باشگاه های فوتبال در آستانه ورشکستگی
به گزارش اقتصادنیوز ، گفته می‌شود سازمان لیگ که متولی برگزاری بازی‌های فوتبال درکشور است، به این دلیل که راسا اقدام به عقد قرارداد کرده و درآمد هم دارد باید مالیات قراردادهای خود را پرداخت کند. مطابق گزارش منتشر شده این سازمان نزدیک به 8 سال است که هیچ مبلغی را به سازمان امور مالیاتی پرداخت نکرده است، البته مشکل پیچیده تر این است که آنها درآمدی داشته‌اند ولی مالیاتش را نداده‌اند، چرا که عدد پیش‌بینی شده در قراردادهای سال‌های اخیر این سازمان با اسپانسرهایش به‌خصوص شرکت کانون ایران نوین که رشد بسیار چشمگیری هم داشت و به بیش از 100 میلیارد تومان برای یک فصل هم می‌رسید هرگز به‌طور کامل محقق نشد و حالا سازمان لیگ باید مالیات قراردادی را بپردازد که پول آن را هم کامل نگرفته است.
اتفاقا خبرگزاری فارس هم دیروز به این موضوع پرداخت و درگزارشی مفصل ماجرا را باز کرد. آنها البته بیشتر به حمایت از فوتبال و سازمان لیگ پرداخته و عدد فوق را غیرمنطقی دانستند. در این گزارش پیش‌بینی شده پرداخت این 45 میلیارد تومان فوتبال ایران را درمرز ورشکستگی قرار می‌دهد: «وظیفه اصلی سازمان لیگ برگزاری مسابقات است و تعیین چنین مالیات سنگینی حیرت انگیز به نظر می‌رسد. ضمن اینکه تمامی باشگاه‌ها درآمدزا نیستند و درآمد اندک حاصل از تبلیغات محیطی در سازمان لیگ نیز فقط پاسخگوی 30 درصد از هزینه‌های این باشگاه‌ها است. استدلال مسوولان مالیاتی این است که سازمان لیگ در 8 سال گذشته درآمدزایی کرده و باید مالیاتش را هم پرداخت کند این در حالی است که سازمان لیگ فقط 5 درصد مبلغ درآمدهای حاصل از تبلیغات محیطی و بلیت‌فروشی را برای خودش برمی‌دارد و 95 درصد پول‌های دریافتی این سازمان بین باشگاه‌ها، هیات‌های فوتبال و فدراسیون فوتبال توزیع می‌شود. در واقع سازمان لیگ این پول را برای هزینه‌های برگزاری رقابت‌ها برمی‌دارد. هزینه‌هایی مثل دستمزد داوران، نهادهای برگزار‌کننده و... که همگی به دوش سازمان لیگ است.
این سازمان درآمدزا نیست و یک نهاد ورزشی است که زیر نظر فدراسیون فوتبال فعالیت می‌کند. اگر سازمان لیگ فوتبال ایران را یک بنگاه اقتصادی هم در نظر بگیریم محصول نهایی تولید این سازمان، فوتبال و باشگاه‌ها و فوتبالیست‌هایشان هستند. باشگاه‌هایی که عنوان فرهنگی ورزشی دارند تقریبا تمامی آنها درآمدزا نیستند و فقط به دنبال تولید هنجارهای اجتماعی هستند. برگزاری هر مسابقه فوتبال در کشور باعث ایجاد یک سرگرمی سالم، مثبت و سازنده برای جوانان کشور است. در واقع فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی نه تنها باعث ایجاد مطلوبیت روانی در جامعه می‌شود بلکه زمینه‌ساز سلامت تمام اقشار جامعه خواهد شد زیرا باعث تشویق آحاد مختلف مردم به ورزش می‌شود.» در بخشی دیگر اما گزارش رنگ و بوی سیاسی هم پیدا کرده و دولت به نگاه کاسب کارانه دراین خصوص متهم می‌شود: «با این حال متاسفانه شاهد آن هستیم که در این روزها دولت تدبیر و امید نگاهی تجارتخانه‌ای به مقوله ورزش پیدا کرده و برای سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال مالیات‌های سنگین و کمرشکن در نظر می‌گیرد. مالیات 45 میلیارد تومانی در حالی برای سازمان لیگ تعیین شده که میزان دارایی‌های سازمان لیگ، فدراسیون فوتبال و حتی 16 باشگاه لیگ برتری به این رقم نمی‌رسد! بر فرض اگر سازمان لیگ بخواهد این پول را بدهد باید ساختمان سازمان لیگ، فدراسیون فوتبال و سایر دارایی‌هایش را به حراج بگذارد شاید بتواند کمتر از نیمی از این پول را تامین کند!»
این وسط شاید یک ضعف قانونی فراموش شده و آن اینکه مالیات قراردادی که به‌طورکامل محقق نشده چگونه خواهد بود. این اتفاق درمورد بسیاری از بازیکنان فوتبال هم اتفاق افتاده است. آنها قراردادهای سنگین با باشگاه‌ها منعقد کردند و درحالی که باشگاه‌ها درپرداخت کامل آن کوتاهی کردند و پرونده درکمیته انضباطی فدراسیون هم مفتوح است سازمان امور مالیاتی سهم مالیاتی خود را طلب می‌کند. شاید بهترین راهکار دراین زمینه پیگیری موضوع از طریق مراجع قانونی است. با این توجیه که وقتی فوتبال بدون حق پخش و درآمدهای دیگر خود برای تامین هزینه‌های خود با مشکل مواجه است و دولت هم مشوق‌هایی ازجمله همین معافیت‌های مالیاتی را برای سرمایه گذاران درحوزه ورزش در نظر نمی‌گیرد حداقل راهی برای نجات آنها از مالیات‌های سنگین اینچنینی درنظرگرفته شود.
