واکاوی عذرخواهی بیرانوند از هواداران پرسپولیس
لبته چند ساعت بعد از اظهارات شوکه‌کننده بیرانوند، جلال حسینی سعی کرد در مصاحبه‌ای زهر کار را بگیرد و مشکل را حل کند. حتی بعد از شکستن اعتصاب پرسپولیسی‌ها و بازگشت آنها به تمرینات هم هواداران برخورد خوبی با گلر اصلی تیم‌شان نداشتند و در حضور او به شکلی معنادار احمدرضا عابدزاده را تشویق کردند. به این ترتیب بیرانوند وارد بازی خطرناکی شد که ممکن بود آینده‌اش را کاملا تحت تاثیر قرار بدهد. او در پرسپولیس فصل بسیار خوبی را پشت‌سر گذاشت و همزمان با حضور در این تیم، شماره‌یک تیم ملی هم شد. اما با این اظهار نظر بین او و هواداران شکاف افتاد و حتی به‌طور جدی بحث جانشینان احتمالی علیرضا در رسانه‌ها مطرح شد.
از سوشا و حقیقی بترس
می‌گویند بیرانوند چند پیشنهاد خارجی دارد که او را هوایی کرده و اصلا ریشه اصلی رفتارهای اخیر این دروازه‌بان هم همین است. اینکه این موضوع چقدر صحت دارد، چندان مشخص نیست. این را هم نمی‌دانیم که پیشنهادهای احتمالی بیرانوند از کدام لیگ‌ها و کدام تیم‌ها بوده و برای حضور در ترکیب ثابت است یا نیمکت‌نشینی. با تمام این اوصاف اما مهم‌ترین چیزی که می‌تواند بیرانوند را از انتقال به یک تیم خارجی بترساند، عاقبت شوم گلرهای لژیونر ایرانی در چند سال گذشته بوده است. علیرضا حقیقی که روزگاری دروازه‌بان اول پرسپولیس بود و حتی در جام‌جهانی هم ناباورانه 270دقیقه برای تیم کشورمان بازی کرد، خارج از کشور هرگز اتفاقات موفقیت‌آمیزی را تجربه نکرد. او مدام از این تیم به آن تیم رفت و حالا مدت‌هاست که خبر خاصی از این بازیکن به گوش نمی‌رسد. همین‌طور سوشا مکانی هم که تجربه ملی داشت، هرگز نتوانست در لیگ‌های سطح سه و چهار اروپا نیز برای خودش جایگاه مطلوبی دست و پا کند. اگر دانیال داوری را هم لژیونر حساب کنیم، او هم مدت‌هاست که وضع چندان رو‌به‌راهی ندارد. حالا سوال این است که آیا واقعا علیرضا بیرانوند در اروپا برای خودش آینده‌ای درخشان و خیره‌کننده متصور است؟ آیا او می‌تواند در این زمینه یک «استثنا» باشد؟
کی‌روش هم اصراری ندارد
کارلوس کی‌روش معمولا به بازیکنان ایرانی اصرار می‌کند حضور در لیگ‌های اروپایی را در اولویت کارشان قرار بدهند و اگر پیشنهادی دارند، در لیگ داخلی نمانند. سینیور حتی برای جا انداختن این فرهنگ در ایران، همیشه در مورد دعوت از لژیونرها دست و دلبازی خاصی به خرج داده. نمونه‌اش هم علیرضا جهانبخش است که در داماش یک بار هم به تیم ملی دعوت نشد اما بلافاصله بعد از کوچ به فوتبال اروپا عضو دائمی فهرست‌های تیم ملی شد و عمدتا هم حضوری فیکس در ترکیب این تیم دارد. با این وجود ظاهرا پست دروازه‌بانی برای کارلوس استثناست و مربی پرتغالی زیاد اصراری به لژیونر شدن گلرها ندارد. همه دروازه‌بان‌هایی که در این 5سال برای مدت طولانی در ترکیب تیم ملی فیکس بودند، در لیگ‌های داخلی بازی می‌کردند. مهدی رحمتی و رحمان احمدی که تکلیف‌شان روشن است، حقیقی هم بعد از آن فیکس شد که به طور قرضی از روبین‌کازان به پرسپولیس برگشت. خود بیرانوند هم همین داستان را دارد. تنها در مقطعی کوتاه دانیال داوری به عنوان یک مهاجرزاده به تیم ملی رسید که زودتر از هر دروازه‌بان دیگری از این تیم کنار رفت. جالب است که علیرضا حقیقی با وجود اصرارش برای ادامه حضور در فوتبال اروپا مدت‌هاست از تیم ملی کنار گذاشته شده و سوشا مکانی هم در آخرین فهرست تیم ملی برای بازی با قطر و چین جایی نداشت.
مانعی به نام منصوریان
این روزها رامین رضاییان که با پرسپولیسی‌ها به اختلاف خورده، گزینه استقلال شده و هیچ‌کس تعجب نمی‌کند اگر او سر از اردوگاه آبی‌ها در بیاورد. برای علیرضا بیرانوند اما حتی همین گزینه هم روی میز نیست؛ چه اینکه او در نفت درگیری سختی با منصوریان داشت و اصولا استقلال هم اقلیم مهدی رحمتی است؛ کاپیتانی که 2سال دیگر با باشگاه قرارداد دارد و تازه روی نمیکت خودش هم جوان مستعدی مثل حسین حسینی را می‌بیند. بنابراین برای بیرانوند در ایران گزینه چندان پرهواداری باقی نماند و ممکن بود او در صورت جدایی از پرسپولیس، سر از تیمی در بیاورد که حداکثر تعداد هوادارانش برای زدن یک تشویق ایسلندی ساده هم به حد نصاب نرسد! قطعا این دلایل در تغییر جهت بیرانوند و عذرخواهی روز گذشته او بی‌تاثیر نبوده است. بیران برگشت چون جایی برای رفتن نداشت.
منبع: همشهری ورزشی
