کفش هایی که انرژی تولید می کنند
وقتی‌که در حال دویدن هستیم، شارژ باتری تلفن‌های همراه ما خالی می‌شود؛ اما خیلی زود ممکن است که بتوانیم از انرژی دویدن برای شارژ تلفن‌های همراه خود استفاده کنیم. با کمک فناوری به دست آوردن و ذخیره‌ی انرژی جدید توسط ذهن‌های خلاق دانشگاه ویسکانسن مدیسن، ممکن است که کفش‌های ما تبدیل به منابع تولید انرژی شوند.در واقع اینها کفش های تولیدکننده انرژی هستند. مقاله‌ی منتشرشده در اواخر سال قبل در ساینتفیک ریپورتس، جزییات تبدیل حرکت انسان به انرژی و استفاده‌ی آن برای شارژ تلفن همراه، توضیح داده‌شده است. این می‌تواند نقطه‌ی شروعی برای نسلی از کفش های تولیدکننده انرژی باشد.
کفش های تولیدکننده انرژی می‌توانند به‌ویژه در زمینه‌های نظامی کاربرد داشته باشند، چون سربازان برای تأمین انرژی رادیو، جی‌پی‌اس و دوربین‌های دید در شب خوب باتری‌های سنگینی را حمل می‌کنند. این پیشرفت می‌تواند برای افرادی که در مناطق دورافتاده و کشورهای درحال‌توسعه زندگی کرده و به شبکه‌ی برق‌رسانی دست رسی ندارند، منبع انرژی مفیدی باشد.
تام کروپنکین، استاد مهندسی مکانیک در دانشگاه مدیسن گفت: «راه رفتن انسان انرژی زیادی تولید می‌کند. به‌صورت نظری می‌توان با هر کفش ۱۰ وات تولید کرد؛ که این انرژی به‌صورت حرارت تلف می‌شود. تولید ۲۰ وات برق با را رفتن کار کمی نیست، مخصوصاً اگر این میزان را با مقدار موردنیاز دستگاه‌های پیشرفته‌ی نظامی مقایسه کنیم.» به عقیده‌ی کروپنکین و همکارانش تولید انرژی برای تبلت و تقریباً هر چیزی که برای کار کردن به باتری نیاز دارد می‌تواند در زمینه‌ی تولید انرژی تحول عظیمی را به وجود بیاورد.
بااینکه استفاده از انرژی جنبشی برای تأمین برق موردنیاز دستگاه‌ها ایده‌ی جدید نیست، اما دستیابی به چنین کاری اصلاً آسان نبوده است. به دلیل «جابه‌جایی کم و فشار بالای وارده از طرف پاها» تا قبل از این به دست آوردن این انرژی و تبدیل آن به برق کار بسیار دشواری بوده است؛ اما گروه کروپنکین در حال جستجو روش‌های نوینی هستند که بتوان «حرکت مکانیکی را به‌صورت مستقیم به‌نوعی از انرژی الکتریکی تبدیل کرد که بتوان از آن در چنین مواردی استفاده کرد.»
با استفاده از «الکترووتینگِ معکوس»، شیوه‌ای که کروپنکین و تیلر در سال ۲۰۱۱ ابداع کرده‌اند، این محققان توانستند با استفاده از یک نانو نوار که سطح آن با مایعی رسانا آغشته شده بود به‌صورت مستقیم انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل کنند.
کروپنکین توضیح داد: «این روش تولید برق، به یک منبع انرژی با تناوب بالا نیاز دارد. مثلاً موتوری که به‌سرعت لرزیده یا می‌چرخد. محیط اطراف ما پر است از انرژی‌های مکانیکی با تناوب پایین، مانند حرکت انسان‌ها یا ماشین‌ها و هدف ما این است که از این نوع منابع انرژی با تناوب پایین، استفاده کنیم.»
کروپنکین و تیلر راه‌حل نوآورانه‌ی دیگری را ابداع کردند، روش بابلر. آن‌ها از چیزی که «دستگاه بابلر» نامیده‌اند، استفاده کرده‌اند. این دستگاه درواقع «شامل دو صفحه‌ی صاف است که به با فضایی پرشده از مایع رسانا از هم جداشده‌اند.» این روش بر روی حرکت سریع و مداوم تشکیل و از بین رفتن حباب‌ها استوار است. با این کار در مایع رسانا حرکت رفت و برگشتی ایجادشده و بار الکتریکی تولید می‌شود.
کروپنکین گفت: «تناوب بالایی که برای تبدیل کارآمد انرژی مرود نیاز است از منبع انرژی مکانیکی تولید نمی‌شود، بلکه این کار با استفاده از خواص درونی روش بابلر انجام می‌شود.» هدف نهایی این پروژه، جاسازی این فناوری در کف این کفش های تولیدکننده انرژی است تا کفش‌های شما را به منبع انرژی مناسبی تبدیل کند.
البته این کار هنوز در مرحله‌ی انجام است، اما این بهترین تغییری است که در کفش‌های ما به وجود آمده است، حداقل بعد از ابداع کفش‌های چسبی.
