احساسات در زمان شیردهی اهمیت زیادی دارند

به گزارش سلامت نیوز به نقل از زندگی آنلاین، دوران شیردهی اهمیت بسیار زیادی دارد. احساسات و حالات روحی مادر می‌تواند از طریق شیر او به کودکش منتقل شود.

اعتماد به نفس مادر، احساس رضایتمندی و شادی و برعکس احساس غم، ناامیدی، افسردگی و استرس همگی به سرعت روی فرزند اثر می‌گذارد.

اغلب مادران از حس وابستگی و تعلق بین مادر و فرزند که در هنگام شیر دادن به وجود می‌آید، بسیار رضایت دارند و در واقع این احساس را دوست دارند.

برخی از مادرها می‌گویند: متأسفانه در بارداری اول به دلیل بی‌تجربگی نتوانستند از بارداری لذت ببرند و از دوران شیردهی نیز می‌توانند استفاده بهتری کنند، ولی متأسفانه این فرصت را از دست می‌دهند و در بارداری دوم جبران می‌کنند.

شیردادن اهمیت بسیار زیادی دارد، چرا که به حفظ سلامت بیشتر کودک کمک می‌کند، از طرفی تقریباً همگی بر این امر مهم واقف هستیم که شیردادن به رشد بهتر کودک کمک می‌کند.

مکیدن سینه مادر شاید به نظر بسیار ساده برسد، ولی ارتباط قلبی و صمیمی بین آن دو ایجاد می‌کند. در سال 1980 تحقیقات گسترده‌ای در ارتباط با حالات روحی مادر و انتقال آنها از طریق شیر به کودکان به انجام رسید.

با افزایش سطح کورتیزل در بدن مادر و در نتیجه ورود آن از طریق خون و بعد شیر در بدن کودک باید انتظار داشت که کودک نیز دچار تغییر حالت و رفتار شود، یعنی افزایش سطح هورمون کورتیزول با افزایش استرس و عصبی بودن کودک همراه است. ممکن است کودک و مادر به دلیل داشتن ژن‌های مشترک هر دو مستعد استرس باشند.

احتمالا مادرهای پر استرس، فرزندان ترسوتر دارند، ولی تحقیقات نشان می‌دهند که ارتباط مستقیمی بین حس و حال مادر و انتقال آن به کودک وجود دارد و ظاهراً مسیر انتقال نیز شیر مادر است.

استرس، نگرانی، خشم،‌ غم و ...، هر کدام از تجربیات حسی ناخوشایند برای انسان‌ها هستند.

در چنین حالاتی شما از شیر دادن به فرزندتان لذت نمی‌برید. شیر کافی به او می‌دهید، ولی در شرایط نامطلوب و پر تنش.

تحقیقات نشان می‌دهند زنانی که به فرزندان خود شیر می‌دهند در زمان انجام این کار نوعی حس خوب خوشبختی دارند، بنابراین حتی استرس‌های شدید و مزمن در آنها می‌تواند از این طریق کاهش یابد.

کودک شما حس شما را دریافت می‌کند

بچه‌ها می‌بینند و با چشمان خود احساس خستگی، کلافگی، عصبانیت، غم و... را در چهره شما درمی‌یابند. احساسات منفی مادر نه تنها از طریق شیر بلکه از راه چشم نیز منتقل می‌شوند.

سطح هورمون کورتیزول بدن مادر نشان‌دهنده شرایط زندگی که در آن به سر می‌برد است.

هورمون کورتیزول به هنگام نامساعد شدن اوضاع زندگی مادر در شیر بالا می‌رود و به همان میزان وارد بدن کودک می‌شود و نه تنها در زندگی فعلی او بلکه حتی در زندگی اجتماعی او در آینده نیز اثر می‌گذارد.

کورتیزول وارد مغز کودک می‌شود و روی رشد او نیز تاثیر می‌گذارد. میزان هورمون استرس (کورتیزول) موجود در شیر مادر بستگی به مادر دارد و حتی روی کودکان دختر و پسر بنا به جنسیت‌شان نیز به طور متفاوتی اثر می‌گذارد.

کودکان دختر در مقایسه با کودکان پسر به هنگام خوردن شیری که حاوی کورتیزول است تغییرات بیشتری از خود بروز می‌دهند مثل حساسیت،‌ بی‌قراری، ترس، خشم و احساس ناراحتی، اما همان میزان کورتیزول در شیر روی پسرها تأثیر کمتری دارد.

شیر مادر ارزش غذایی بیشتری نسبت به شیر فرآوری شده دارد، اما به همان نسبت تأثیر بیشتری در روحیات و خلقیات کودک دارد.

قبل از آنکه کودکان شروع به حرف زدن کنند و با کلام نیازها و احتیاجات خود را به زبان بیاورند، احساسات منفی و ناخوشایند را با واکنش‌ها و عکس‌العمل‌های فیزیکی نشان می‌دهند.

ناراحتی‌هایی که آنها از شما به عنوان مادر دریافت می‌کنند مسلما از جانب والدین دیده و شنیده نمی‌شوند، ولی تاثیر خود را روی رشد مغزی آنها برجای می‌گذارند.