آغاز مرگ فوتبال در سطح ملی

به گزارش سایت ورزش نویس،زمانی رسیدن به جام‌جهانی افتخاری بزرگ برای ملت‌ها به شمار می‌رفت و همین مساله باعث داغ شدن مسابقات ملی در قاره‌های مختلف می‌شد.

سهمیه بندی 6منطقه کره خاکی برای جام جهانی 2026 اعلام شد و  به نظر می‌رسد با این سهمیه بندی جذابیت‌ها و حساسیت‌های تورنمنتی که هر 4سال یکبار برگزار می‌شد تا مردم جهان از زیبایی‌های فوتبال لذت ببرند، تا حد زیادی کم می‌شود.

مهمترین نکته این سهمیه بندی دادن 8سهمیه مستقیم به قاره آسیاست در حالیکه به منطقه آمریکای جنوبی با آن پتانسیل فوق‌العاده بالایی که در فوتبال دارد، تنها 6سهمیه مستقیم تعلق گرفته است!

البته در آمریکای جنوبی نمی‌توان بیشتر از 10کشور پیدا کرد و داشتن 6سهمیه یعنی 60درصد این منطقه در جام جهانی حضور خواهند داشت اما دوبرابر شدن سهمیه‌های آسیا، آفریقا و آمریکای شمالی-مرکزی، مساله‌ای است که مطمئنا خوشایند علاقه‌مندان  به فوتبال نخواهد بود.

در مورد کشورهای آفریقایی مانند الجزایر، مصر و مراکش می‌توان گفت حضورشان باعث افت کیفی بازی‌ها نخواهد شد اما تصور اینکه تیم‌هایی نظیر چین، ازبکستان، عراق، قطر، امارات و... از آسیا یا پاناما و کانادا از کونکاکاف در جام جهانی حاضر خواهند شد قطعا نگرانی‌هایی را در مورد افت کیفی جام‌جهانی به وجود می‌آورد.

درقاره آسیا به جز سه تیم برتر این قاره یعنی ایران، ژاپن و کره جنوبی هیچ کشور دیگری کلاس جهانی ندارد و تیم‌های دیگر حتی در سطح قاره هم حرف آنچنانی برای گفتن ندارند. همین موضوع در مورد تیم‌های آمریکای شمالی و مرکزی هم صدق می‌کند و به جز آمریکا و مکزیک، تیم دیگری در این منطقه نمی‌تواند به پیشرفت کیفیت در فوتبال کمکی کند. به جز این موارد، سهمیه 1.5 برای منطقه اقیانوسیه که زمانی تنها یک نیم‌سهمیه داشت هم موضوع قابل توجهی خواهد بود و اگر کشوری مانند نیوزلند هم وارد جام‌جهانی شود، باید گفت جنس فیفا جور شده است.

علاوه بر این، زیاد شدن سهمیه‌ها باعث از بین رفتن جذابیت‌های مراحل مقدماتی و انتخابی جام‌جهانی خواهد شد چرا که رقابت بین تیم‌های بزرگتر ازبین می‌رود و در کنار آن تیم‌های درجه دو یا پایین تر شانس زیادی برای صعود از گروه‌هایشان خواهند داشت.

درسال1998 افزایش تیم‌های حاضر در جام‌جهانی از24تیم به 32تیم، باعث اعتراض خیلی از کارشناسان فوتبال در دنیا شد چرا که آن‌ها در آن زمان اعتقاد داشتند سطح کیفی این تورنمنت پایین می‌آید و حالا با 48تیمی شدن این تورنمنت معتبر و بزرگ، چیزی جز مرگ برای فوتبال تصور نمی‌شود!

زمانی تعداد حضور در جام جهانی جزو افتخارات یک کشور محسوب می‌شد و اگر تیم‌های درجه1 جهان در رسیدن به جمع 4تیم و فینال با هم رقابت می‌کردند، تیم‌های دیگر هم در رسیدن به جام جهانی و بالا بردن آمار حضور در این تورنمنت با هم به رقابت می‌پرداختند چراکه درواقع رسیدن به جام‌جهانی افتخاری بزرگ برای ملت‌ها به شمار می‌رفت و همین مساله باعث داغ شدن مسابقات ملی در قاره‌های مختلف می‌شد.

حالا با این سهمیه‌بندی باید انتظار داشت مهمترین تورنمنت ورزشی جهان پس از المپیک، به یک مراسم تشریفاتی، طولانی و خسته‌کننده تبدیل شود و همین مساله ممکن است باعث نابودی فوتبال در سطح ملی شود و به همین خاطر هواداران و علاقه‌مندان به فوتبال مجبورند به مسابقات باشگاهی اکتفا کنند چراکه راهی به جز این نخواهند داشت!