اعتراض به هزینه های تلفن ثابتِ بدون استفاده

به گزارش ایسنا، استفاده از تلفن ثابت طبق آنچه مسئولان شرکت مخابرات اعلام می‌کنند، در بسیاری از موارد بسیار اندک بوده و حتی بیش از یک میلیون تلفن ثابت در کشور وجود دارد که از آنها هیچ استفاده‌ای نمی‌شود. این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که به گفته مسئولان مخابراتی هزینه بسیاری برای نگهداری این خطوط صرف می‌شود.

از سوی دیگر طی ماه‌های اخیر برخی مشترکان تلفن ثابت گلایه کرده و این گونه اعلام می‌کنند که قبض‌های تلفن در حالی به دست آنها می‌رسد که در آن هزینه‌ای به عنوان کارکرد لحاظ شده، در صورتی که هیچ‌گونه استفاده‌ای از خط تلفن خود نداشته‌اند.

اما پیگیری موضوع نشان می‌دهد از مردادماه سال گذشته که به دنبال مجوز کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، شرکت مخابرات مجاز شده است حدی از مکالمه را به عنوان حداقل در نظر گیرد تا اگر مشترکی از خط خود استفاده نمی‌کند، با پرداخت این رقم بخشی از هزینه‌های مربوط به نگهداری خط اوتامین شود.

در گذشته‌ای نه چندان دور محاسبه مبلغ قبض‌های تلفن بر اساس پالس صورت می‌گرفت و برای استان‌ها و شهرهای مختلف تعرفه‌هایی مجزا وجود داشت که اطلاع یافتن از تعرفه تمامی استان‌ها دشواری‌های خاص خود را به همراه داشت. اکنون مدتی است این شیوه محاسبه منسوخ شده و به منظور ساده‌سازی فرآیند محاسبه مبلغ قبض‌های تلفن، تعرفه‌هایی جدید اعمال شده است.

بر اساس آخرین مصوبات کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات از مردادماه سال گذشته (۱۳۹۵)، هزینه هر دقیقه مکالمه درون استانی از ۳۰ به ۴۵ ریال افزایش پیدا کرده است. از سوی دیگر مقرر شده که از اول مرداد ماه برای هر یک از مشترکان شهرهای بزرگ حتی در صورت بلا استفاده بودن نیز حدود ۳۰۰ دقیقه مکالمه در قبض مشترک لحاظ شود و مشترکان حتی در صورت عدم استفاده از خط تلفن خود ملزم به پرداخت این رقم شوند. البته این موضوع در خصوص شهرهای دیگر و روستاها نیز صدق می کند.

البته در کنار حداقل کارکرد در قبوض تلفن مبلغی جداگانه نیز به عنوان آبونمان محاسبه می‌شود؛ بدین ترتیب در مجموع چند سطح تعرفه‌ای به عنوان آبونمان ثابت در نظر گرفته شده که در این زمینه حتی اگر مشترک هیچگونه استفاده‌ای از تلفن خود نداشته باشد هم  این ارقام لحاظ می‌شود.

این رقم برای شهرهای تهران، اصفهان، مشهد، تبریز، کرج، اهواز و شیراز ماهانه معادل ۳۶۰۰ ریال بوده و در سایر شهرهای مرکز استان با رقمی معادل ۳۰۰۰ ریال محاسبه می‌شود. شهرهای مختلف غیر از مراکز استان نیز ملزم به پرداخت آبونمانی معادل ۲۱۰۰ ریال می‌شوند و بخش‌ها و روستاها نیز آبونمانی ۱۰۰۰ ریالی تعلق می‌گیرد.

آبونمان متغیر نیز بر اساس کارکرد خط در نظر گرفته می‌شود که در صورتی که کارکرد خط در شهرهای بزرگ اشاره شده تا ۱۰۰۰ تومان باشد، آبونمان متغیر معادل ۲۴۰۰ ریال، در مراکز استانی معادل ۲۰۰۰ ریال، در شهرهای مختلف ۱۹۰۰ ریال و در روستاها رایگان تلقی می شود.

در کارکردهای بین ۱۰۰۰ تا ۱۰ هزار تومان نیز این رقم برای شهرهای بزرگ ۵۴۰۰ ریال، مراکز استانها ۵۰۰۰ ریال، سایر شهرها ۳۹۰۰ ریال و برای روستاها بدون هزینه لحاظ می‌شود.

همچنین در صورتی که کارکرد خط بیش از ۱۰ هزار تومان باشد، آبونمان متغیر برای شهرهای بزرگ معادل ۸۴۰۰ ریال، برای مراکز استانی به نرخ ۷۰۰۰ ریال و برای سایر شهرها ۴۹۰۰ ریال محاسبه می‌شود.

اما در مورد حداقل کارکرد هم هر خط تلفن ثابت در روستاها به صورت ماهانه به میزان ۲۰۰ دقیقه (درون استانی) معادل ۹۰۰۰ ریال و برای سایر مشترکین ۳۳۰ دقیقه (درون استانی) معادل ۱۴۸۵۰ ریال تعیین و محاسبه می شود.

 این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که در قبض‌های تلفن، مبلغ دیگری نیز به طور جداگانه به عنوان آبونمان در نظر گرفته می‌شود. بدین ترتیب اگر در شهری مانند تهران فردی از تلفن ثابت خود هیچ استفاده‌ای هم نداشته باشد، در قبض او حدود ۳۵۰۰ تومان هزینه اعمال می‌شود.