسال شد که محتوای بسیاری از آنها، دفاع از فردوسی‌پور بود. مردم از هم می‌پرسیدند مگر عادل چه گفته که سزاوار برخورد و تذکر تلقی شده است؟
در روزهایی که شاید عملکرد کلی صداوسیما در مورد ابعاد مختلف ریزش ساختمان پلاسکو نتوانست عده زیادی از مخاطبان را راضی کند و آنها انتظار تولید برنامه‌های تندتری را داشتند، حالا تذکر به فردوسی‌پور به‌خاطر چند جمله کوتاه عادی، بیش از پیش فشار بیننده‌ها را روی رسانه ملی افزایش داده و باعث تقابل آنها با این دستگاه رسانه‌ای شده است.
عادل در فوتبال یا عادل بیرون از فوتبال؟این سوال سال‌هاست که مطرح می‌شود و به ندرت جواب روشنی برای آن پیدا شده است. فردوسی‌پور 18سال پیش، تولید برنامه نود را با رویکرد نقد و بررسی مسائل حوزه فوتبال ایران استارت زد، اما گذر زمان به برنامه او جنبه‌های دیگری نیز بخشید.
محبوبیت فوق‌العاده عادل و ایمان مردم به سلامت و پاکدستی او باعث شد مرد اول تلویزیون ایران به تدریج به صدای رسای مخاطبان تبدیل شود و حتی به عرصه‌هایی سرک بکشد که پیش‌تر در ذات این برنامه تعریف نشده بود. فقط به این نکته توجه داشته باشید که بسیاری از مجریان و گویندگان متوسط سازمان بلافاصله بعد از آنکه در صداوسیما تبدیل به «چهره» شدند، سر از استیج‌های مراسم خصوصی و دولتی درآوردند و برای هر ساعت اجرا، چندین میلیون تومان پول گرفتند. در این میان اما، محبوب‌ترین مجری یعنی عادل فردوسی‌پور حتی یک بار هم به چنین پیشنهادهایی پاسخ مثبت نداد.
دو، سه سال پیش در خبرها داشتیم که یک بار حتی بابت اجرای چند شب برنامه برای یک شرکت خصوصی پیشنهاد دستمزد یک میلیارد تومانی به عادل شد، اما او نپذیرفت. خب واضح است که چنین کاراکتری به تدریج به چشم امید مردم تبدیل شود و خیلی از مواقع مخاطبان از او بخواهند با عبور از خطوط قرمز، حرف دل‌شان را به زبان بیاورد. ماجرای پلاسکو هم یکی از همین داستان‌ها بود؛ قصه‌ای که شاید اگر تلویزیون در برنامه‌های تخصصی‌اش به خوبی به نقد آن می‌پرداخت، برداشتن این «بار» گردن عادل نمی‌افتاد و او از طرح مسائل غیرتخصصی در نود معاف می‌شد.
عادل فردوسی‌پور سال گذشته در چنین روزهایی، یک مرتبه دیگر هم طعم برخورد قهری مسوولان سازمان را چشیده بود؛ جایی که اجازه ندادند گفت‌وگوی ویژه او با محمدجواد ظریف به مناسبت شب یلدا روی آنتن برود. آن روز هم خطاب به عادل گفتند حوزه او فقط فوتبال است و نباید در مسائل متفرقه ورود کند.
با این وجود هیچ‌کس نمی‌داند حالا که فردوسی‌پور حق مصاحبه با ظریف و انتقاد از مقصران سانحه پلاسکو را ندارد، چرا برای هزار و یک کار غیرورزشی دیگر به او ماموریت می‌دهند؟ با اوج‌گیری سرما در کشور، هفته‌هاست که از عادل می‌خواهند مردم را به صرفه‌جویی در مصرف گاز تشویق کند؛ خب مگر این وظیفه فردوسی‌پور است؟ مگر در ماجرای سربازان به اسارت گرفته شده در مناطق مرزی، وظیفه عادل بود که کمپین درست کند و رضا کیانیان را روی خط بیاورد؟
وقتی مسوولان مربوطه به مجری نود اجازه می‌دهند و چه بسا حتی او را ترغیب می‌کنند که مخاطبانش را برای پیوستن به کمپین «اعتراض به فاجعه منا» فرا بخواند، دیگر سخت است که در داستان‌هایی مثل پلاسکو و ظریف او را در حدود تخصصی حوزه ورزش محصور کنند. عادل در فوتبال یا عادل بیرون از فوتبال؟ به این سوال یک بار برای همیشه باید پاسخ داده شود؛ پاسخی که البته سوءظن برخوردهای جناحی و گزینشی صداوسیما را نزد مخاطبان تقویت نکند!
رسول بهروش
